Książka Jeana Markale'a nie jest na pewno biografią Wercyngetoryksa, a raczej próbą hipotetycznego odtworzenia jego losów przez analogię do innych postaci i wydarzeń z kręgu świata celtyckiego. Pierwsze rozdziały zawierają bardzo dużo odniesień do wspólnoty praindoeuropejskiej, kultury Celtów brytyjskich, teorii trzech funkcji Dumézila etc. Siłą rzeczy jest to więc w dużej mierze ogólna praca o Celtach traktowanych globalnie. Podam przykład: Markale pisząc o pieśniach, jakie mógł słyszeć młody Wercyngetoryks, podaje - z lekkimi modyfikacjami - tekst ballad powstałych w kręgu wyspiarskim. Metoda specyficzna. W tych rozdziałach, które dotyczą powstania galijskiego przeciw Cezarowi, Autor przede wszystkim analizuje tekst "Commentarii de bello Gallico" i dyskutuje z innymi pracami poświęconymi tej tematyce. W tej części oczywiście jest bardziej konkretny, mniej tu hipotez, wszystko dzieje się bliżej źródła. Ogólnie rzecz biorąc książka jest całkiem dobra, choć trzeba zaznaczyć, że została napisana przez Francuza i dla Francuzów, tak że pewne punkty narracji ujmują specyficznie francuską perspektywę i dla polskiego czytelnika nie są aż tak istotne.

Tomasz Babnis

Książka Jeana Markale'a nie jest na pewno biografią Wercyngetoryksa, a raczej próbą hipotetycznego odtworzenia jego losów przez analogię do innych postaci i wydarzeń z kręgu świata celtyckiego. Pierwsze rozdziały zawierają bardzo dużo odniesień do wspólnoty praindoeuropejskiej, kultury Celtów brytyjskich, teorii trzech funkcji Dumézila etc. Siłą rzeczy jest to więc w dużej...