Cała historia Sienny i jej przygód kupiła mnie całkowicie. Ta książka to coś kompletnie innego niż fantastyki czytane przeze mnie do tej pory. Wprowadziła jakąś taką świeżość, której dawno obcując z tym gatunkiem nie czułam. Wykreowane postacie jak i świat zachwycał mnie od początku do końca książki. Zdecydowanie będę sięgać po twórczość autorki jeszcze wielokrotnie.

Cała historia Sienny i jej przygód kupiła mnie całkowicie. Ta książka to coś kompletnie innego niż fantastyki czytane przeze mnie do tej pory. Wprowadziła jakąś taką świeżość, której dawno obcując z tym gatunkiem nie czułam. Wykreowane postacie jak i świat zachwycał mnie od początku do końca książki. Zdecydowanie będę sięgać po twórczość autorki jeszcze wielokrotnie.

Pałac Świtu? Pałac Zmierzchu? A może jednak Nocy lub Dnia? Wybierz w ciemno!

Aga Zawadka to autorka, która kupiła mnie swoim talentem do snucia pięknych historii przy promocji jej "Wyklętych". Mimo, że od wydania tej książki minął już ponad rok, nadal siedzi mi ona w głowie, nadal uwielbiam Raven i coraz mniej cierpliwie czekam na kontynuację. Aby mnie lekko udobruchać Agnieszka podarowała mi swoją inną powieść - "Poskromić Chłód". I w tym miejscu ogłaszam się jej nieoficjalną ambasadorką!

Jak w przypadku "Wyklętych" pierwsze co urzeka to pióro Agi. Nie umiem pojąć tego, jakbim cudem jej książki nadal są tak mało popularne. Książki Agi to nie są mdłe młodzieżówki, których fabuła jest zapchana nijakim romansem. Jej historie są dopracowane, z rozbudowanym światem i systemem magii. Bohaterowie napisani tak, że czujemy jakbyśmy czytali historie autentycznych osób!

Główną bohaterką tej książki jest Sienna- bękarcia księżniczka, iskrowładna. Stworzyła drużynę Świtu razem z innymi jej podobnymi. Za pomocą muzyki tworzą iskry, a dzięki wplecieniu w nie magii bojowej stanowią główną obronę Pałacu Świtu. Fabuła jednak nie skupia się tylko na Siennie. Są dwie linie fabularne, dwie wydawałoby się zupełnie inne historie. Z jednej strony świat typowo fantastyczny, z magią zaklętą nie tylko w muzyce, podzielony na bajeczne pałace. Z drugiej jest świat bardziej postępowy i zarazem bardziej tajemniczy. Oba łączy wojna, która zabiera wiele ofiar.
Koniec książki pozostawił mnie w lekkim szoku, mimo iż tak naprawdę spodziewałam się dokładnie takiego zakończenia. Pióro Agi sprawia, że historie przez nią snute są tak bardzo angażujące, takie wyjatkowe. Czuć to mimo tego, że tak naprawdę historia ma w sobie wiele elementów, które często pojawiają się w fantastyce. A mimo to, jest wyjątkowo.

Pałac Świtu? Pałac Zmierzchu? A może jednak Nocy lub Dnia? Wybierz w ciemno!

Aga Zawadka to autorka, która kupiła mnie swoim talentem do snucia pięknych historii przy promocji jej "Wyklętych". Mimo, że od wydania tej książki minął już ponad rok, nadal siedzi mi ona w głowie, nadal uwielbiam Raven i coraz mniej cierpliwie czekam na kontynuację. Aby mnie lekko udobruchać...

