Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przed lekturą tego tytułu zajrzałam do recenzji i była to najlepsza decyzja jaką mogłam podjąć. Dzięki temu moje nastawienie się zmieniło i czerpałam maksimum przyjemności z czytania. Sięgając po "Artemis" należy nastawić się na powieść niemal sensacyjną, której akcja dzieje się na księżycu. Z science fiction znajdziemy tu tylko drobne wtrącenia odnośnie życia w innej atmosferze i możliwych rozwiązań, a poza tym autor skupił się na przygodach głównej bohaterki, które krążą wokół spraw politycznych, a nie kosmicznych zagadnień. Wiedząc po jaki gatunek książki sięgam uniknęłam rozczarowania. Historię uważam za naprawdę udaną i przyjemną. Od samego początku dużo się dzieje, akcja nie zwalnia do ostatniej strony, nie zabrakło licznych zwrotów zdarzeń i mimo, że czasami było przewidywalnie, to i tak bawiłam się świetnie. Główna bohaterka ma fajne poczucie humoru, charakterystyczne dla tego autora, a dzięki obsadzeniu głównej roli w postać kobiecą, tym razem nie miałam poczucia wtórności jeśli chodzi o główną postać. Co do pozostałych kreacji drugoplanowych to niestety można mieć sporo zastrzeżeń, ponieważ są dość nijakie i nawet po przeczytaniu ponad połowy książki wiele z nich myliło mi się ze sobą. Podsumowując mogę stwierdzić, że tytuł ten to należy do miłych rozczarowań. Nie jest to lektura wybitna, nie wciągnęła mnie totalnie, ale bawiłam się przy niej naprawdę dobrze. Wydawnictwa wciąż popełniają te same błędy, reklamując tytuły jako inny gatunek literacki, z którego znany jest dany autor, a nie zagłębiając się w to o czym tak naprawdę opowiada fabuła. Myślę, że stąd w głównej mierze wzięły się liczne rozczarowania tym tytułem i wiele niskich ocen. Mnie się podobało.

Przed lekturą tego tytułu zajrzałam do recenzji i była to najlepsza decyzja jaką mogłam podjąć. Dzięki temu moje nastawienie się zmieniło i czerpałam maksimum przyjemności z czytania. Sięgając po "Artemis" należy nastawić się na powieść niemal sensacyjną, której akcja dzieje się na księżycu. Z science fiction znajdziemy tu tylko drobne wtrącenia odnośnie życia w innej...

Niestety nie mogę powiedzieć by ten tom był dla mnie interesujący. Zdecydowanie za dużo romansu i nic niewnoszących przemyśleń bohaterów, powielania tych samych kwestii. Całość wypada dość blado i mało intrygująco. W ostatnich słowach autorka zapowiedziała kolejną miłosną historię. Obawiam się, że z każdym tomem będzie coraz gorzej.

Niestety nie mogę powiedzieć by ten tom był dla mnie interesujący. Zdecydowanie za dużo romansu i nic niewnoszących przemyśleń bohaterów, powielania tych samych kwestii. Całość wypada dość blado i mało intrygująco. W ostatnich słowach autorka zapowiedziała kolejną miłosną historię. Obawiam się, że z każdym tomem będzie coraz gorzej.

Nie liczyłam na wiele, ponieważ już pierwszy tom okazał się rozczarowaniem i niestety drugi utrzymał to wrażenie. Nie lubię takich bezcelowych i bezsensownych historii, a w tym tytule znowu autorka serwuje opowieść naszpikowaną zdarzeniami, ale bez uzasadnionego ciągu przyczynowo-skutkowego. Usilnie przeskakuje z jednego wątku do drugiego, które nie mają logicznego wyjaśnienia. Wszystko jest pobieżne i powierzchowne i sprawia wrażenie napisania tej książki bez większego przygotowania, czerpiąc informacje z forów internetowych dla szkolnych psychopatów. Bohaterowie do bólu bezosobowi, zwłaszcza postać Joe Goldberga jest totalnie nijaka, pomimo kolejnej części i narracji pierwszoosobowej. W ogóle nie wgryzłam się w tę historię i dawno już nie czułam takiej niechęci wobec książki. Być może przedstawiona historia dużo lepiej prezentuje się jako serial. Z pewnością aktorzy mieli spore pole do popisu odnośnie odegrania głównych ról i własnej interpretacji ich osobowości, bo autorka na tym polu totalnie poległa.

