Książka pełna dowolnych twierdzeń, powtórzonych następnie w „Mieszku Pierwszym Tajemniczym” (stąd uwagi do tamtej książki odnoszą się i do tej).
Na przykład pojęcie „plemię” jest według autora błędne. A jeśli ze źródeł wynika co innego, to tym gorzej dla źródeł.
„Brakuje niestety użytecznych źródeł pisanych odnoszących się do tak wczesnych dziejów obszaru dzisiejszej Polski. Historykom pozostaje więc wspomniany już tzw. Geograf bawarski z połowy IX w., w którym zawarto bardzo schematyczny opis terenów przylegających do północno-wschodnich granic państwa wschodniofrankijskiego. Przywiązuje się do niego ogromną wagę, bo jest to jedyne obszerniejsze źródło z tak wczesnych czasów. Jego interpretacje wydają się jednak wychodzić daleko poza faktyczną zawartość informacyjną tego dość pogmatwanego i mało precyzyjnego przekazu, który stwarza wrażenie geograficznego chaosu. Tak naprawdę to wynika z niego tylko tyle, że na wschodniofrankijskim dworze słyszano (pewnie od kupców) o różnych "ludach", które zamieszkują za Odrą i Sudetami. Nie znano ich dokładnego położenia ani wielkości zajmowanych przez nie obszarów. Nie sposób też stwierdzić, jaki charakter polityczny miały te ugrupowania nazywane dziś eufemistycznie "plemionami" ani czym były ich civitates.” (s. 58)

„Eufemizmem” Słownik języka polskiego PWN nazywa „słowo lub wyrażenie użyte zastępczo w celu złagodzenia wyrażeń drastycznych, dosadnych lub nieprzyzwoitych.”

Co miałby znaczyć przymiotnik „eufemistyczny” w zestawieniu z „plemionami” pozostaje zagadką.

W dalszym ciągu o „plemionach” autor konsekwentnie pisze w cudzysłowiu. Jego zdaniem skoro nie było plemion, nie było też Polan: „Najwyższa więc już pora, aby zarzucić poszukiwania owych mitycznych „Polan", którzy są późniejszym produktem historiografii szukającej rodzimych korzeni nazwy państwa piastowskiego (...). Nie ma bowiem żadnych wiarygodnych źródeł, które usprawiedliwiają umieszczanie "Polan" na mapie plemiennego zróżnicowania naszych ziem w okresie przedpaństwowym. Mało przekonujące są też powracające próby dostrzeżenia plemienia "Polan" w tajemniczych Glopeanach zanotowanych półtora wieku wcześniej przez Geografa bawarskiego (ostatnio G. Labuda "Mieszko I" 2002, s. 22 i 27). Zatem to nie od plemienia "Polan" pochodzą nazwy państwa i poddanych Bolesława Chrobrego, lecz wręcz przeciwnie - to "Polanie" są późnym produktem etymologizujących wysiłków średniowiecznych kronikarzy, próbujących zracjonalizować znaczenie "obco" brzmiącej, bo od początku zlatynizowanej nazwy Poloni, która miała znaczenie polityczne, a nie etniczne.” (s. 359)

Labuda w wymienionej pracy utrzymuje, iz nazwy Polonia i Polanie były znane przed rokiem 1000. Wedle roczników
966 Mesco dux Polonie baptizatur „Mieszko książę Polski został ochrzczony”
968 lordanus primus episcopus in Polonia ordinatus est „Jordan został ordynowany jako pierwszy biskup w Polsce”
968 Polonia cepit habere episcopum „Polska zaczęła mieć biskupa”

Książka pełna dowolnych twierdzeń, powtórzonych następnie w „Mieszku Pierwszym Tajemniczym” (stąd uwagi do tamtej książki odnoszą się i do tej).
Na przykład pojęcie „plemię” jest według autora błędne. A jeśli ze źródeł wynika co innego, to tym gorzej dla źródeł.
„Brakuje niestety użytecznych źródeł pisanych odnoszących się do tak wczesnych dziejów obszaru dzisiejszej...

...dużo, gęsto i szeroko - błyskotliwe polączenie archeo & histori z ...wrecz kryminałem - warto bo ciekawe i uczone...

...dużo, gęsto i szeroko - błyskotliwe polączenie archeo & histori z ...wrecz kryminałem - warto bo ciekawe i uczone...