-
ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać2
-
ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
-
Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński25
-
ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Biblioteczka
Dla tych którzy tak jak ja mieli dość tendencyjne wyobrażenie o zawodzie kata i jego roli w procesie wykonywania wyroku. Poza tym po przeczytaniu stwierdzam, że ścinanie w czasach rewolucji francuskiej było niezwykle dobroduszne i humanitarne :)
Dla tych którzy tak jak ja mieli dość tendencyjne wyobrażenie o zawodzie kata i jego roli w procesie wykonywania wyroku. Poza tym po przeczytaniu stwierdzam, że ścinanie w czasach rewolucji francuskiej było niezwykle dobroduszne i humanitarne :)
Pokaż mimo to
Zbiór opowiadań osadzonych w Warszawie przesycony kulturą judaistyczną. Efraim Kaganowski skupia się głównie na cierpieniu w każdej możliwej formie - śmierć, choroby, samotność, odrzucenie, przemijanie... wszystko w ciemnym klimacie warszawskich kamienic i zaułków.
Łatwo się jej nie czyta, często miałem wrażenie że opowiadanie nie ma wstępu, rozwinięcia i zakończenia, po prostu gdzieś się zaczyna i kończy, w zupełnie przypadkowym miejscu.
Mimo to książka ma w sobie dziwną magię, która nie pozwalała mi się od niej oderwać, może to przez ten ciężki i specyficzny klimat, pachnący (albo śmierdzący) międzywojennym rynsztokiem, zatęchłymi kamienicami, suterenami i piwnicami w których żyli biedni mieszkańcy nieistniejącej już dzielnicy żydowskiej.
Zbiór opowiadań osadzonych w Warszawie przesycony kulturą judaistyczną. Efraim Kaganowski skupia się głównie na cierpieniu w każdej możliwej formie - śmierć, choroby, samotność, odrzucenie, przemijanie... wszystko w ciemnym klimacie warszawskich kamienic i zaułków.
Łatwo się jej nie czyta, często miałem wrażenie że opowiadanie nie ma wstępu, rozwinięcia i zakończenia, po...
Seks... z żoną (ojciec 3 dzieci), a potem... z młodą damą zabraną z Placu Teatralnego, z "ekspedientką bławatków"... hmmm... orgie z 16-latkami (płci żeńskiej na szczęście), czasem spoglądałem ponownie na okładkę aby potwierdzić fakt, że czytam jedynie wspomnienia warszawskiego taksówkarza z okresu międzywojennego. Ale spodobała mi się ta szczerość :)
Pan Sękowski był dobrym obserwatorem i opowiadał bardzo ciekawie (trudno się oderwać), a jego spektrum styczności z ludźmi w swojej pracy zawierało się gdzieś między najtańszą prostytutką, podpitym podejrzanym typem a komisarzem policji i majętnym posiadaczem ziemskim.
Ludzie i stosunki społeczne opisane w wyśmienity sposób, zawierający naprawdę dużo ciekawostek (policjanci pijący legalnie wódkę z kierowcami, bynajmniej i jedni i drudzy nie po godzinach pracy i daleko od stwierdzenia w "ukryciu").
Wybaczam nawet autorowi że miał komunistyczne zapędy i przemilczał 17 września roku 1939, ale to pewnie cenzura ;)
Seks... z żoną (ojciec 3 dzieci), a potem... z młodą damą zabraną z Placu Teatralnego, z "ekspedientką bławatków"... hmmm... orgie z 16-latkami (płci żeńskiej na szczęście), czasem spoglądałem ponownie na okładkę aby potwierdzić fakt, że czytam jedynie wspomnienia warszawskiego taksówkarza z okresu międzywojennego. Ale spodobała mi się ta szczerość :)
Pan Sękowski był...