Nie liczyłam na wiele, ponieważ już pierwszy tom okazał się rozczarowaniem i niestety drugi utrzymał to wrażenie. Nie lubię takich bezcelowych i bezsensownych historii, a w tym tytule znowu autorka serwuje opowieść naszpikowaną zdarzeniami, ale bez uzasadnionego ciągu przyczynowo-skutkowego. Usilnie przeskakuje z jednego wątku do drugiego, które nie mają logicznego...

Książka mocno przeciętna. Lekka i na szczęście nieszkodliwa, ale nie zaszkodziłoby gdyby fabuła była mniej banalna. Relacje między bohaterami zostały spłycone momentami do maksimum. Chyba najmocniejszym punktem historii jest sam początek. Był dobrym punktem wyjściowym do stworzenia znacznie głębszej opowieści.

Książka mocno przeciętna. Lekka i na szczęście nieszkodliwa, ale nie zaszkodziłoby gdyby fabuła była mniej banalna. Relacje między bohaterami zostały spłycone momentami do maksimum. Chyba najmocniejszym punktem historii jest sam początek. Był dobrym punktem wyjściowym do stworzenia znacznie głębszej opowieści.

Liczyłam, że w drugim tomie autorka pójdzie fabularnie w inną stronę, a niestety wszystko tak naprawdę zaczęło krążyć wokół romansu między głównymi bohaterami. Często było czuć młodzieżową nutę, a jeszcze częściej dialogi i zachowania postaci były infantylne. Czyta się szybko, lekko i przyjemnie, bo dużo się dzieje, jednak kluczowy motyw podróży duszy między wymiarami został zepchnięty na dalszy plan. Autorka nadal nie pokusiła się o bardziej szczegółowe ukazanie zasad panujących w tym świecie. Pozwoliło to uniknąć błędów logicznych, ale pozostawiło spory niedosyt. Fabuła zainteresowała mnie tak naprawdę na ostatnich stu stronach. Wreszcie pojawił się spisek, sabotaż i nieoczywisty koniec. Gdyby nie ta nadmierna infantylność tytuł ten mógłby spodobać mi się zdecydowanie bardziej, a tak oceniam go jedynie jako przeciętnie dobry.

Liczyłam, że w drugim tomie autorka pójdzie fabularnie w inną stronę, a niestety wszystko tak naprawdę zaczęło krążyć wokół romansu między głównymi bohaterami. Często było czuć młodzieżową nutę, a jeszcze częściej dialogi i zachowania postaci były infantylne. Czyta się szybko, lekko i przyjemnie, bo dużo się dzieje, jednak kluczowy motyw podróży duszy między wymiarami...

Bardzo dobry, rzetelny i przede wszystkim obiektywny reportaż, w którym autorka wyczerpująco ujęła temat morderstw popełnianych przez kobiety. Z zaciekawieniem śledziłam losy czternastu kobiet. Dobrym pomysłem było najpierw ukazanie historii z perspektywy osadzonej, a dopiero potem poznajemy szczegóły popełnionej zbrodni. Dzięki temu nie skreślamy żadnej osoby na starcie. Styl jest lekki, ale z pewnością spełni oczekiwania bardziej zaznajomionych z tematyką osób. Książka spodoba się wszystkim miłośników podcastów kryminalnych. Na minus mogę jedynie wskazać lekki spadek mojego zainteresowania pod koniec, gdyż część historii jest dość monotonnie dobrana. Ten sam motyw, historia dzieciństwa i aspekty psychologiczne. Owszem jest kilka historii wybijających się ponad inne i liczyłam na większą różnorodność. Jednak ostatecznie uważam tytuł za bardzo udany, wyczerpujący także pod względem aspektu psychicznego. Wywiady ze specjalistami w tym zakresie świetnie uzupełniły reportaż. Polecam.

Bardzo dobry, rzetelny i przede wszystkim obiektywny reportaż, w którym autorka wyczerpująco ujęła temat morderstw popełnianych przez kobiety. Z zaciekawieniem śledziłam losy czternastu kobiet. Dobrym pomysłem było najpierw ukazanie historii z perspektywy osadzonej, a dopiero potem poznajemy szczegóły popełnionej zbrodni. Dzięki temu nie skreślamy żadnej osoby na starcie....

