To książka dla turbosłowioan i wyznawców wielkiej Lechii. Nie dla ich pognębienia, a konfrontacji ich przekonań z solidną dawką wiedzy historycznej. Takiej do przeczytania, z mapkami wędrówek przez terytorium dzisiejszej Polski, z fotogramami i szkicami świadectw materialnych ludów, które też były były turbo. Były też przedsłowiańskie i na domiar niewygodnego - o turbozgrozo - germańskie. A działo się to na długo przez Słowiańszczyzną, która nadciągnęła ze stepów Wschodu dopiero w wieku VI po Chrystusie.

Fascynującą historia jest. Szczególnie taka, co otwiera nam oczy szeroko i umysły głębią tego, co faktycznie zaszło w wiekach minionych. Irytującą też, bo przecież czyta się o historii faktycznej acz nieznanej z lekcji szkolnych. Pierwszymi datami przecie wbijanymi nam do głów są lata panowania Księcia Polan, któren wiarę chrześcijańską przyjął w Roku Pańskim 966 ino z czyich rąk do końca do dziś nie wiadomo na pewno.

Tak więc dowiadujemy się o kulturze pomorskiej, Celtach, Bastarnach, Cybrach i Teutonach, kulturze przeworskiej i wielbarskiej. Są też Goci i ich wędrówka ku Krymowi. Warto zwrócić uwagę na rolę szlaku bursztynowego i rykoszet wojen markomańskich, które dotkliwie ugodziły w Rzym II połowy 2 wieku Naszej Ery. Burgundzka kultura luboszycka, są Alanowie, jest wędrówka ludów napędzana przez Hunów.

Nie zrażajcie się tu i ówdzie żargonem i terminologią naukową okresów historycznych. Jest tego znośnie mało. Czyta się jednak dość trudno, bo to książka gęsta od historii przez duże H. Czytajcie powoli i z namaszczeniem, i lubością dotyku pradziejów, bo to nie epos, ani powieść kolczugi i miecza, ani też egzystencjalna rozprawa o przemijaniu. My Słowianie przyszliśmy tu po innych, a oni też byli tylko następnymi. Tak opisuje się historię na 8*.

To książka dla turbosłowioan i wyznawców wielkiej Lechii. Nie dla ich pognębienia, a konfrontacji ich przekonań z solidną dawką wiedzy historycznej. Takiej do przeczytania, z mapkami wędrówek przez terytorium dzisiejszej Polski, z fotogramami i szkicami świadectw materialnych ludów, które też były były turbo. Były też przedsłowiańskie i na domiar niewygodnego - o...

Praca Andrzeja Kokowskiego zasługuje na wielkie słowa uznania. Autor pisze przystępnym językiem i prostym stylem atrakcyjnym dla zwykłego odbiorcy. Daje dobry obraz sytuacji politycznej na ziemiach polskich począwszy od III w. p.n.e. do schyłku starożytności na tle wydarzeń mających wtedy miejsce w całej Europie. "Starożytna Polska (...)" to pierwsza tego typu publikacja, która nota bene wyszła spod pióra archeologa będącego cenionym specjalistą w swoim fachu, o udokumentowanym dorobku naukowym. Autor traktuje dzieje ludów barbarzyńskich Europy Środkowej niezwykle osobiście, nie szczędząc ich opisowi ani emocji, ani często ironicznych komentarzy. Omawia dzieje Celtów (kultura lateńska) oraz wczesne dzieje konfederacji i plemion germańskich z ziem starożytnej Polski takich jak: Wandalowie, Goci, Gepidowie, Burgundowie, ale i wielu innych np. Bałtów.

Książka A. Kokowskiego to przysłowiowy "kij w mrowisko". Autor stara się udowodnić w niej, że ludy mieszkające poza zasięgiem cywilizacji śródziemnomorskich były znacznie rozwiniete. Jej przesłanie można streścić następującym zdaniem: to dorobek kultury Gotów, Wandalów, Bałtów, Burgundów, Celtów i Bastarnów legł u podstaw europejskiego dziedzictwa kulturowego. Teza kusząca, ale czy słuszna to mam wątpliwości. Nie mniej nie można jej całkowicie odrzucić, gdyż obraz starożytności mamy głównie ze źródeł rzymskich zapominając o tzw. barbarzyńskiej Europie, nie mówiąc już o dziedzictwie Celtów i wschodnich Germanów / Skandynawów z ziem polskich.

Książka łatwa w odbiorze, uzupełniająca dotkliwą lukę w polskiej nauce historycznej. Gorąco polecam ją wszystkim poszukiwaczom prawdy ;)

Praca Andrzeja Kokowskiego zasługuje na wielkie słowa uznania. Autor pisze przystępnym językiem i prostym stylem atrakcyjnym dla zwykłego odbiorcy. Daje dobry obraz sytuacji politycznej na ziemiach polskich począwszy od III w. p.n.e. do schyłku starożytności na tle wydarzeń mających wtedy miejsce w całej Europie. "Starożytna Polska (...)" to pierwsza tego typu publikacja,...

Warto! Z czystej ciekawości jak się kształtowały początki społeczności zamieszkujących ziemie, po których my 2000 lat później stąpamy.

Warto! Z czystej ciekawości jak się kształtowały początki społeczności zamieszkujących ziemie, po których my 2000 lat później stąpamy.

