Książka "Ten dziwny wiek", którą napisała Kiley Reid zapowiadała się na prawdę ciekawie. Już od samego początku akcja nabiera tempa, kiedy to Emira - opiekunka jednej z córek państwa Chemberlainów, zabiera małą z domu, późnym wieczorem, ponieważ w mieszkaniu jej pracodawczyni Alix, niebawem miała zjawić się policja, a matka nie chciała niepotrzebnie stresować Briar.

Emira postanawia zabrać dziewczynkę do marketu, który o tej porze jest jeszcze otwarty. Być może nic dziwnego by się nie wydarzyło, gdyby nie fakt, że kobieta zaprowadziła Briar do sklepu, w którym nie dało się uświadczyć żadnej ciemnoskórej osoby, prócz Emiry właśnie.

Osoby przebywające w środku od razu, niemalże z marszu posądziły opiekunkę o porwanie małej dziewczynki i nie miały nawet zamiaru wysłuchiwać jej tłumaczeń. Sytuacja wydawała się być na prawdę trudna i według mnie ten moment wywołał lawinę kolejnych zdarzeń w życiu Emiry.

Nagranie, na którym ochrona sklepu chce odebrać Briar Emirze, wyrzuty sumienia pracodawczyni, że jej pracownica została w tak niesprawiedliwy sposób potraktowana, wpadka męża Alix na antenie stacji telewizyjnej... Co jeszcze może pójść nie tak? Okazuje się, że całkiem sporo!

"Twarz Emiry wyrażała teraz czyste zdumienie. Miała
wrażenie, że zanegowano całkowicie jej istnienie."
Według mnie, książka "Ten dziwny wiek", którą napisała Kiley Reid przedstawia historię czarnoskórej dziewczyny, której życie nie było usłane różami. Samo to, że nie była "tą białą" już utrudniał jej życie. Pozbawiona ubezpieczenia zdrowotnego, zarabiająca ochłapy, bo tego nie można nazwać godnym wynagrodzeniem, kompletnie nie wiedziała, co ze sobą począć.

Sytuacja nieco się zmienia, kiedy kobieta zaczyna spotykać się z mężczyzną, który tamtego felernego dnia nagrał całe wydarzenie. W dalszym ciągu jest nie ufna, jednak z dnia na dzień coraz bardziej otwiera się przed mężczyzną i tak na prawdę zaczyna żyć życiem młodej kobiety wkraczającej w dorosłość, ale jeszcze potrafiącą bawić się w klubach i na imprezach.

KONTYNUACJA RECENZJI NA BLOGU:
https://oxfordka.blogspot.com/2024/04/kiley-reid-ten-dziwny-wiek.html

Książka "Ten dziwny wiek", którą napisała Kiley Reid zapowiadała się na prawdę ciekawie. Już od samego początku akcja nabiera tempa, kiedy to Emira - opiekunka jednej z córek państwa Chemberlainów, zabiera małą z domu, późnym wieczorem, ponieważ w mieszkaniu jej pracodawczyni Alix, niebawem miała zjawić się policja, a matka nie chciała niepotrzebnie stresować Briar.

Emira...

Książkę kupiłam zachęcona pozytywna opinią Zuzy z Zaksiążkowanych , niestety mnie zupełnie nie przypadła do gustu. Problem rasizmu jest tu ledwie zaznaczony , praktycznie ginie wśród opowieści o Alex, jej koleżankach i rozrywkowym życiu Emiry. Książka w zasadzie mogłaby spodobać się młodzieży i to tej młodszej, dorosłym czytelnikom może sprawić zawód, naturalnie jest to tylko moja subiektywna opinia. Cztery gwiazdki to i tak za dużo dla tej nijakiej książki, ale tak ją oceniłam ponieważ jedna postać skradła moje serce - mała dziewczynka Briar, którą opiekowała się Emira. Briar to słodka trzylatka , absolutnie genialna bohaterka, jedyny plus tej książki. Według mnie nie jest to pozycja, którą mogłabym komuś polecić , słabizna 😕

Książkę kupiłam zachęcona pozytywna opinią Zuzy z Zaksiążkowanych , niestety mnie zupełnie nie przypadła do gustu. Problem rasizmu jest tu ledwie zaznaczony , praktycznie ginie wśród opowieści o Alex, jej koleżankach i rozrywkowym życiu Emiry. Książka w zasadzie mogłaby spodobać się młodzieży i to tej młodszej, dorosłym czytelnikom może sprawić zawód, naturalnie jest to...