Jodi Picoult znowu zaserwowała wzruszającą historię, która mogłaby zostać napisana przez samo życie. Książka nie obfituje w nadmiar zdarzeń, ale mimo to czytałam ją z zapartym tchem od początku do końca. Najmocniejszym punktem jak zwykle okazało się zakończenie. Nie ma w nim przesadnej rozpaczy, ale nie jest też cukierkowe jak to bywa w wielu powieściach z tego gatunku. Autorka trafiła w samo sedno, nie burząc konsekwentnie budowanego realizmu historii. To co momentami mi się gryzło to postaci, które w niektórych fragmentach wypadały płytko. Liczyłam na głębsze przedstawienie niektórych scen, zwłaszcza wspomnień głównej bohaterki. Koniec jednak zatarł to wrażenie, gdyż autorka ukazała pełen wachlarz emocji targających bohaterami. Zdecydowanie warto sięgnąć po ten tytuł.

Jodi Picoult znowu zaserwowała wzruszającą historię, która mogłaby zostać napisana przez samo życie. Książka nie obfituje w nadmiar zdarzeń, ale mimo to czytałam ją z zapartym tchem od początku do końca. Najmocniejszym punktem jak zwykle okazało się zakończenie. Nie ma w nim przesadnej rozpaczy, ale nie jest też cukierkowe jak to bywa w wielu powieściach z tego gatunku....

Książka długo przeze mnie wyczekiwana i na szczęście mogę powiedzieć, że nie było rozczarowania. Niezbyt często sięgam po fantastykę, ale taką mogę czytać cały czas. "Baśniowa opowieść" to przede wszystkim świetna historia, napisana z humorem, sympatycznym głównym bohaterem, w której dużo się dzieje i nie ma czasu na nudę. Umieszczenie w niej psiego bohatera dodało tylko całości uroku. Początek chyba wciągnął mnie bardziej niż wędrówka Charliego do baśniowej krainy. Po cichu liczyłam na więcej brutalnych zdarzeń, ale King w ostatnich latach celuje chyba w trochę młodszych czytelników i czuć to w tym tytule. Mimo to jest na tyle klimatycznie, że jestem w stanie wybaczyć zmarnowany potencjał niektórych zdarzeń. Podsumowując mogę oczywiście tylko polecić ten tytuł. Starszym i młodszym, fanom fantastyki i tym którzy po ten gatunek sięgają rzadziej. Każdy znajdzie coś dla siebie i z pewnością będzie to wspaniała przygoda.

Książka długo przeze mnie wyczekiwana i na szczęście mogę powiedzieć, że nie było rozczarowania. Niezbyt często sięgam po fantastykę, ale taką mogę czytać cały czas. "Baśniowa opowieść" to przede wszystkim świetna historia, napisana z humorem, sympatycznym głównym bohaterem, w której dużo się dzieje i nie ma czasu na nudę. Umieszczenie w niej psiego bohatera dodało tylko...

Bardzo specyficzna, a zarazem intrygująca książka. Początek totalnie mnie zainteresował, a zakończenie okazało się zaskakująco dobre. Słabym punktem jest zdecydowanie rozwinięcie fabuły. Napięcie zamiera, gęsta atmosfera się powoli rozrzedza zamiast gęstnieć, a autorka przytłacza ilością wprowadzanych postaci. Miesza wątki, teraźniejszość z przeszłością, a czasem nawet wybiega w przyszłość. Momentami miałam dość tego szalonego miksu. Wprawdzie autorce udało się oddać naturę małego amerykańskiego miasteczka, ale przyglądając się już z bliska poszczególnym bohaterom tracą na autentyczności. Według mnie kreacja postaci jest zdecydowanie do poprawy. Całość czytałam może nie z zapartym tchem, ale z dużym zainteresowaniem, co pozwoliło mi przeczytać ten tytuł w jeden dzień. Myślę, że "Przedsionek piekła" to lektura godna uwagi, ale bez nastawiania się na arcydzieło i licząc się z drobnymi mankamentami. Ode mnie trochę naciągane siedem gwiazdek.

