Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o dorastaniu, ale też o umieraniu w specyficznym miejscu naznaczonym piętnem historii. Byłam w stanie całkowicie wczuć się w historię Larry, ponieważ sama pochodzę z małego miasta na terenie tzw. "ziem odzyskanych", gdzie po wojnie trafiło wielu ludzi doświadczonych przez wojnę: przesiedleńcy z innych części Polski, Kresowiacy, Sybiracy, ocaleni z Rzezi Wołyńskiej, czy rodziny zamordowanych w trakcie Obławy Augustowskiej żołnierzy AK. W książce życie młodzieży i osób, które przeżyły tragedię toczy się obok siebie, niezależnie. Ale to tylko pozorna niezależność. Z jednej strony brakowało mi większego zainteresowania bohaterki historią osób, które popełniły masowe sa*bojstwo, bo sama chętnie jako nastolatka słuchałam opowieści starszych ludzi, chodziłam na spotkania z członkami stowarzyszen Sybiraków czy ocalałych z Rzezi i słuchałam rodzinnych historii opowiadanych przez babcie. Ale z drugiej strony wiem, że większość moich rówieśników jednak nie miała tej ciekawości i żyła bez świadomości tego, że życie w społeczności, gdzie tylu ludzi doświadczyło tylu życiowych dramatów ma wpływ na lokalna społeczność i jej rozwój. Książka obudziła dużo wspomnień z czasów szkolnych i skłoniła do powrotu do przemyśleń na ten temat dlugofalowych skutkow traum wojennych. Cieszę się, że sięgnęłam po nią.