Kolejna bardzo dobra książka tek autorki. Bohaterowie trochę mało rozpisani, ale nie wiem czy to nie działa nawet na korzyść. Zdążyłam ich polubić, nie zdążyli mnie wkurzyć, a nad wszystkimi wisi aura tajemnicy. Do tego lekki twist na zakończenie, który tylko narobił smaku na więcej 😉

Kolejna bardzo dobra książka tek autorki. Bohaterowie trochę mało rozpisani, ale nie wiem czy to nie działa nawet na korzyść. Zdążyłam ich polubić, nie zdążyli mnie wkurzyć, a nad wszystkimi wisi aura tajemnicy. Do tego lekki twist na zakończenie, który tylko narobił smaku na więcej 😉

„Daję wam wybór, o który nikt nigdy się nie upomni. Daję wam wybór, bo niesprawiedliwie byłoby was go pozbawić.”

Cała historia zaczyna się dosyć niepozornie, powiedziałabym nawet, że baśniowo. Trafiamy do Pałacu Świtu, gdzie zarówno za dnia, jak i nocną, życie upływa w leniwym nastroju beztroskiej hulanki. Jednak nieoczekiwanie na tle tej wielobarwnej niefrasobliwości wyraźnie odznacza się czerń szat nieoczekiwanych gości z położonego na północy Pałacu Zmierzchu — postrzeganego dotychczas w roli wroga.

Przywołanie pradawnej obietnicy, a także pozornie zapomnianego zobowiązania skutkuje rozpoczęciem dosyć osobliwej podróży — Sienna, główna bohaterka, wraz z przyjaciółmi — Errel oraz Merenem — wyrusza w drogę do cieszącego się złą sławą Pałacu Zmierzchu. W tle mamy zachwycające baśniowe krajobrazy, osobliwe magiczne stworzenia, nawet pogoda dopisuje — słowem: wszystko cacy, gdyby nie towarzystwo przyrodniej siostry Sienny (Księżniczki Pałacu Świtu) oraz eskorty przysłanej przez Wielkiego Księcia Pałacu Zmierzchu z ponurym Wojownikiem Pierwszej Krwi na czele. No i pewnych komplikacji na trasie, które, moim skromnym zdaniem, napędzały w historii akcję, jak i stanowiły wprowadzenie na nowy poziom tej opowieści.

Wiem, co teraz sobie myślicie — standardowa historia, w której motyw podróży odgrywa główną rolę… nuuuudy. Pstryk, pstryk, proszę nie zasypiać, bo tutaj znajdziecie trochę więcej, niż na początku może się wydawać.

W tle mamy trochę magii — różnorodnej, bo każdy z Pałaców dysponuje nieco innymi zwyczajami, sytuacją polityczną, co przekłada się bezpośrednio na rolę oraz, brzydko mówiąc, wykorzystanie osób z magicznym potencjałem (celowo ujmuję to tak oględnie, by nie psuć zabawy).

W tej opowieści nie da się uciec również przed polityką wszelaką — począwszy od wzajemnych relacji sąsiedzkich, poprzez nastawienie poddanych do samego władcy, na, że tak to ujmę, międzynarodowych stosunkach kończąc. Przy czym nie trzeba niczego się obawiać — wszystko zostało zgrabnie wplecione w historię, doskonale uzupełnia tło i stanowi swoisty smaczek.

I jest też jeszcze coś, o czym naprawdę trudno pisać, unikając spojlerów. Wojna. Wojna Pałacu Zmierzchu — dzielnego obrońcy Rantii, z Martwymi Królestwami. Brzmi dosyć niepokojąco, prawda? Osobiście dla mnie ten element stanowi największe zaskoczenie i chyba jest moim ulubionym.

Generalnie ten tom, dosyć obszerny, stanowi rozbudowane wprowadzenie do tego, co dopiero ma nastąpić. Strasznie dużo tutaj tajemnic, jeszcze więcej sugestii i niedomówień, które niewątpliwie dopiero nabiorą w oczach czytelnika sensu… i szczerze powiem, że nie mogę się tego momentu doczekać. Z niecierpliwością wyczekiwałam również dotarcia do tego słynnego, złego Pałacu Zmierzchu — i wstępne zarysowanie funkcjonujących tam intryg — o tak, to jest coś!

Na pochwałę zasługuje również stopniowy rozwój siostrzanej relacji. Sienna i Maire (Księżniczka Świtu) nie żyły w zbyt dobrych stosunkach, w najlepszym wypadku ich relacja należała do poprawnej. Tutaj, wraz z rozwojem wydarzeń, ulega to zmianie.