Bardzo specyficzna, a zarazem intrygująca książka. Początek totalnie mnie zainteresował, a zakończenie okazało się zaskakująco dobre. Słabym punktem jest zdecydowanie rozwinięcie fabuły. Napięcie zamiera, gęsta atmosfera się powoli rozrzedza zamiast gęstnieć, a autorka przytłacza ilością wprowadzanych postaci. Miesza wątki, teraźniejszość z przeszłością, a czasem nawet...

Bardzo udana kontynuacja "Obcego dziecka". Zaspokoiła w pełni moją ciekawość o dalszych losach Tashy. Wprawdzie przez objętość noweli nie dało się przeskoczyć ograniczeń tego formatu i wszystko się dzieje na podwójnym tempie, ale myślę, że w tej formie nie dało się tego ukazać lepiej. Polecam.

Bardzo udana kontynuacja "Obcego dziecka". Zaspokoiła w pełni moją ciekawość o dalszych losach Tashy. Wprawdzie przez objętość noweli nie dało się przeskoczyć ograniczeń tego formatu i wszystko się dzieje na podwójnym tempie, ale myślę, że w tej formie nie dało się tego ukazać lepiej. Polecam.

Tytuł okazał się niezupełnie tym po co miałam nadzieję sięgnąć. Liczyłam na więcej nieoczywistych ciekawostek na temat Islandii, przybliżających mi kraj i tamtejsze społeczeństwo, a niestety autor skupił się na historii i to momentami w bardzo szerokim zakresie, zahaczając często o inne kraje. Po lekturze niezbyt czuję, że pogłębiła się moja wiedza o Islandii i nie czuję się zachęcona do podróży w te rejony. Niby książka podzielona została na konkretne tematy, ale autorowi zbyt często zdarzało się odbiegać od tematu. Dla przykładu pół rozdziału na temat lotów kosmicznych poświęcone zostało inwazji łubinu. Wypada to trochę chaotycznie, zwłaszcza na początku, gdy co i rusz podrzucane są jakieś luźne historie o wikingach. Chyba ostatni rozdział poświęcony równości płci i walce o nią okazał się dla mnie najciekawszy i rzucił nowe światło na Islandię. Ogólnie rzecz biorąc nie jest to zła lektura, ale po prostu szukałam czegoś całkiem innego.

Tytuł okazał się niezupełnie tym po co miałam nadzieję sięgnąć. Liczyłam na więcej nieoczywistych ciekawostek na temat Islandii, przybliżających mi kraj i tamtejsze społeczeństwo, a niestety autor skupił się na historii i to momentami w bardzo szerokim zakresie, zahaczając często o inne kraje. Po lekturze niezbyt czuję, że pogłębiła się moja wiedza o Islandii i nie czuję...

Liczyłam na historię pełną duchów, magii i zatrważających zdarzeń, a z każdym tomem coraz bardziej się nudzę. Autorka skupia się na wątkach romantycznych, które nie są poprowadzone w najbardziej wymyślny sposób. Mimo to daję sześć gwiazdek za potencjał tej historii i sceny sądowe przedstawione w tym tomie.

Liczyłam na historię pełną duchów, magii i zatrważających zdarzeń, a z każdym tomem coraz bardziej się nudzę. Autorka skupia się na wątkach romantycznych, które nie są poprowadzone w najbardziej wymyślny sposób. Mimo to daję sześć gwiazdek za potencjał tej historii i sceny sądowe przedstawione w tym tomie.

Interesująca lektura, ale po tak wielu zachwytach w ostatnim czasie na jej temat, liczyłam na znacznie więcej emocji. Muszę przyznać, że temat okazał się ciekawy, jednak nie wstrząsnął mną tak bardzo jak niektórymi czytelnikami. Może miało na to wpływ, że etyka badań, prowadzenia doświadczeń laboratoryjnych i ich konsekwencje są mi dobrze znane z czasów studiów i pisania na ten temat niejednej pracy zaliczeniowej. Sądzę, że osoby całkowicie nowe w tej dziedzinie mogą znacznie bardziej dogłębnie przeżyć tę historię. Całość za bardzo także mnie nie wciągnęła, nie śledziłam losów głównego bohatera z zapartym tchem. Były momenty, gdy nie do końca spinały mi się niektóre relacje między bohaterami. Myślałam, że pozostałe postaci również zostaną szerzej przedstawione. Jednak autor skupił się na głównym bohaterze, który w moim odczuciu mógł zostać jeszcze pełniej wykreowany. Doceniam książkę bardziej za ciężar tematu jaki autor w niej opisuje, ale zdecydowanie tytuł mnie nie porwał.