Portal Promocji Kultury - Proanima.pl:

O trudnych tematach można opowiadać z powagą, ale także w luźny sposób, nie bagatelizując przy tym jednak drażliwych wątków. Przykładem zastosowania tego drugiego podejścia może zostać powieść Ten dziwny wiek autorstwa Kiley Reid. Świetna książka, która okazuje się zupełnie czymś innym, niż sugeruje opis na okładce. To zaskoczenie jest jednak niesamowicie pozytywne, bowiem Ten dziwny wiek oferuje czytelnikom ważne przesłanie, zamknięte w bardzo przystępnej, nienachlanej formie.

Emira to dwudziestoparoletnia czarnoskóra dziewczyna, pracująca jako opiekunka Briar. Pewnego felernego wieczoru dziewczyna zostaje wysłana przez Alix – jej pracodawczynię – do sklepu z córką. Wizyta w markecie przeradza się niespodziewanie w okropne doświadczenie. Emira zostaje oskarżona o porwanie dziecka, którym się zajmuje. Ta sytuacja staje się punktem wyjścia dla historii o rasizmie, świadomych i nieświadomych przywilejach różnych grup społecznych, ale przede wszystkim – o nauce identyfikowania własnych potrzeb oraz akceptacji wszystkich aspektów życia, gdyż nawet te złe to tylko przystanki na drodze do odnajdywania siebie.

Ciąg dalszy: https://proanima.pl/ten-dziwny-wiek-recenzja-ksiazki/

Portal Promocji Kultury - Proanima.pl:

O trudnych tematach można opowiadać z powagą, ale także w luźny sposób, nie bagatelizując przy tym jednak drażliwych wątków. Przykładem zastosowania tego drugiego podejścia może zostać powieść Ten dziwny wiek autorstwa Kiley Reid. Świetna książka, która okazuje się zupełnie czymś innym, niż sugeruje opis na okładce. To zaskoczenie...

Trochę rozczarowanie, nie jest ani uderzająca, ani zaskakująca, a żeby otworzyła oczy to trzeba by je mieć zamknięte cały czas i mieszkać pod kamieniem. Jako obyczajówka o przyjaźni to spoko. Na plus jeszcze - szybko się czyta.

Trochę rozczarowanie, nie jest ani uderzająca, ani zaskakująca, a żeby otworzyła oczy to trzeba by je mieć zamknięte cały czas i mieszkać pod kamieniem. Jako obyczajówka o przyjaźni to spoko. Na plus jeszcze - szybko się czyta.

To ostatnia książka przeczytana w tym roku. Tak jak w tytule była dziwna... Relacja Emiry i Kelley'ego rozwija się w ekspresowym tempie, ich rozmowy są takie nienaturalne i to w jaki sposób Emira się wysławia jakby miała 13 lat a nie 25. Jej niezdecydowanie bywa irytujące, natomiast postać Alix fajnie nakreślona taka kobieta z charakterem. Książka nie jest zła ale też nie będzie zapamiętana przeze mnie, czytało się szybko i byłam ciekawa jak się zakończy , a zakończyła się ciekawie.

To ostatnia książka przeczytana w tym roku. Tak jak w tytule była dziwna... Relacja Emiry i Kelley'ego rozwija się w ekspresowym tempie, ich rozmowy są takie nienaturalne i to w jaki sposób Emira się wysławia jakby miała 13 lat a nie 25. Jej niezdecydowanie bywa irytujące, natomiast postać Alix fajnie nakreślona taka kobieta z charakterem. Książka nie jest zła ale też nie...

Bardzo ciekawa książka. Autorka porusza w niej przede wszystkim problem rasizmu, pokazując go jednak z innej perspektywy, niż często prezentowana w literaturze. Jest to spojrzenie bardzo współczesne i w zasadzie nie nacechowane dramatyzmem.
Kiley Reid skupia się na codzienności, zwykłych sytuacjach które spotykają każdego z nas, pokazując że nawet w takiej codziennej zwyczajności kolor skóry nadal ma znaczenie.
Jednocześnie autorka podkreśla, że nie każdy kto doświadczył takiej dyskryminacji chce mówić o niej publicznie i stać się swego rodzaju symbolem walki z uprzedzeniami. Nie jest to przejawem strachu, rezygnacji czy tym bardziej niemej zgody na rasistowskie zachowania, lecz po prostu skorzystaniem z prawa do prywatności i zachowania godności.
Drugą, bardzo ciekawą kwestią poruszona w powieści jest wyrażane przez niektórych przekonanie, że doskonale wiedzą co jest dobre dla innych. Kierowani tym przekonaniem, nieproszeni ingerują w życie innych, tłumacząc się dobrymi intencjami, myląc życzliwość z protekcjonalizmem.
Powieść Reid czyta się płynnie, co wynika zarówno z lekkiego stylu w jakim jest napisana, jak i z otwartego i pozbawionego patosu ujęcia problematyki, którą opisuje autorka.
Jedynym zgrzytem było tłumaczenie części dialogów, które było trochę toporne.
Ogólnie książkę uważam za interesującą.

