Cóż, ciężko napisać biografię postaci o której jedynym źródłem jest praca jego największego rywala. Jean Markale przyjął więc ciekawą, choć jednak trochę dziwną koncepcję opisania dzieciństwa i młodości na podstawie analogii w stosunku do Wysp Brytyjskich. Finalnie czytelnik otrzymuje obraz społeczeństwa celtyckiego - dowiemy się jakich pieśni słuchano na Wyspach Brytyjskich (wszak na kontynencie wystarczy tylko podmienić imiona),w jaki sposób składano ofiary, jak wyglądało wychowanie dzieci. Sam autor zauważa, że w odniesieniu do Wercyngetoryksa nie są to pewniki, lecz tylko hipotezy. Druga część książki poświęcona już jest walce z Cezarem i myślę, że dla wielu czytelników te fragmenty będą dużo ciekawsze niż wcześniejsze rozważania. Autor snuje też interesujące rozważania na temat lokalizacji Alezji i chociaż wygląda na to, że nie miał racji, to warto się z nimi zapoznać.

Cóż, ciężko napisać biografię postaci o której jedynym źródłem jest praca jego największego rywala. Jean Markale przyjął więc ciekawą, choć jednak trochę dziwną koncepcję opisania dzieciństwa i młodości na podstawie analogii w stosunku do Wysp Brytyjskich. Finalnie czytelnik otrzymuje obraz społeczeństwa celtyckiego - dowiemy się jakich pieśni słuchano na Wyspach...

Książek więcej niż ŚWIETNA.
Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak można zmieścić tak wielką ilość informacji, nie tylko ze świata Celtów, ale aspektów z wielu dziedzin życia/organizacji społecznej/kultury/religii/lingwistyki, ludów indo-europejskich i analizować ich korzenie, w tak małej pracy, podjąc to w sposób, który nie powinien nużyć zarówno mało zorientowanego czytelnika, który dopiero zaczyna przygodę, nie wspominając o tkwiących w tematyce głębiej.
Oczywiście, to pod warunkiem, o ile ktoś nie poweźmie zamiaru, aby przeczytać książkę w 2 wieczory. Zwracam uwagę na bardzo bogata ilość informacji w przypisach.
Sam trzon narracji, czyli właściwe dzieje podboju, czyta się jak powieść. Wcześniej jest i być musi poważny wstęp/tło/konteks, poświęcony sprawom o których pisałem, co pozwala zrozumieć dogłębnie choćby przyczyny porażki Galów.
Proszę traktować z wielkim przymrużeniem oka komentarze, że "ktoś się wynudził" lub, że Markalle podobno "gdyba", gdy uprawia czystą komparatystykę, powołując się na różne fragmenty literatury celtyckiej, w pogoni za odpowiedziami na kwestie, nt których źródła historyczne milczą. Są to nie warte szerszej uwagi komentarze.
Książkę uważam za bardzo wartościową i za bardzo podręczne kompendium wiedzy na temat tego świata, po które bardzo łatwo sięgnąć, a które swym rozmachem nie nudzi ani przez moment.

Książek więcej niż ŚWIETNA.
Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak można zmieścić tak wielką ilość informacji, nie tylko ze świata Celtów, ale aspektów z wielu dziedzin życia/organizacji społecznej/kultury/religii/lingwistyki, ludów indo-europejskich i analizować ich korzenie, w tak małej pracy, podjąc to w sposób, który nie powinien nużyć zarówno mało zorientowanego...

Świat Celtów nie jest nam obcy. Zamieszkiwali bowiem w przeszłości także i ziemie Polski. Ich potomkowie żyją na zachodzie Europy do dnia dzisiejszego. Lektura ta jest książką biblioteczną, i przeczytałem ją w ciągu jednego dnia. Tytułowy Wercyngetoryks jest w sumie tylko tłem narracji, świetnie poprowadzonej. Książkę tę czytałem pierwszy raz bardzo dawno temu. Teraz nadszedł moment na jej odświeżenie. Celtowie - lud indoeuropejski. A to oznacza, że nasz rodzimy język jest także spokrewniony z aktualnymi użytkownikami. Poza tym - indoeuropejskość - oznacza nie tylko lingwistyczne kuzynostwo, ale też - utrzymujący się przez kilkaset lat - a w sumie to i dłużej - trójpodział społeczeństwa na: kapłanów - w publikacji druidów, bardów, wieszczków, wojowników, oraz chłopów i rzemieślników. Istnieli - jak w każdej cywilizacji , każdym kręgu kulturowym - także niewolnicy - co jest w opiniowanej książce zaznaczone. Taki trójpodział spotykało się od Atlantyku aż po Indie ( pamiętamy chyba braminów) . W publikacji tej - (nie czytam kryminałów mimo wszystko) - są krwawe opisy ofiar z ludzi, oraz bardzo wiele miejsca Autor przeznaczył na zawirowania wojenne w czasie podboju Galii przez Cezara. Jest tutaj bardzo wiele ciekawostek, które szybko się wyłapuje. Są też czarno - białe zdjęcia, jak i kolorowe wklejki. Mamy liczne przypisy na końcu. Zastanawia jedna rzecz: składanie w specyficzny rodzaj ofiar z ludzi - najpierw niewolników, przestępców, potem zwierząt. Przytoczę przykład: budowano olbrzymią drewnianą klatkę, w niej umieszczano kukłę z dużych patyków - a do środka wsadzano żywych ludzi, po czym tę klatkę, kukłę podpalano - taki to rodzaj ofiary przeprowadzano. Cezar podbił Galię. Wercyngetoryks zaś - był dzielnym wodzem i wojownikiem, wokół którego - jak wspomniałem na początku - toczy się akcja, jednak jest on tylko tłem, końcowe rozdziały są mu w większej ilości poświęcone.