Nie była to moja pierwsza przygoda z twórczością Agnieszki, więc miałam pewne oczekiwania co do Poskromić Chłód — i z ręką na sercu mogę powiedzieć, że podana mi historia im sprostała. Chociaż książka jest bardzo obszerna, składa się na nią wiele różnych elementów, które umilają lekturę — barwne opisy, rozbudowane mity i legendy często opowiadane przez Merena (<3),przyjemne dialogi, intrygi, nieoczekiwane zwroty akcji. Gdzieś tak pod koniec lektury złapałam się nawet na myśli, że czuję się tak, jakbym miała do czynienia z przekładem bardzo dobrej i popularnej zagranicznej książki. Jak to mówią: cudze chwalicie…

A na sam koniec zostawiłam sobie taki o, cytat. Bo tak w sumie… może tak warto odsunąć na bok te wszystkie uprzedzenia? ;>

„— Nigdy cię nie ciekawiło — wyrwało się Siennie — jak wyglądają Martwe Królestwa?
— Tak, no wiesz… — zmieszała się. — Czasami irytuje mnie, że nie wiem, co jest… dalej. Poza górami, poza nieprzebytą wodą, nawet poza Martwymi Królestwami.
— Nie, Si. Nigdy mnie to nie interesowało. Nasz Pałac nie jest perfekcyjny, ale jest znajomy… Jest wszystkim, czego trzeba. Rantia jest naszym domem, więc po co szukać dalej?”.

„Daję wam wybór, o który nikt nigdy się nie upomni. Daję wam wybór, bo niesprawiedliwie byłoby was go pozbawić.”

Cała historia zaczyna się dosyć niepozornie, powiedziałabym nawet, że baśniowo. Trafiamy do Pałacu Świtu, gdzie zarówno za dnia, jak i nocną, życie upływa w leniwym nastroju beztroskiej hulanki. Jednak nieoczekiwanie na tle tej wielobarwnej niefrasobliwości...

"Poskromić Chłód" to książka, na którą długo czekałam, aż będzie w papierze. Nie jestem fanką książek elektronicznych, więc kiedy tylko zobaczyłam, że jest w sprzedaży drukowana wersja, od razu kupiłam. To była dobra decyzja.
......

Sienna jest nieślubną córka Księżnej Świtu i iskrowładną. Jakby jeszcze było mało — dotknął jej albinizm, przez co widać ją na ulicy z daleka. Bękarcia księżniczka jednak doskonale sobie radzi w życiu, założyła Drużynę Świtu i zgrabnie balansuje po dworskich niesnaskach. Do dnia, gdy matka rozkazuje jej wyruszyć z dziedziczką tronu, Maire, na ziemie Zmierzchu, by ta wywiązała się z obietnicy swego przodka.
......

Czytałam debiutancką powieść autorki, więc już mniej więcej wiedziałam, czego się spodziewać po jej piórze. "Poskromić Chłód" to naprawdę ciekawa książka, którą można śmiało obłożyć sztandarem high fantasy. Są tu dworskie intrygi, tajemnice, plemiona, zwaśnione nacje i długa podróż. Wszystko co lubię, a i do tego podział na dzień i noc, który tak głęboko uderza w czułe struny mojego serduszka — w końcu sama poruszam ten motyw w swoim autorskim cyklu ☀️🌙✨ Spodobało mi się, jak została ta tematyka ukazana tutaj, razem z "trzecim graczem". Mamy tu oryginalny system magii i wiele różnych kultur. Długą podróż po ziemiach Pałacu Świtu, Północy i Zmierzchu umilały nieraz zabawne, a także groźne sytuacje między bohaterami.
.....

