Jakby się dobrze zastanowić, to kobiety jeszcze na przełomie XIX i XX wieku nie były traktowane na równi z mężczyznami. Pytanie, czy teraz są, zostawiam na inną porę. To, co dzisiaj mnie szczególnie interesuje, rozpoczęło się ponad sto lat temu i tak naprawdę trwa dalej. Wystarczy spojrzeć na różnice w wynagrodzeniach czy też ilość kobiet zasiadających w zarządach spółek.

Wydaje mi się, że nikomu nie trzeba wyjaśniać, iż różnicowanie ze względu na płeć jest absurdalne. Rola kobiety we współczesnym świecie jest niezwykle istotna, podobnie jak mężczyzny. A jednak na każdym kroku spotykamy się może nie z mizoginią, ale co najmniej z protekcjonalnym traktowaniem przedstawicielek płci pięknej. Tym lepiej, że dzięki takim autorkom jak Valeria Parrella mamy okazję przypomnieć sobie, jak silne i wyraziste potrafią być kobiety (w tym przypadku te z Włoch).

„Za otrzymane łaski” to zbiór czterech opowiadań, wydanych na Półwyspie Apenińskim w 2005 roku. „Gonitwa” to historia kobiety, która zaczyna sprzedawać narkotyki po tym, jak żywiciel rodziny zostaje śmiertelnie raniony nożem na ulicy. „Siddhartha” opowiada o pracy w rodzinnej drukarni, gdzie szef postępuje nie do końca uczciwie, a „Przyjaciel na niby” to opis marzeń bohaterki o romansie z kolegą. Z kolei „Za otrzymane łaski” pokazuje, ile wysiłku trzeba włożyć w zapomnienie pewnych wydarzeń z przeszłości.
Oczywiście spłycam (i to bardzo), ale w tych opowiadaniach istotne jest coś zgoła innego. To nie historie wysuwają się na pierwszy plan, a bohaterki. Valeria Parrella przedstawia nam nie tylko silne neapolitańskie kobiety, ale i ich twardy charakter, który zapewne wynika z dorastania w tak pięknym i trudnym do życia mieście. Mamy więc okazję przyjrzeć się, jak sobie radzą w nietypowych okolicznościach i czego wymagają od siebie i otoczenia.

Opowiadania są interesująco skonstruowane, gdyż prawda o pewnych wydarzeniach ujawniania jest nierzadko dopiero na końcu. Zmienia to kompletnie nasze postrzeganie czytanych historii, co wręcz wymusza chwilę zastanowienia. Nie zdziwię się, jeżeli znajdą się czytelnicy, którzy zdecydują się ponownie przeczytać któreś opowiadanie. Za drugim czytaniem obraz na pewno będzie pełniejszy, co tylko pozwoli potwierdzić klasę autorki.

Wbrew pozorom, „Za otrzymane łaski” to zbiór niezwykle optymistyczny. Pomimo licznych nieszczęść, każde opowiadanie kończy się pewną iskierką nadziei na przyszłość, nawet jeżeli zakończenie jest kontrowersyjne. Tym sposobem otrzymujemy nie tylko dużą dawkę szczerości – w końcu życie nie jest zawsze proste i przyjemne – ale i zaufania od strony autorki, że jej książka spotka się ze zrozumieniem i aprobatą.

„Za otrzymane łaski” to pozycja trudna i wymagająca od czytelnika odrobiny zaangażowania. Osobiście wolę książki o innym stylu i tempie, jednakże nie mogę ignorować wysiłku autorki w stworzenie tak nietypowych opowieści. Mam świadomość, że niektórym książka Parrelli wyda się nudna i mało interesująca, ale może kiedyś przychylniej spojrzycie na jej opowiadania, gdyż stwierdzicie, że nic lepiej się nie broni jak szczerość i prawda.

Michał Wnuk