O książce:
To znakomite studium dziejów dawnej Afryki. Wychodząc od pojedynczych znalezisk
archeologicznych – jak słynny złoty nosorożec z Mapungubwe, krótkich
wzmianek w relacjach Europejczyków, Arabów i Chińczyków czy też ustnych
przekazów – autor rekonstruuje barwne krainy Afryki, która nie znajdowała się
na peryferiach ówczesnego świata, a wręcz przeciwnie – na nią skierowana była
niejednokrotnie uwaga europejskich i azjatyckich imperiów. Napisaną świetnym,
popularyzatorskim stylem książkę czyta się jak niesamowitą opowieść
o odkrywaniu, nieznanych nam czasów.

Z przedmowy autora:
Otwierając tę książkę, czytelnik rozpoczyna podróż przez kilka wieków afrykańskiej
historii. Naszym pierwszym przewodnikiem będzie chiński podróżnik
z VII wieku, zaś ostatnim portugalski zdobywca z XV wieku. W dzielącym ich
okresie przewijają się kupcy, geografowie, dyplomaci; zarówno muzułmanie,
Żydzi jak i chrześcijanie. Towarzyszyć nam będą Ibn Battuta i Marco Polo. [...]
W Afryce rozrastały się miasta, gdzie afrykańscy książęta mieli swe pałace,
gdzie mieszkali zagraniczni kupcy, gdzie handlowano luksusowymi towarami
i niewolnikami, gdzie wznoszono meczety i kościoły. Była lądem, którego zasoby
eksploatowano, a wśród nich najważniejsze było złoto. W ówczesnym świecie
– od Europy aż po Chiny – Afryka cieszyła znaczną popularnością.

O autorze:
François-Xavier Fauvelle-Aymar, historyk specjalizujący się w dziejach Afryki,
jest dyrektorem badań w CNRS (laboratorium TRACES, Tuluza), honorowym
badaczem w School of Geography, Archaeology and Environmental Studies na
Uniwersytecie Witwatersrand w Johannesburgu (Republika Południowej Afryki)
oraz profesorem–badaczem w Centre Jacques-Berque w Rabacie (Maroko).
Był dyrektorem Centre français des études éthiopiennes w Addis Abebie (Etiopia).
Wielokrotnie kierował pracami archeologicznymi w Afryce.