Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór opowiadań osadzonych w Warszawie przesycony kulturą judaistyczną. Efraim Kaganowski skupia się głównie na cierpieniu w każdej możliwej formie - śmierć, choroby, samotność, odrzucenie, przemijanie... wszystko w ciemnym klimacie warszawskich kamienic i zaułków. Łatwo się jej nie czyta, często miałem wrażenie że opowiadanie nie ma wstępu, rozwinięcia i zakończenia, po prostu gdzieś się zaczyna i kończy, w zupełnie przypadkowym miejscu. Mimo to książka ma w sobie dziwną magię, która nie pozwalała mi się od niej oderwać, może to przez ten ciężki i specyficzny klimat, pachnący (albo śmierdzący) międzywojennym rynsztokiem, zatęchłymi kamienicami, suterenami i piwnicami w których żyli biedni mieszkańcy nieistniejącej już dzielnicy żydowskiej.