À propos postaci, to jest tu ich całe mnóstwo. Niektóre z nich musiały sobie zapracować na moją sympatię, w tym Sienna. Z początku troszkę mnie drażniła (być może przez moje własne preferencje co do charakteru),ale potem, im lepiej ją poznawałam, tym bardziej zaczynałam ją lubić. Na uwagę zasługują także Meren, Elred i Roan. Tych trzech panów, choć tak różnych, zdecydowanie umilało mi lekturę.
......

Uniwersum jest podzielone między Półwysep Rantyjski a ziemie republiki — Konglomerat Empirii Thiriańskiej. Nie brakuje opisów świata i zamieszkujących go istot. Całość dopełnia mapka.
......

Wydanie jest ładne, podoba mi się okładka, choć żałuję, że nie ma skrzydełek. W treści mignęło mi kilka baboli, ale malutkich. Jedyne, co mnie gryzło, to przeskakiwanie z jednej perspektywy na drugą. Mam wrażenie, że w poprzedniej książce autorki narracja była ładniej rozmieszczona.
......

"Poskromić Chłód" to naprawdę dobra powieść i kolejny dowód na to, że polska fantastyka zasługuje na więcej uwagi. 7,5/10❄️

"Poskromić Chłód" to książka, na którą długo czekałam, aż będzie w papierze. Nie jestem fanką książek elektronicznych, więc kiedy tylko zobaczyłam, że jest w sprzedaży drukowana wersja, od razu kupiłam. To była dobra decyzja.
......

Sienna jest nieślubną córka Księżnej Świtu i iskrowładną. Jakby jeszcze było mało — dotknął jej albinizm, przez co widać ją na ulicy z daleka....

POSKROMIĆ CHŁÓD
Agnieszka Zawadka

Kolejny raz chylę czoła przed kunsztem i artyzmem pisarskich umiejętności polskiej Autorki fantastycznej literatury - Agnieszka Zawadka znów udowodniła, że włada nieposkromioną magią wyobraźni, którą z niesamowitą ekspresją zdołała przedzierzgnąć w słowa tworząc fenomenalną historię.

"Poskromić chłód" to fantastyczna powieść, która z rozmachem oraz niesamowitą wyrazistością prezentuje oryginalną i z pewnością niesamowitą historię utkaną z magii, tajemnicy i interesującego świata. Z całości wyziera wręcz doskonałość ‐ ciekawy pomysł na fabułę, przebogaty świat przedstawiony, doskonale wyważone tempo akcji, niezwykły klimat tajemnicy, utrzymujące się napięcie, a na dokładkę dobra kreacja bohaterów. Zwyczajnie nie mam się do czego przyczepić - po prostu byłam zafascynowana zarówno całością, jak i poszczególnymi elementami, które wpływają na odbiór lektury.

Koncepcja magicznego świata, którym zdaje się rządzić raczej przypadek połączony z intrygami niż przeznaczenie, okazała się interesująca, fascynująca. "Poskromić chłód" wciąga od samego początku, trzyma w napięciu do samego końca, co rusz zaskakuje, momentami szokuje, a i chwile z humorem również się zdarzają. Jeśli dołożymy do tego świetny styl wypowiedzi, to otrzymujemy naprawdę dobrą powieść fantasy.

"Poskromić chłód" to książka, która zachwyca, oczarowuje, a przy tym otacza mrokiem, wywołuje dreszcze niepokoju, niepokoi aurą niebezpiecznej tajemnicy. Szczerze mówiąc: "na wczoraj" potrzebuję drugiej części!!! Jeśli lubicie dobre fantasy, to nie wahajcie się ani chwili i przeczytajcie "Poskromić chłód" - jestem pewna, że Wam przypadnie do gustu.

#książki #poskromićchłód #agnieszkazawadka #wydawnictwoinanna

POSKROMIĆ CHŁÓD
Agnieszka Zawadka

Kolejny raz chylę czoła przed kunsztem i artyzmem pisarskich umiejętności polskiej Autorki fantastycznej literatury - Agnieszka Zawadka znów udowodniła, że włada nieposkromioną magią wyobraźni, którą z niesamowitą ekspresją zdołała przedzierzgnąć w słowa tworząc fenomenalną historię.