Książka którą można polecić każdemu kto interesuje się archeologią. Język w jakim to opracowanie jest napisane jest w miarę przystępny, niestety nie da się mówić o archeologii bez dat czy zakresów chronologicznych i tych w książce jest dużo, jednak w porównaniu z literatura typowo akademicką i naukową są podane w bardzo przystępny sposób. Ta pozycja książkowa zarówno nadaje się dla studentów archeologii/historii jak i dla zwykłego obywatela nie koniecznie pasjonata. Pokazuje obraz naszych ziem zanim pojawili się Słowianinie dając nam do zrozumienia że i tutaj coś się działo a kontakty z Cesarstwem Rzymskim nie należały do rzadkości.

Książka którą można polecić każdemu kto interesuje się archeologią. Język w jakim to opracowanie jest napisane jest w miarę przystępny, niestety nie da się mówić o archeologii bez dat czy zakresów chronologicznych i tych w książce jest dużo, jednak w porównaniu z literatura typowo akademicką i naukową są podane w bardzo przystępny sposób. Ta pozycja książkowa zarówno nadaje...

To jest książka naukowa, przeznaczona dla specjalistów. Dla laika, który pragnąłby dowiedzieć się w sposób przystępny, jakie plemiona żyły na terenie Polski w starożytności i co po sobie zostawiły - może być zbyt nużąca, nie chcę pisać, że trudna, ale jednak jest to książka naukowa.
W swoim rodzaju dzieło na pewno wyjątkowe i bardzo obszernie traktujące temat.

To jest książka naukowa, przeznaczona dla specjalistów. Dla laika, który pragnąłby dowiedzieć się w sposób przystępny, jakie plemiona żyły na terenie Polski w starożytności i co po sobie zostawiły - może być zbyt nużąca, nie chcę pisać, że trudna, ale jednak jest to książka naukowa.
W swoim rodzaju dzieło na pewno wyjątkowe i bardzo obszernie traktujące temat.

Zamiarem Kokowskiego, jak sam pisze, było przybliżenie w jak najprostszy sposób starożytnej historii ziem polskich czytelnikowi nieobznajomionemu z tematem, szczególnie pod kątem informacji jakie dostarczyła archeologia. Niestety Aleksandrem Krawczukiem to Kokowski nie jest. Głównie pisze o tym jakie kultury archeologiczne istniały w kolejnych okresach, czym się wyróżniały, gdzie się która przesuwała, w jakim okresie (np. faza B1 do C1),itd. Co jakiś czas okraszone jest to mniej lub bardziej udanymi wstawkami od siebie, że jakiś hełm kojarzy mu się z Myszką Mickey albo przechwałki Jordanesa ze studentem po egzaminie. Kokowski nie ma, według mnie, talentu felietonisty i jeśli kogoś nie pasjonuje archeologia starożytności to książki tej z wypiekami na twarzy czytał nie będzie.

Z drugiej strony "Starożytna Polska" to ogromne kompendium wiedzy. Każdy okres ma starannie przygotowane mapki ilustrujące opisywane zjawiska. Mnóstwo tu szkiców prezentujących odkryte przedmioty lub rekonstruujących wygląd naszych antenatów. Wszystkie najważniejsze odkrycia archeologiczne są opisane, wyjaśnione jak należy rozumieć badane układy anonimowych przedmiotów, połączone ze źródłami historycznymi jeśli to możliwe.

Dzięki temu wiemy co i dlaczego należy tłumaczyć obecnością Celtów na naszych ziemiach, skąd wnosimy że w wojnach markomańskich brały udział ludy od nas, jak tędy przebiegała wędrówkach Gotów zanim ujawnili się nad Morzem Czarnym. Jest miejsce na wiele ciekawostek takich jak niezwykłe miejsca kultu czy obecność egzotycznych przybyszów, np. dackich (nieco za dużo miejsca poświęcone zostało Masłomęczowi, gdzie Kokowski prowadził badania i chciał się pochwalić ich wynikami). Jeśli ktoś chce przyswoić konkretną wiedzę to tutaj ją znajdzie i łatwo pojmie.

Sam będę na pewno co jakiś czas po "Starożytną Polskę" sięgał. Jeśli natknę się na jakieś kontrowersyjne tezy związane z archeologią starożytności, których nie brakuje, to wiem, że u Kokowskiego spokojnie będę mógł znaleźć szczegóły zjawiska i jego aktualne naukowe wytłumaczenie.

Zamiarem Kokowskiego, jak sam pisze, było przybliżenie w jak najprostszy sposób starożytnej historii ziem polskich czytelnikowi nieobznajomionemu z tematem, szczególnie pod kątem informacji jakie dostarczyła archeologia. Niestety Aleksandrem Krawczukiem to Kokowski nie jest. Głównie pisze o tym jakie kultury archeologiczne istniały w kolejnych okresach, czym się wyróżniały,...

Fajna książka , mimo że podręcznik akademicki. Napisana przystępnym jezykiem , w której nie brakuje zabawnych dygresji. Dla każdego; nie tylko fanów archeologi. Polecam.

Fajna książka , mimo że podręcznik akademicki. Napisana przystępnym jezykiem , w której nie brakuje zabawnych dygresji. Dla każdego; nie tylko fanów archeologi. Polecam.