Bardzo ciekawa książka. Autorka porusza w niej przede wszystkim problem rasizmu, pokazując go jednak z innej perspektywy, niż często prezentowana w literaturze. Jest to spojrzenie bardzo współczesne i w zasadzie nie nacechowane dramatyzmem.
Kiley Reid skupia się na codzienności, zwykłych sytuacjach które spotykają każdego z nas, pokazując że nawet w takiej codziennej...

Strasznie dziwna książka szczególnie przez brak uargumentowania zachowania bohaterów. Mamy Kelley'ego, który ma praktycznie obsesję na punkcie osób o ciemnym kolorze skóry. Mamy Alix, która ma jakieś totalne problemy psychiczne na tle relacji między ludzkich, a i koleżanki głównej bohaterki, Emiry, są conajmniej dziwinie zafiksowane na ułożeniu szablonowo przyszłości bohaterki. Emira jest dla mnie dziwna, ale to nie pierwszy raz słyszę o dwudziestokilkuletniej osobie, która nie wie, czego chce od życia.

Okej, doceniam, że poruszono tu problemy rasowe, ale poza tym, mam wrażenie, że ta książka nie ma nic więcej do zaoferowania. Fabuła jest bardzo sztampowa. Ot, okej lektura na jeden czy dwa wieczory, o której zapomnę po dwóch tygodniach.

Strasznie dziwna książka szczególnie przez brak uargumentowania zachowania bohaterów. Mamy Kelley'ego, który ma praktycznie obsesję na punkcie osób o ciemnym kolorze skóry. Mamy Alix, która ma jakieś totalne problemy psychiczne na tle relacji między ludzkich, a i koleżanki głównej bohaterki, Emiry, są conajmniej dziwinie zafiksowane na ułożeniu szablonowo przyszłości...

Książka początkowo mnie zaciekawiła, otworzyła oczy na pokazane w niej problemy i zmusiła do refleksji. Próbowałam zrozumieć podejmowane przez bohaterów decyzję oraz ich motywacje. Miałam jednak wrażenie, że książka pod koniec wystopowała. Mimo wszystko to ciekawa lektura skłaniająca do przemyśleń.

Książka początkowo mnie zaciekawiła, otworzyła oczy na pokazane w niej problemy i zmusiła do refleksji. Próbowałam zrozumieć podejmowane przez bohaterów decyzję oraz ich motywacje. Miałam jednak wrażenie, że książka pod koniec wystopowała. Mimo wszystko to ciekawa lektura skłaniająca do przemyśleń.

Momentami infantylna, ale bardzo wciągająca.

Momentami infantylna, ale bardzo wciągająca.

Od samego początku byłam bardzo ciekawa tej książki, jeszcze zanim pojawiło się jej tłumaczenie na język polski. Mam wersje anglojęzyczna na polce ale kiedy spotkałam polski odpowiednik w bibliotece, nie zawahałam się ani chwili. Okazała się trochę bardziej dziwna niż myślałam, chociaż muszę przyznać ze napisana jest z wielkim wyczuciem i bardzo ładnie, jeśli można użyć takiego określenia. Jeśli ktoś lubi analizować i roztrząsać książki po ich przeczytaniu, myślę ze miałby tu co robić bo wydaje się ona mieć wiele warstw niekoniecznie widocznych na pierwszy rzut oka.

Od samego początku byłam bardzo ciekawa tej książki, jeszcze zanim pojawiło się jej tłumaczenie na język polski. Mam wersje anglojęzyczna na polce ale kiedy spotkałam polski odpowiednik w bibliotece, nie zawahałam się ani chwili. Okazała się trochę bardziej dziwna niż myślałam, chociaż muszę przyznać ze napisana jest z wielkim wyczuciem i bardzo ładnie, jeśli można użyć...