Wiktoriańska Anglia stojąca przemysłem wielkim i wszechobecnym, a przemysł Eterem stojący – substancją tajemniczą i groźną, choć powszechnie wykorzystywaną. Stanowi on rolę niezbyt subtelnej metafory paliw kopalnych. Samo społeczeństwo jest kastowe, a właściwie Cechowe. Każdy z Cechów odpowiada za inną gałąź życia, a sposób w jaki za nią odpowiada jest pilnie strzeżonym sekretem, jak i magia, której Cech używa. Są i dwie klasy wyrzutków społecznych: pierwszym są „beztalencia”, które do żadnego z Cechów nie należą, drugim: mutanci, trolle, wiedźmy (określeń cała gama), to ludzie, u których Eter spowodował mutacje najróżniejszej maści. Główny bohater jest takim właśnie outsiderem „bezcechowcem”, na domiar złego zakochanym w mutantce.
Śledzimy jego życie od lat dziecięcych do już „zaawansowanej” dojrzałości, a w tle zmiany społeczne, oszustwa, nieudane bunty.
MacLeod'owi odmówić nie można lekkości pióra i niezwykłej plastyczności z jaką kreuje swoje światy. Opisy są barwne, fabuła spójna, dobrze napisane dialogi tylko... Po przeczytaniu brakło mi świadomości o czym właściwie traktowała ta powieść, albo lepiej: czy aby na pewno to jest całość. Sam „Eter i Magia” w tej opowieści jest jakąś iluzją, właściwie nic się o niej nie dowiadujemy, zmiany społeczne następują też w jakiś sposób niedokończony, problem w literaturze – lepszej – podnoszony pewnie tysiące razy. Najlepiej charakteryzuje tę powieść ostatnia konkluzja bohatera: „I wciąż nie wiem, co to za prawda...”

Wiktoriańska Anglia stojąca przemysłem wielkim i wszechobecnym, a przemysł Eterem stojący – substancją tajemniczą i groźną, choć powszechnie wykorzystywaną. Stanowi on rolę niezbyt subtelnej metafory paliw kopalnych. Samo społeczeństwo jest kastowe, a właściwie Cechowe. Każdy z Cechów odpowiada za inną gałąź życia, a sposób w jaki za nią odpowiada jest pilnie strzeżonym...