Interesująca lektura, ale po tak wielu zachwytach w ostatnim czasie na jej temat, liczyłam na znacznie więcej emocji. Muszę przyznać, że temat okazał się ciekawy, jednak nie wstrząsnął mną tak bardzo jak niektórymi czytelnikami. Może miało na to wpływ, że etyka badań, prowadzenia doświadczeń laboratoryjnych i ich konsekwencje są mi dobrze znane z czasów studiów i pisania na...

Porządna powieść sensacyjna w iście amerykańskim stylu. Zresztą patrząc na nazwiska nie można było się tego nie spodziewać. Książka wciąga i czytałam ją z dużym zainteresowaniem. Mimo, że wszystkie zwroty akcji i ważniejsze momenty są przewidywalne i domyśliłam się biegu zdarzeń już na samym początku to moje zaangażowanie wcale nie zmalało. Zaskoczyła mnie kreacja bohaterów, bo są oczywiście do bólu idealni i każdy wypełnia swoją książkową rolę, ale o dziwo bardzo ich polubiłam. Może nie zżyłam się z nimi tak na sto procent, ale z pewnością daleko mi było do wzdychania z irytacji z powodu wyolbrzymionych w amerykański sposób niektórych cech charakteru. Tło całej fabuły okazało się jak najbardziej intrygujące i muszę przyznać, że tytuł zachęcił mnie do zgłębienia tematu ataków terrorystycznych na Stany Zjednoczone. Zakończenie okazało się identyczne z moimi przewidywaniami, ale mogę rzec, że akurat takie pasowało najbardziej. Spina całość i nie zostawia czytelnika z poczuciem niedosytu. Podsumowując stwierdzam, że otrzymałam więcej niż się spodziewałam i ta książka podobała mi się znacznie bardziej niż poprzedni tytuł autorstwa tego duetu.

Porządna powieść sensacyjna w iście amerykańskim stylu. Zresztą patrząc na nazwiska nie można było się tego nie spodziewać. Książka wciąga i czytałam ją z dużym zainteresowaniem. Mimo, że wszystkie zwroty akcji i ważniejsze momenty są przewidywalne i domyśliłam się biegu zdarzeń już na samym początku to moje zaangażowanie wcale nie zmalało. Zaskoczyła mnie kreacja...

Poprzednie części podobały mi się znacznie bardziej. Ten tom okazał się trochę za bardzo naiwny i za mało było w nim sensownych zdarzeń, a za dużo przesłodzonych scen miłosnych. Historia mocno okrojona i spłycona. Na koniec autorka tak przyspieszyła, że ostatnia strona była dla mnie dużym zaskoczeniem i to nie do końca w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Poprzednie części podobały mi się znacznie bardziej. Ten tom okazał się trochę za bardzo naiwny i za mało było w nim sensownych zdarzeń, a za dużo przesłodzonych scen miłosnych. Historia mocno okrojona i spłycona. Na koniec autorka tak przyspieszyła, że ostatnia strona była dla mnie dużym zaskoczeniem i to nie do końca w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Wiedziałam, że będzie źle, ale nie spodziewałam się takiego gniotu. Innego określenia nie potrafię wymyślić. Nie przepadam za twórczością pani Świst, ale jej koleżanka po fachu udowodniła, że zawsze może być gorzej. Książka o niczym, po raz kolejny powielone schematy i tak naprawdę zastanawiam się jakim cudem "to coś" się ukazało. Rozumiem, że jest duża grupa czytelników, którzy sięgają po erotykę, ale chyba w tym gatunku też panują jakieś zasady. Tu fabuła praktycznie nie istnieje, a poziom żartów z każdą stroną jest jeszcze bardziej żenujący. Powiem wprost, gardzę takimi autorami, którzy nie wstydzą się wydawać półproduktu i jeszcze zamieszczać na okładce swoje nazwisko. A tu pisarki osiągnęły dno dna, bo nawet nie mają odwagi ujawnić prawdziwej tożsamości. Anonimowość dała im poczucie, że mogą wydać każdy chłam póki się sprzedaje. A dla mnie to oszukiwanie czytelników reklamować wciąż kalkowane i mdłe historie. Nie polecam.