"Poskromić chłód" to fantastyczna powieść, która z...

uwielbiam śnieg i potwornie chciałabym przesiąkniętą arktycznym mrozem fantastykę wysokich lotów, ale o dziwo jakoś autorzy bardzo rzadko tykają tematów śnieżnych.

Dlatego kiedy zobaczyłam w tytule "Poskromić chłód" oraz tą cudowną okładkę no wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć!

Jest to jak wspomniałam książka z gatunku fantastyki, rzekłabym że raczej młodzieżowej. Świat wymyślony przez autorkę jest oryginalny, a raczej oryginalny jest pomysł użycia instrumentów jako specjalnej mocy naszych bohaterów. Jest to pełna intryg przygoda z motywem drogi, w którym nasza nieposkromiona nieślubna księżniczka wyrusza w podróż eskortując swoją siostrę jako jej swoistą ochrona wraz z innymi śmiałkami z jej "bandy". Nasza drużyna podróżuje do złowrogiej krainy, gdyż siostra Sienny zostać ma żoną władcy złowrogiej krainy, gdyż tak mówiła obietnicą złożona przed wielu laty.

Niesamowicie wciągająca, z wartką akcją i perfekcyjnie zbudowanymi bohaterami, którzy są wciągający, nie są schematyczni i każdy odnajdzie swojego ulubieńca. Znajdziecie tutaj i świetnie wykreowany świat, magię i potwory, a także dobry humor w słownych potyczkach, czyli wszystko to co charakteryzuje rasową fantastykę!

uwielbiam śnieg i potwornie chciałabym przesiąkniętą arktycznym mrozem fantastykę wysokich lotów, ale o dziwo jakoś autorzy bardzo rzadko tykają tematów śnieżnych.

Dlatego kiedy zobaczyłam w tytule "Poskromić chłód" oraz tą cudowną okładkę no wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć!

Jest to jak wspomniałam książka z gatunku fantastyki, rzekłabym że raczej młodzieżowej. Świat...

„- Księżniczka Maire jest zupełnie inna – zapewnił. – Radosna i pełna życia. Natomiast jej sistra… - zruszył ramionami. – Jej siostra to chodząca złośliwość, ot co.”
*
Sienna nie dość, że jest książęcym bękartem to jeszcze wyróżnia ją niezwykły talent – jest Iskrowładną. Dziewczyna dzięki grze na skrzypcach może zarówno oczarować piękną muzyką, jak i pokonać swoich wrogów. Pomimo, że jest to trudna do okiełznania moc, to jednocześnie może okazać się bardzo przydatna, gdy wyruszasz w niebezpieczną podróż do wrogiego królestwa. Jedna obietnica sprzed lat, dwie księżniczki, które różni od siebie niemal wszystko oraz niebezpieczna rozgrywka o najwyższą stawkę…
*
„Poskromić chłód” to pierwsza książka od AZ, którą miałam PRZYJEMNOŚĆ (!) czytać. I co mogę wam o niej powiedzieć? Cóż… Na pewno tyle, że ta historia mnie oczarowała.
*
Książka ta to bez wątpienia kawał dobrej fantastyki, że świetnie wykrywanym światem, fajnymi bohaterami oraz historią, od której trudno się oderwać, kiedy już dacie się porywać wirowi wydarzeń. Szczególnie chciałabym tu pochwalić talent autorki do budowania świata – i mówię tu o różnych aspektach od sytemu magicznego poczynając (swoja drogą połączenie magii i muzyki to jeden z moich ulubionych motywów) kończąc na niepowtarzalnym bestiariuszu (Blitaksy i Diarany to złoto). Ponadto jednym z najciekawszych motywów, jakie się przewijają w tej historii są dwie linie fabularne, których akcja toczy się w dwóch zupełnie odmiennych (mogłoby się zdawać, że niepowiązanych ze sobą) miejscach. Ponad to do gustu przypadły mi zabawne dialogi – za co w dużej mierze można podziękować ciętemu językowi niepoprawnej Sienny.
*
Jedyne „ale” jaki mi się nasuwają to:
- nieco przewidywalny, aczkolwiek satysfakcjonujący koniec.
- wyraźna obecność może nie takich typowych inspiracji, ale bardziej „naleciałości” z powszechnie znanych fantastyk młodzieżowych.
*
„Poskromić chłód” oceniam na 8/10 i zniecierpliwiona czekam na kontynuację tej historii. A tymczasem szykuję się do lektury „Wyklętych” aby sprawdzić, czy autorce uda się mnie oczarować również swoją drugą książką.

