W zmowie z mordercą

25 września 2004 roku. Gajdosz, pomimo panującej mgły zabrał na wycieczkę na Sarnią Skałę swoją córkę jedenastoletnią Natalię, powrócił z niej sam. Policja szybko wytypowała podejrzanego ale zanim doszło do aresztowania ten popełnił samobójstwo. Społeczeństwo odetchnęło z ulgą, policja odnotowała sukces, akta trafiły do archiwum.
Po piętnastu laty dziennikarz śledczy Paweł Wolski postanowił przyjrzeć się sprawie i napisać o tym własny artykuł. Bardzo szybko trafia na kolejne dowody, że śledztwo było prowadzone nierzetelnie i od samego początku kierowane na wytypowanego dawno sprawcę.
Mimo upływu lat Wolski musi uważać ponieważ sprawa nadal jest żywa a jemu grozi na każdym kroku niebezpieczeństwo.
„W zmowie z mordercą” to pierwszy tom cyklu o dziennikarzu śledczym Pawle Wolskim.
Jest to pomysłowy kryminał który mimo małych mankamentów (autor do końca nie zapoznał się procedurami prawnymi o których pisze, rozwleczone i niepotrzebne spore fragmenty nic nie wnoszące do powieści) czyta się dość szybko i nawet z przyjemnością jednak nie rzuca na kolana. Brakuje tego najważniejszego – czegoś co wciągnie czytelnika i rzuci na kolana. Bez tego mamy dobrą ale niczym nie wyróżniającą się książkę.
Może kolejny tom cyklu będzie lepszy.

25 września 2004 roku. Gajdosz, pomimo panującej mgły zabrał na wycieczkę na Sarnią Skałę swoją córkę jedenastoletnią Natalię, powrócił z niej sam. Policja szybko wytypowała podejrzanego ale zanim doszło do aresztowania ten popełnił samobójstwo. Społeczeństwo odetchnęło z ulgą, policja odnotowała sukces, akta trafiły do archiwum.
Po piętnastu laty dziennikarz śledczy Paweł...

Dobrze, że najpierw przeczytałam drugą część, bo pierwsza jest słaba. Nie wciąga, nic się nie dzieje, dialogi o niczym. Jeśli bym miała tą książkę polecić, nie znajduję argumentów. Dziwią mnie recenzje tej książki, które są ciekawsze niż sama książka. Kto to pisze i dlaczego wprowadza w błąd.

Dobrze, że najpierw przeczytałam drugą część, bo pierwsza jest słaba. Nie wciąga, nic się nie dzieje, dialogi o niczym. Jeśli bym miała tą książkę polecić, nie znajduję argumentów. Dziwią mnie recenzje tej książki, które są ciekawsze niż sama książka. Kto to pisze i dlaczego wprowadza w błąd.

Zdecydowanie twórczości Pana Bartłomieja nie polecam. Dawno nie czytałam tak infantylnie napisanej książki w dodatku z uwzględnioną całą masą sytuacji nic nie wnoszących do akcji. Co bohater wybrał na obiad i ile czasu na niego poświęcił to jeden z przykładów, a wyidealizowany opis Krupówek świadczy o tym, że autor nigdy tam nie był. Niezwykle irytujące były również peany dziękczynne wygłaszane przez emerytowanego policjanta śledczego na temat młodego dziennikarza, który rozwiązuje zagadkę morderstwa sprzed lat. Jednym słowem - masakra. W mojej opinii autor powinien jednak pozostać przy pracy doradcy kredytowego i leasingowego, bo z pisaniem kompletnie sobie nie radzi.

Zdecydowanie twórczości Pana Bartłomieja nie polecam. Dawno nie czytałam tak infantylnie napisanej książki w dodatku z uwzględnioną całą masą sytuacji nic nie wnoszących do akcji. Co bohater wybrał na obiad i ile czasu na niego poświęcił to jeden z przykładów, a wyidealizowany opis Krupówek świadczy o tym, że autor nigdy tam nie był. Niezwykle irytujące były również peany...

8,6

8,6

całkiem ok, uważne i dokładne śledztwo trochę rozwleczone wątki ale myślę że kolejne części będą lepsze

całkiem ok, uważne i dokładne śledztwo trochę rozwleczone wątki ale myślę że kolejne części będą lepsze

Polecam dobry kryminał.

Polecam dobry kryminał.