Wiedziałam, że będzie źle, ale nie spodziewałam się takiego gniotu. Innego określenia nie potrafię wymyślić. Nie przepadam za twórczością pani Świst, ale jej koleżanka po fachu udowodniła, że zawsze może być gorzej. Książka o niczym, po raz kolejny powielone schematy i tak naprawdę zastanawiam się jakim cudem "to coś" się ukazało. Rozumiem, że jest duża grupa czytelników,...

Mocno przeciętnie, a nawet mogę napisać, że słabo jak na Cobena. Totalnie rozminęłam się z tą historią i zabrakło mi większego zaangażowania. Odniosłam wrażenie, że druga część powstała trochę na siłę, z braku pomysłu na coś innego. Thriller napisany jak na zamówienie, mógłby zostać stworzony przez kogokolwiek innego. Bohaterowie do bólu poprawni i wręcz nijacy. Nadawanie jednej charakterystycznej cechy to za mało by stworzyć realne postaci, a nie jedynie papierowe kukiełki. Dialogi są oklepane, a czasem wybrzmiewają sztucznie. Książkę czyta się szybko, ale bez zaangażowania. Zabrakło głębi i czynnika wyróżniającego ten tytuł spośród innych, a nawet nie było zaskakujących zwrotów akcji. Jestem pewna, że za kilka tygodni tytuł ten zleje się mi w pamięci z innymi pozycjami autora. Czuję się w pewnym stopniu zawiedziona.

Mocno przeciętnie, a nawet mogę napisać, że słabo jak na Cobena. Totalnie rozminęłam się z tą historią i zabrakło mi większego zaangażowania. Odniosłam wrażenie, że druga część powstała trochę na siłę, z braku pomysłu na coś innego. Thriller napisany jak na zamówienie, mógłby zostać stworzony przez kogokolwiek innego. Bohaterowie do bólu poprawni i wręcz nijacy. Nadawanie...

Nie ma to jak trafić na perełkę książkową i to na dodatek polskiego autora. Długo za mną chodziła ochota na porządny horror i nareszcie natrafiłam na literaturę grozy jaką lubię najbardziej. Jeśli ktoś liczy na mrożący krew w żyłach horror z pędzącą akcją to nie jest to tytuł tego rodzaju. Autor budzi lęk bardziej subtelnymi, a zarazem bardziej dogłębnymi zagadnieniami. Porusza wiele motywów, podrzuca tematy, które pobudzają wyobraźnię, która samoczynnie zmierza ku mroczniejszym rejonom. Zaraza pustosząca świat i ludzkość była tłem do wzięcia na tapet choćby takich tematów jak lęk przed samotnością, czy kryzysem wiary. Autor uniknął banału, stworzył niesamowity klimat i postaci, które zdecydowanie są w pełni wielowymiarowe. Nic tu nie jest oczywiste, a brak osadzenia fabuły w konkretnym miejscu i czasie działa tylko na korzyść książki. Było wiele scen erotycznych, które w rękach innego pisarza mogłyby stać się tandetne, odpychające i przysłonić to co najważniejsze. Tomasz Sablik jednak idealnie nimi dopełnił historię i sceny te były równie kluczowe dla fabuły jak inne zdarzenia, a nie stanowiły jedynie bezsensownego dodatku. Autor w posłowiu obawiał się, że tempo akcji może być zbyt wolne dla współczesnego czytelnika, ale dla mnie było idealnie wyważone. Niby zdarzeń nie ma dużo, ale cały czas czułam rosnące napięcie, grozę poszczególnych sytuacji i tak naprawdę nie potrafię przypomnieć sobie nudniejszych momentów. "Lęk" to dla mnie horror kompletny. Nie wzbudza przerażenia, ale do mnie dotarł znacznie bardziej i nadal rozmyślam o tym jak ja poradziłabym sobie w takim osamotnionym świecie. Choć samotnym można przecież być także w tłumie. To moja pierwsza książka autora i zdecydowanie nie ostatnia.