„- Księżniczka Maire jest zupełnie inna – zapewnił. – Radosna i pełna życia. Natomiast jej sistra… - zruszył ramionami. – Jej siostra to chodząca złośliwość, ot co.”
*
Sienna nie dość, że jest książęcym bękartem to jeszcze wyróżnia ją niezwykły talent – jest Iskrowładną. Dziewczyna dzięki grze na skrzypcach może zarówno oczarować piękną muzyką, jak i pokonać swoich wrogów....

Ah cóż to była za przygoda . Pełna intryg i niebezpieczeństw ale również zabawna i intrygująca.
Po pierwsze mamy tu dwie linie fabularne. Pierwsza główna to świat fantastyczny podzielony na królestwa Świtu,  Zmierzchu, Dnia i Nocy. W jednym z nich żyje nasza główna bohaterka, Sienna. Dziewczyna zadziorna i nie bojącą się walczyć o swoje. Druga linia to świat niczym z urban fantasy. Bardziej postępowy a jednak utrzymany w brudnym, dusznym klimacie. Jest to bardzo tajemniczy wątek. Do samego końca nie wiedziałam, co go łączy z główną historią. Oczywiście podsycało to tylko moją ciekawość.
Ta historia jest bardzo złożona. Autorka wykonała kawał dobrej roboty. Stworzyła cudownych bohaterów, którzy są tak dopracowani, że ma się wrażenie jakby byli prawdziwi.
Wykreowała świat pełen magii i potworów. Wymyśliła system magicznym, który jest niezwykle oryginalny. Dodała do tego wojnę, która podzieliła królestwa. A to wszystko posypała szczyptą obietnicy sprzed lat, która może się okazać największym kłamstwem lub wybawieniem.

Agnieszka Zawadka pisze w sposób wyjątkowy. Sprawia, że historia żyje własnym życiem a my możemy ją pokochać lub znienawidzić, ale na pewno nie możemy przejść obok niej obojętnie. Ja oczywiście należę do tej pierwszej grupy i na pewno sięgnę po jej kolejne książki. A wam polecam się zapoznać z twórczością autorki.

Ah cóż to była za przygoda . Pełna intryg i niebezpieczeństw ale również zabawna i intrygująca.
Po pierwsze mamy tu dwie linie fabularne. Pierwsza główna to świat fantastyczny podzielony na królestwa Świtu,  Zmierzchu, Dnia i Nocy. W jednym z nich żyje nasza główna bohaterka, Sienna. Dziewczyna zadziorna i nie bojącą się walczyć o swoje. Druga linia to świat niczym z urban...

Sposób pisania wywarł na mnie lepsze wrażenie niż w Wyklętych, więc widać progres. Jestem mega ciekawa jak rozwinie się historia z ludami Półwyspu Rantyjskiego i Martwych Królestw. Jestem też ciekawa jak doszło do tego, że powstały te ludy Rantii. Mam już swoje domysły, ale nie mogę się doczekać pełnego obrazu tej historii. Tak więc czekam na kontynuację

Sposób pisania wywarł na mnie lepsze wrażenie niż w Wyklętych, więc widać progres. Jestem mega ciekawa jak rozwinie się historia z ludami Półwyspu Rantyjskiego i Martwych Królestw. Jestem też ciekawa jak doszło do tego, że powstały te ludy Rantii. Mam już swoje domysły, ale nie mogę się doczekać pełnego obrazu tej historii. Tak więc czekam na kontynuację