Książka opowiada o przemianie młodego rzymianina. Szata nie jest głównym wątkiem tej książki odgrywa jednak ważny wątek w powieści.
Historia przedstawia drogę jaką musi pokonać Marcellus, aby stać się chrześcijaninem.
Przez co mam wrażanie, że dla autora ważnym elementem w powieści była kwestia chrystianizacji. Swoiste przeistoczenie bohatera odbieram jako metaforę drogi, którą każdy z nas powinien podążać aby w pełni należeć do Kościoła.
Nie wydaje mi się jednak aby autor sprostał temu zadaniu. Nie sądzę aby literatura przyciągnęła w stronę chrześcijaństwa osoby będące na rozdrożu wiary.
Czytelnicy szukający dobrej powieści historycznej z okresu świetności Rzymu również się zawiodą.
Książka momentami była dosyć nudna, w szczególności wątek podróży rzymskiego trybuna po Palestynie.
"Szata" wydaję się natomiast , że idealnie trafia dla ludzi chcących umacniać swą wiarę.
Z pewnością warte uwagi jest zakończenie książki. Pisarz bardzo inteligentnie pozamykał wszystkie wątki, zostawiając czytelnika z własnymi przemyśleniami dotyczącymi wiary, śmierci czy odwagi w kryzysowych momentach.
Kwestią godną zapamiętania jest za to walka ze samym sobą.
Nawet największy grzech, nie powiedzenie czy depresję da się zostawić za sobą.
Droga ta nie jest łatwa i dla każdego inna, jednak nigdy nie jest za późno aby uzyskać spokój ducha.
Po nocy zawsze przychodzi dzień.

Książka opowiada o przemianie młodego rzymianina. Szata nie jest głównym wątkiem tej książki odgrywa jednak ważny wątek w powieści.
Historia przedstawia drogę jaką musi pokonać Marcellus, aby stać się chrześcijaninem.
Przez co mam wrażanie, że dla autora ważnym elementem w powieści była kwestia chrystianizacji. Swoiste przeistoczenie bohatera odbieram jako metaforę...