Opinie użytkownika
Książka bardzo sympatyczna, o prawdziwych uczuciach, o więziach, o siostrzanych kłopotach, o strachu przed realnymi uczuciami.
Lara Jean pragnie kochać, ale jednocześnie boi się tych uczuć.
Dziewczyna z duszą w tym zimnym, sztucznym życiu on-line.
Inne spojrzenie na trudne sprawy, które z pozoru wiemy jak "ocenić".
Książka mądra, piękna i do przemyślenia.
Pierwsza miłość, która pozwala odnaleźć siebie.
Czy zmienia nas bezpowrotnie?
Czy stajemy się kimś innym przez to czego pragniemy i gdy po to sięgamy?
Może po prostu poznajemy siebie.
Idziemy dalej.
Nie zatracamy siebie, a jedynie poznajemy swoje zakamarki.
Prosta książka o trudnym temacie przyszłości. Świat tak odmienny od tego, który znamy, ujednolicony i płaski. Wydawał by się idealny - bez bólu, wojen i trosk.
Pytanie czy chcielibyśmy żyć w świecie bez uczuć?
Nie lubię kryminałów, a ten mnie wciągnął bez reszty.
Kryminał psychologiczny.
Najstraszniejsze, że czasami autor czyni z Ciebie jednego z bohaterów własnej powieści.
"Przepraszam" czasami nie wystarcza.
Ciekawostki napisane z nutą żartu.
Wszystko zwięzłe i na temat.
Pan Kotarski rozwiewa wątpliwości, otwiera oczy i zachęca do wnikliwości.
Zakochałam się w Noah i Jude i w NoahiJude też.
Kochając kogoś bardzo mocno czasami tylko krok może dzielić nas od znienawidzenia tej drugiej osoby. Jeśli ktoś zna nas tak, że jesteśmy jednością, to wie także gdzie przecisnąć żeby sprawić nam ból. Ale nawet kiedy nie chcesz tego przyznać ranisz też siebie.
Bo rodzeństwo to Walka i Miłość oraz WalkaiMiłość. W tym samym...
To nie jest bajka.
To nie parodia.
To książka całkowicie dla dorosłych.
Choć czasami umysł łamie się nad niedorzecznościami, to książka jednak potrafi nie raz wywołać uśmiech na twarzy czytelnika.
Tu jesteśmy dorosłym dzieckiem... jakkolwiek to można zrozumieć.
Historia, która nie chcemy, żeby się kończyła. Piękni bohateriowie. Miliony uczuć i zwyczajność - niezwyczajność zdarzeń. Wszystko w jednej książce.
Już dawno nie czytało mi się tak dobrze, tak szybko, bez tchu i z tyloma emocjami.
Książka naprawdę mądra.
Z cytatami, które będę powtarzać w życiu.
Dziękuję Pani Moyes.
Ostatni tom. Wyczekiwany. Wyczekiwany bardzo długo.
Powieść magiczna, makabryczna, straszna, emocjonalna. Na nowo zaufasz. Stracisz wiarę. Choć przyjaciele zawiodą twoje zaufanie i stracisz kogoś w kogo wierzyłeś. To zatoczysz pełen okrąg wraz bohaterami. Ale nie oczekuj słodkiego różowego zakończenia.
Zapowiadało się świetnie - piękny tytuł, ładna okładka, niezła historia, a wyszła... SZMIRA. Jakby pisała to niebyt rozgarnięta nastolatka - wybacz droga autorko. Bohaterowie płascy, sytuacje wydumane, rwana akcja, zero płynności, przeskakiwania od bycia 15-latka do poważnych rozmyślań kobiety dojrzałej.
Strasznie wymęczona książka - odnosi się to do stylu pisania jak i do...
Książka wciągająca, ciekawa. Jest tam i coś nadprzyrodzonego, coś naturalistycznego, coś wstrętnego i coś co zmiękcza serce. Na początku się dłuży, ale z czasem nie można się oderwać i czyta się z wypiekami na twarzy.
I choć zaczynając mówiłam, że już nigdy więcej Kinga (tak samo było z "Cmętarzem zwieżąt"), bo to wszystko jakoś do mnie nie przemawia - to jednak kończąc już...
Kontynuacja książki, która składa się z kilku części to zawsze ryzyko, że coś tu może nie wypalić, autor nie podła rozwojowi wydarzeń jaki przedstawi. Sama osoba czytająca książkę może mieć względem kolejnego tomu jakieś oczekiwania.
Panie Rick'u Yencey'u podołał Pan. Oczekiwania miałam inne, ale Pan mnie zaskoczył. Sprawił, że historia znów mnie zadziwiła i pokazał Pan...
To uczucie kiedy czytasz książkę i nie możesz przestać, bo jest tak dobra.
Postapokaliptyka to jeden z moich ulubionych nurtów w literaturze.
Ciekawa narracja. Interesujący bohaterowie (Dobrze że jest kontynuacja). Wartka akcja. Kilka małych zaskoczeń, kilka sytuacji do przewidzenia. Przeszło 500 stron ciągłego "dziania się".
Nie ma chwili nudy.
Aż szkoda odkładać...
Bardzo dobra bajka. A wiadomo, że baki są mądre.
Orwell pokazuje nam w swojej książce, że historia lubi zatoczyć krąg. I tak dzieje się w wielu miejscach, na przeciągu wielu lat, dotyczy wielu społeczności czy kultur. Choć wszyscy wiemy czym to smakuje błędy powtarzane są wciąż.
Czy to ułomność ludzkiej natury?
"Zemsta" jest jednym z moich ulubionych dramatów. Świetne teksty, charakterystyczni bohaterowie, komizm - za to bardzo lubię utwory sceniczne.
Niech mi tylko powie jakiś uczeń, że to marnowanie czasu!
Do TEATRU! ;))
Odrobinę romansu. Odrobinę komedii. Odrobinę dramatu. I odrobinę łez opłynęło.
Dobra książka dla osób w rożnym wieku.
O nie prostym odchodzeniu ze świata żywych. O tych którzy zostają i o tych którzy zostawiają.
Prawdziwe postaci z prawdziwej krwi i kości i... bólu.
Książka o tym, iż można kochać całe życie lecz o tym nie wiedzieć. I o tym, że nigdy nie jest za późno.
Pokaż mimo to