Już po lekturze "Z choinki urwane" pomyślałam, że miło czasem wyrwać się ze strefy komfortu i przeczytać opowiadania nieznanych autorów. "Z liśćmi szumiące" jest podobnie.
Kilkanaście niedługich historyjek zabrało mnie w przyjemną, aczkolwiek momentami straszną podróż jesiennego wieczora. Już pierwsze opowiadanie Kajetana Szokalskiego odarło ze złudzeń, że będzię słodko i cukierkowo jak było w zimowej antologii. Tym razem autorki pokazały swoje halloweenowe oblicza, ale jeśli martwicie się, że będzie za strasznie - spokojnie, opowiadania są delikatne, okrutne momenty dostosowane do szerszego grona odbiorców.

Myślę, że z całej osobliwej załogi największe wrażenie zrobiło na mnie opowiadanie Moniki Godlewskiej - chyba sprawiła to specyficzna narracja kobiety opowiadającej o polowaniu na czarownice. I opowiadanie Pauliny Wróbel - było cudowną wisienką na torcie.

Polecam dla wszystkich lubiących krótkie formy i dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą, że lubią krótkie opowiadania.

(współpraca)

Już po lekturze "Z choinki urwane" pomyślałam, że miło czasem wyrwać się ze strefy komfortu i przeczytać opowiadania nieznanych autorów. "Z liśćmi szumiące" jest podobnie.
Kilkanaście niedługich historyjek zabrało mnie w przyjemną, aczkolwiek momentami straszną podróż jesiennego wieczora. Już pierwsze opowiadanie Kajetana Szokalskiego odarło ze złudzeń, że będzię słodko i...