Świat Celtów nie jest nam obcy. Zamieszkiwali bowiem w przeszłości także i ziemie Polski. Ich potomkowie żyją na zachodzie Europy do dnia dzisiejszego. Lektura ta jest książką biblioteczną, i przeczytałem ją w ciągu jednego dnia. Tytułowy Wercyngetoryks jest w sumie tylko tłem narracji, świetnie poprowadzonej. Książkę tę czytałem pierwszy raz bardzo dawno temu. Teraz...

Na początku książka ta jest moim zdaniem straszliwie nudna, w pewnym momencie chciałem nawet porzucić jej czytanie. Odkąd jednak Wercyngetoryks objął władzę w buncie przeciwko Cezarowi czyta się ją bardzo dobrze, momentami z zapartym tchem.
Polecam wszystkim miłośnikom czarującej historii starożytnej :D

Na początku książka ta jest moim zdaniem straszliwie nudna, w pewnym momencie chciałem nawet porzucić jej czytanie. Odkąd jednak Wercyngetoryks objął władzę w buncie przeciwko Cezarowi czyta się ją bardzo dobrze, momentami z zapartym tchem.
Polecam wszystkim miłośnikom czarującej historii starożytnej :D

Książka jest niezłym kompendium wiedzy o Celtach, natomiast na biografię głównego bohatera składają się w dużej mierze hipotezy i domysły.

Książka jest niezłym kompendium wiedzy o Celtach, natomiast na biografię głównego bohatera składają się w dużej mierze hipotezy i domysły.

Pierwsza połowa tej ksiązki jest taka sobie. Dużo w niej snucia o tym jak MOGŁOBY wyglądać dzieciństwo Wercyngetoryka na podstawie np. pieśni i obyczajów znanych pochodzących z późniejszego czasu i z innego terenu - celtyckich ziem na wyspach brytyjskich. Przypomina to trochę tzw. lanie wody. Zaś druga część tej książki opisująca, dość dokładnie zresztą, zmagania Galów z Rzymem od inwazji Ariowista do upadku Uxellodunum - jest bardzo dobra i bogata w fakty. Choć przyznać tez trzeba, ze autor w tej drugiej części opiera się głównie na dziele Cezara.

Pierwsza połowa tej ksiązki jest taka sobie. Dużo w niej snucia o tym jak MOGŁOBY wyglądać dzieciństwo Wercyngetoryka na podstawie np. pieśni i obyczajów znanych pochodzących z późniejszego czasu i z innego terenu - celtyckich ziem na wyspach brytyjskich. Przypomina to trochę tzw. lanie wody. Zaś druga część tej książki opisująca, dość dokładnie zresztą, zmagania Galów z...

Książka Jeana Markale'a nie jest na pewno biografią Wercyngetoryksa, a raczej próbą hipotetycznego odtworzenia jego losów przez analogię do innych postaci i wydarzeń z kręgu świata celtyckiego. Pierwsze rozdziały zawierają bardzo dużo odniesień do wspólnoty praindoeuropejskiej, kultury Celtów brytyjskich, teorii trzech funkcji Dumézila etc. Siłą rzeczy jest to więc w dużej mierze ogólna praca o Celtach traktowanych globalnie. Podam przykład: Markale pisząc o pieśniach, jakie mógł słyszeć młody Wercyngetoryks, podaje - z lekkimi modyfikacjami - tekst ballad powstałych w kręgu wyspiarskim. Metoda specyficzna. W tych rozdziałach, które dotyczą powstania galijskiego przeciw Cezarowi, Autor przede wszystkim analizuje tekst "Commentarii de bello Gallico" i dyskutuje z innymi pracami poświęconymi tej tematyce. W tej części oczywiście jest bardziej konkretny, mniej tu hipotez, wszystko dzieje się bliżej źródła. Ogólnie rzecz biorąc książka jest całkiem dobra, choć trzeba zaznaczyć, że została napisana przez Francuza i dla Francuzów, tak że pewne punkty narracji ujmują specyficznie francuską perspektywę i dla polskiego czytelnika nie są aż tak istotne.

Tomasz Babnis

Książka Jeana Markale'a nie jest na pewno biografią Wercyngetoryksa, a raczej próbą hipotetycznego odtworzenia jego losów przez analogię do innych postaci i wydarzeń z kręgu świata celtyckiego. Pierwsze rozdziały zawierają bardzo dużo odniesień do wspólnoty praindoeuropejskiej, kultury Celtów brytyjskich, teorii trzech funkcji Dumézila etc. Siłą rzeczy jest to więc w dużej...

To raczej krótka panorama życia Galów niż dzieje wodza Arwernów. Od hołdu Wercyngetoryksa wobec Cezara rozpoczyna się serial "Rzym". Autor na podstawie skąpych źródeł o życiu plemion galijskich z czasów republiki rzymskiej próbuje odtworzyć prawdopodobne dzieciństwo i młodość przywódcy powstania Galów i przybliżyć przyczyny wybuchu zrywu. Nie jest to łatwa książka, przebrnięcie przez gąszcz plemion galijskich, z których zapamięta się może 2-3 największe i najbardziej waleczne, nie jest ani łatwe ani przyjemne, jednak dla zainteresowanych tematem mogę polecić.

To raczej krótka panorama życia Galów niż dzieje wodza Arwernów. Od hołdu Wercyngetoryksa wobec Cezara rozpoczyna się serial "Rzym". Autor na podstawie skąpych źródeł o życiu plemion galijskich z czasów republiki rzymskiej próbuje odtworzyć prawdopodobne dzieciństwo i młodość przywódcy powstania Galów i przybliżyć przyczyny wybuchu zrywu. Nie jest to łatwa książka,...