Książka bardzo niszowa, w pewnym momencie nawet nudna, ale dla miłośników historii I wojny światowej pozycja obowiązkowa. Trudno uwierzyć w to, co działo się pod ziemią w czasie działań wojennych na froncie "wielkiej wojny". Zalecam przeczytanie tej pozycji górnikom, którzy twierdzą że mają "ciężko" pod ziemią.
Książka bardzo niszowa, w pewnym momencie nawet nudna, ale dla miłośników historii I wojny światowej pozycja obowiązkowa. Trudno uwierzyć w to, co działo się pod ziemią w czasie działań wojennych na froncie "wielkiej wojny". Zalecam przeczytanie tej pozycji górnikom, którzy twierdzą że mają "ciężko" pod ziemią.
Pokaż mimo toCiężka.Nie dla każdego.Na pewno nie dla fanów "Mody na Sukces". Pozwala zrozumieć motywy ludzkich zachowań.Nie rozumiem dlaczego lektura,skoro w istocie książka ta krytykuje model nauczania oparty na zdefiniowaniu kto jest a kto nie wielkim i wartym uwagi pisarzem.
Ciężka.Nie dla każdego.Na pewno nie dla fanów "Mody na Sukces". Pozwala zrozumieć motywy ludzkich zachowań.Nie rozumiem dlaczego lektura,skoro w istocie książka ta krytykuje model nauczania oparty na zdefiniowaniu kto jest a kto nie wielkim i wartym uwagi pisarzem.
Pokaż mimo toDoskonałe źródło wiedzy na temat organizacji uznanej za "terrorystyczną". Obala hipokryzję ludzi,którzy umieścili ją na tej liście.
Doskonałe źródło wiedzy na temat organizacji uznanej za "terrorystyczną". Obala hipokryzję ludzi,którzy umieścili ją na tej liście.
Pokaż mimo to
Książka mnie nieco rozczarowała, być może zbyt wiele czytałem już pamiętników traktujących o przełomie XIX/XX wieku związanych z Warszawą i to moje oczekiwania weterana tej tematyki spowodowały obniżenie oceny. Patrząc jednak obiektywnie na wspomnienia Stanisława Arcta jest to książka ciekawa i oryginalna, autor jest przedstawicielem rodziny wydawców (i dystrybutorów) książek która działała w stolicy od drugiej połowy XIX aż po rok 1954. Rozczarował mnie na pewno fakt, że wspomnienia urywają się w roku 1922 zaostrzając jedynie apetyt na więcej. Autor co prawda wspomina o powstaniu warszawskim ale są to jedynie informacje typu "wszystko wtedy spłonęło".
Książkę pomimo wszystko bardzo polecam jako uzupełnienie wiedzy o przedwojennej Warszawie, dla osób dodatkowo zainteresowanych tematyką samego przedwojennego wydawnictwa i ciekawostek z tym związanych w sposób szczególny. Jest tu opisany cały łańcuch przedwojennego powstawania książki od momentu jej napisania przez autora (w sposób zabawny np. Or-Ot piszący książkę w księgarni Arctów na Nowym Świecie tylko po to żeby otrzymać pieniądze na kontynuowanie swojej hulanki po stolicy), poprzez zagadnienia związane z projektem wydawniczym a potem jej drukiem, sprzedażą i dystrybucją.
Autor był ponadto chodzącym Excelem i miał niezmierne zamiłowanie do statystyk i liczb związanych z wydawnictwem w czasach okupacji i w początkach II RP, pewnie są to informację cenne, pod warunkiem że nie jest się osobą z awersją do matematyki.
Książka mnie nieco rozczarowała, być może zbyt wiele czytałem już pamiętników traktujących o przełomie XIX/XX wieku związanych z Warszawą i to moje oczekiwania weterana tej tematyki spowodowały obniżenie oceny. Patrząc jednak obiektywnie na wspomnienia Stanisława Arcta jest to książka ciekawa i oryginalna, autor jest przedstawicielem rodziny wydawców (i dystrybutorów)...
więcej Pokaż mimo to