Nie ma to jak trafić na perełkę książkową i to na dodatek polskiego autora. Długo za mną chodziła ochota na porządny horror i nareszcie natrafiłam na literaturę grozy jaką lubię najbardziej. Jeśli ktoś liczy na mrożący krew w żyłach horror z pędzącą akcją to nie jest to tytuł tego rodzaju. Autor budzi lęk bardziej subtelnymi, a zarazem bardziej dogłębnymi zagadnieniami....

Pierwsza książka autora po którą sięgam ma u mnie taryfę ulgową, ale w tym przypadku takowa nie była nawet potrzebna, bo "W zmowie z mordercą" to naprawdę dobry i solidny kryminał. Podobał mi się sposób prowadzenia fabuły, nie wnikania w zbędne szczegóły życia codziennego czy ubioru bohaterów, a skupieniu się na tym co ważne. Budowanie napięcia było idealnie wyważone, a zakończenie krótko mówiąc zrobiło swoje. Historia była mroczna, całość owiana tajemniczą aurą gór i przeszłości, ale autor nie popadł w przesadę. Przekazanie śledztwa w ręce głównego bohatera, który jest dziennikarzem okazało się trafnym wyborem. Taka perspektywa była świeża i jeszcze nieoklepana. Co do wad to mam jeden zarzut, a mianowicie autor wykazywał tendencję do idealizowania Pawła Wolskiego i to w bardzo zawoalowany sposób. Bohater nie głosił szczególnie wymyślnych wniosków, a doświadczony policjant co i rusz prawił komplementy na temat jego ogromnej inteligencji i niezwykłych zdolności detektywistycznych. Trochę tego nie kupuję. Pod koniec było takich scen już mniej i to daje nadzieję, że w kolejnym tomie sylwetki bohaterów będą bardziej dopracowane. Koniec końców przy książce bawiłam się świetnie. Czułam się pochłonięta od pierwszych stron i zakończenie również mnie nie rozczarowało. Z pełną odpowiedzialnością daję 8 gwiazdek.

Pierwsza książka autora po którą sięgam ma u mnie taryfę ulgową, ale w tym przypadku takowa nie była nawet potrzebna, bo "W zmowie z mordercą" to naprawdę dobry i solidny kryminał. Podobał mi się sposób prowadzenia fabuły, nie wnikania w zbędne szczegóły życia codziennego czy ubioru bohaterów, a skupieniu się na tym co ważne. Budowanie napięcia było idealnie wyważone, a...

Jak zwykle miło było powrócić do Lipowa i poczuć znowu atmosferę małej społeczności i jej brudnych sekretów. Tym razem było nieco spokojniej, momentami nawet aż za spokojnie, ale nadal czerpałam dużo przyjemności z lektury. Motyw zbrodni oparty na szachach i zemście okazał się bardzo intrygujący. Krótkie fragmenty z przeszłości wciągnęły mnie nawet bardziej niż samo śledztwo i aż żałuję, że autorka nie pokusiła się o szersze pokazanie historii mistrzów szachowych. W tej części pojawia się wiele nowych bohaterów, a sylwetki tych, którzy debiutowali w poprzednim tomie zostają sprawnie pogłębione. Dzieje się to jednak nieco kosztem Daniela Podgórskiego, który niby obecny jest cały czas, ale przez natłok postaci z każdą stroną jest go coraz mniej. Zagadka kryminalna w bardzo klasycznym wydaniu, okazała się satysfakcjonująca, a zakończenie mnie zaskoczyło, choć liczyłam na więcej zwrotów akcji. Podsumowując mogę z przyjemnością stwierdzić, że seria trzyma poziom, klimat książek jest utrzymany i mimo kilku mankamentów, lektura tego tytułu okazała się po raz kolejny ogromną frajdą. Mimo niemałej objętości książkę pochłania się w okamgnieniu.

Jak zwykle miło było powrócić do Lipowa i poczuć znowu atmosferę małej społeczności i jej brudnych sekretów. Tym razem było nieco spokojniej, momentami nawet aż za spokojnie, ale nadal czerpałam dużo przyjemności z lektury. Motyw zbrodni oparty na szachach i zemście okazał się bardzo intrygujący. Krótkie fragmenty z przeszłości wciągnęły mnie nawet bardziej niż samo...