Gorzka historia miłosna, odzierająca związek z romantyzmu i namiętności, a jednak w przewrotny sposób pozytywna i dająca nadzieję.

Alice i Richard poznali się w schronisku górskim i wydawało im się, że się w sobie zakochali. Zbudowali relację, założyli rodzinę, wychowują dzieci. Jednak ponieważ życie nie jest idealne, a partnerzy nie czytają sobie w myślach, między nimi występuje wiele spięć i nieporozumień prowadząc do gromadzenia skrywanego żalu i goryczy. Ta powieść to zapis ich wspólnych pretensji, niekiedy wypowiadanych na głos, niekiedy stanowiących monolog wewnętrzny, nie wyartykułowanych w myśl zasady „domyśl się”. To nie jest opowieść o miłości, a o związku, który na pewno jest budowany na uczuciu, ale bardzo silną emocją jest między bohaterami jakiś rodzaj gniewu, frustracji, niespełnionym wyobrażeniu zaburzonym problemami dnia codziennego.

Ta powieść jest jedną z tych, w których kłócą się dwie strony i obie mają racje. Swoje racje. Autorka jest mistrzynią w budowaniu klimatu, ponieważ ja czułam tę złość razem z bohaterami. Stałam równo po obu stronach konfliktu, ponieważ każda ze stron opisuje sytuację ze swojego punktu widzenia, a on z założenia jest prawidłowy. Tylko że między małżonkami brakło otwartości na tę drugą stronę i budowania kompromisu, a to prowadziło do braku zrozumienia i chęci komunikacji. To ważne studium przypadku, w którym widać przez soczewkę, że uczucie to za mało na stabilną relację. Kształtują nas problemy i to, w jaki sposób sobie z nimi radzimy.

Niesamowicie podobała mi się ta historia. Autorka oczywiście nie stara się odpowiedzieć na pytanie czym jest idealny związek, ani nie buduje nam na siłę takiego, bo jej chodzi o pokazanie nam, że magiczne momenty w życiu nie byłyby magicznymi, gdyby towarzyszyły nam stale. Udowadnia, że relacja to codzienność, banalność. Mimo irytacji, jaką wywoływali we mnie Alice i Richard, ja ich bardzo polubiłam. Myślę, że każdy z nas może znaleźć w ich zachowaniu siebie. Mimo, że wydaje się, że ich małżeństwo się sypie, to te wyłomy w skale budują ich siłę. My dostrzegamy nieporozumienia i konflikty, bo na nich się skupiamy, ale wiemy, że jest szerszy obraz tego, co między nimi i kibicujemy im bardzo.

Wydawca nazwał Soukopovą specjalistką od krojenia rodziny. Trudno o trafniejszy epitet. Krojenie powoduje, że brzegi zawsze można zszyć. Inaczej niż przy rozszarpaniu czy rozerwaniu, gdzie krawędzie nigdy nie będą gładkie. Tutaj świetnie jest to oddane. Polecam!

Gorzka historia miłosna, odzierająca związek z romantyzmu i namiętności, a jednak w przewrotny sposób pozytywna i dająca nadzieję.

Alice i Richard poznali się w schronisku górskim i wydawało im się, że się w sobie zakochali. Zbudowali relację, założyli rodzinę, wychowują dzieci. Jednak ponieważ życie nie jest idealne, a partnerzy nie czytają sobie w myślach, między nimi...