Osobiście nie rozumiem zachwytu nad tą książką, jak dla mnie jest słaba i nudna

Osobiście nie rozumiem zachwytu nad tą książką, jak dla mnie jest słaba i nudna

Warszawa, Kraków, Zakopane

Towarzyszymy dziennikarzowi, który zaczyna drążyć sprawę morderstwa sprzed 15 lat. Niby wszystko zostało wyjaśnione, sprawa została zamknięta a teraz dziennikarzowi coś nie daje spokoju w tej historii. Zaczyna wszystko podważać i łapie trop. Dlatego dążąc do prawdy spotkał się z komisarzem. Poznaje szczegóły tamtego dnia i historię z perspektywy prowadzącego śledztwo. Sprawa o zamordowaniu 11 letniej dziewczynki.
Stare śledztwo, nowe spojrzenie

Postacie są obdarzone charakterem Dziennikarz jest dociekliwy a komisarz konkretny. Każdy z bohaterów ma swój charakter. Słowa i czyny bohaterów są przedstawione krok po kroku. Rozmowy między bohaterami budują nam tę historię, również opowieściami i wspomnieniami sprzed lat. Rozbudowane rozmowy i burzliwe zwroty akcji w szukaniu dowodów. Idziemy po śladach tamtej historii. Odtwarzając z różnych stron tamten dzień. Dzięki dociekliwości reportera również odkrywamy nowe fakty. I tak od tropu do tropu, sprawdzając wspomnienia świadków i odkrywając kolejne kawałki trafiamy do nieoczekiwanego finału.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/03/39-24-w-zmowie-z-morderca-audiobook-bartlomiej-kowalinski/

Warszawa, Kraków, Zakopane

Towarzyszymy dziennikarzowi, który zaczyna drążyć sprawę morderstwa sprzed 15 lat. Niby wszystko zostało wyjaśnione, sprawa została zamknięta a teraz dziennikarzowi coś nie daje spokoju w tej historii. Zaczyna wszystko podważać i łapie trop. Dlatego dążąc do prawdy spotkał się z komisarzem. Poznaje szczegóły tamtego dnia i historię z...

Wątki obyczajowe są nieco nudne, ale nie ma tego szczególnie wiele i nie jest to jakoś bardzo męczące. Główny wątek nieco skomplikowany i pomieszany. W ogóle tytuł ten wydaje się nieco niepotrzebnie rozwleczony i zbyt długi. Ostatecznie dobrze się tego słucha.

Wątki obyczajowe są nieco nudne, ale nie ma tego szczególnie wiele i nie jest to jakoś bardzo męczące. Główny wątek nieco skomplikowany i pomieszany. W ogóle tytuł ten wydaje się nieco niepotrzebnie rozwleczony i zbyt długi. Ostatecznie dobrze się tego słucha.

Dzisiaj opowiem wam króciutko o książce, jaką ostatnio przesłuchałam w audiobooku, a w zasadzie połowę przesłuchałam, a połowę przeczytałam, bo tak mnie ona wciągnęła, że nie chciałam by mi cokolwiek umknęło. Mowa o debiucie literackim Bartłomieja Kowalińskiego „W zmowie z mordercą".

Książka opowiada o dziennikarzu śledczym Pawle Wolskim, który podczas pisania artykułu o zbrodni sprzed lat odkrywa wiele nieścisłości oraz wątków pominiętych przez policję. Sprawa dotyczyła brutalnie zamordowanej jedenastoletniej dziewczynki. Policji dosyć szybko udało się wytypować głównego podejrzanego. Niestety umknął on przed wymiarem sprawiedliwości, popełniając samobójstwo. Sprawę zamknięto, a śledztwo umorzono… Do dziś motyw mordercy jest niejasny, co intryguje Pawła do tego stopnia, że postanawia pogrzebać w dowodach i zeznaniach świadków. Czuje, że prawda wciąż nie została odkryta…

Jak już pisałam na wstępie wciągnęła mnie ta książka całkowicie. Przez kilka godzin żyłam wyłącznie tą sprawą. Autor bardzo sprytnie poprowadził fabułę, tak że praktycznie niemożliwym było odgadnięcie rozwiązania tej zagadki. A przynajmniej mnie się to nie udało, a zakończenie bardzo mocno zaskoczyło.
Spodobała mi się postać Pawła. To naprawdę dobry, empatyczny człowiek i dziennikarz z powołania, grzebiący w temacie do tej pory, aż wszystkie puzzle trafią na właściwe miejsce. Uparty, ale też konsekwentny w swoich działaniach. Niesamowicie inteligentny. Jego logika i umiejętność dedukcji nie raz zaskoczyły zakopiańskich policjantów. Paweł, bowiem kieruję się nie tylko posiadanymi faktami, ale pozwala również dojść do głosu swojej intuicji.
Fajnie było przeczytać książkę, w której śledztwo prowadzi nie policja a dziennikarz. Miła odmiana.

Wspaniale mi się czytało „W zmowie z mordercą" i cieszę się, że mam pod ręką kolejne części. 😏 Polecam

Dzisiaj opowiem wam króciutko o książce, jaką ostatnio przesłuchałam w audiobooku, a w zasadzie połowę przesłuchałam, a połowę przeczytałam, bo tak mnie ona wciągnęła, że nie chciałam by mi cokolwiek umknęło. Mowa o debiucie literackim Bartłomieja Kowalińskiego „W zmowie z mordercą".

Książka opowiada o dziennikarzu śledczym Pawle Wolskim, który podczas pisania artykułu o...