Smutna i intensywna.

Smutna i intensywna.

Krótka, mocna i trudna historia o rodzinnej, pokoleniowej traumie. Pełna pięknych i bolesnych zdań. Perspektywa ojca i syna, matki i córki, rodziny, której tak bardzo chciałoby się pomóc. Świadomość ile takich rodzin żyje pośród nas, ile takich ciągnących się pokoleniami traum i trudności jest przekazywanych dalej i wtłaczanych w nowo założone rodziny.

Jedyne co lekko utrudniało odbiór to skoki czasowe i narracja, momentami zbyt chaotyczna.

Niemniej bardzo polecam!

Krótka, mocna i trudna historia o rodzinnej, pokoleniowej traumie. Pełna pięknych i bolesnych zdań. Perspektywa ojca i syna, matki i córki, rodziny, której tak bardzo chciałoby się pomóc. Świadomość ile takich rodzin żyje pośród nas, ile takich ciągnących się pokoleniami traum i trudności jest przekazywanych dalej i wtłaczanych w nowo założone rodziny.

Jedyne co lekko...

W krótki i treściowy sposób opisano trudności pewnej rodziny. Autor opisał perspektywę każdego członka rodziny, co jedynie pokazuje, że nie ma jednoznacznej perspektywy na tę sytuację.

W krótki i treściowy sposób opisano trudności pewnej rodziny. Autor opisał perspektywę każdego członka rodziny, co jedynie pokazuje, że nie ma jednoznacznej perspektywy na tę sytuację.

Krótko i zwięźle przedstawia problemy z jakimi boryka się rodzina. Możemy spojrzeć na ten problem z kilku perspektyw, co pozwala lepiej zrozumieć problem. Autor pokazuje nie tylko złe ale i też dobre chwile, a także ich wpływ na poszczególne postacie.

Krótko i zwięźle przedstawia problemy z jakimi boryka się rodzina. Możemy spojrzeć na ten problem z kilku perspektyw, co pozwala lepiej zrozumieć problem. Autor pokazuje nie tylko złe ale i też dobre chwile, a także ich wpływ na poszczególne postacie.

Krótka, ale zawierająca w sobie wiele treści. Książka, trochę medytacja, nad związkiem, rodziną i tym, co ją niszczy i jaki ma to wpływ na wszystkich.

Krótka, ale zawierająca w sobie wiele treści. Książka, trochę medytacja, nad związkiem, rodziną i tym, co ją niszczy i jaki ma to wpływ na wszystkich.

Kolejna proza o patologii rodziny.
Początkowo sądziłam, że będzie to głos użalającego się nad sobą nieudacznika, z tego gatunku co to będzie mędził o brudnej kuchni ale sam w życiu nie posprząta. Tyle dobrego, że pojawiła się też perspektywa żony i dzieci co nadało tej historii nieco komplementarności.

Jednak temat jest tak ograny, że naprawdę ciężko uzyskać jeszcze choć odrobinę świeżości. Widać, że autor starał się zabłysnąć niepowtarzalnym stylem i ciekawym językiem i niektóre z tych prób były nawet udane. Jednak granie kartą religii nie dodało tej minipowieści oryginalności. Drażniły mnie też przypisy odwołujące do końca książki, w większości z resztą niepotrzebne.

Jak na debiut było całkiem przyzwoicie i myślę, że autor ma perspektywy do rozwoju ale ten utwór nie wniósł nic nowego. Było poprawnie ale nic poza tym.

Kolejna proza o patologii rodziny.
Początkowo sądziłam, że będzie to głos użalającego się nad sobą nieudacznika, z tego gatunku co to będzie mędził o brudnej kuchni ale sam w życiu nie posprząta. Tyle dobrego, że pojawiła się też perspektywa żony i dzieci co nadało tej historii nieco komplementarności.

Jednak temat jest tak ograny, że naprawdę ciężko uzyskać jeszcze choć...

Świetna książka. Krótka, ale zostanie w pamięci na długo

Świetna książka. Krótka, ale zostanie w pamięci na długo

TRUCIZNY to poruszający obraz rodziny pokazany z czterech perspektyw: ojca, matki, córki i syna. Napisana wprost bezpośrednim językiem. Pełna emocji.

Ta historia krzyczała do mnie. Bolała. Wywołała niepokój. Czytając ją "zaglądałem ukradkiem do środka" tej rodziny i zadawałem sobie pytanie: "Ile można będzie wpatrywać się w historię nieodebranych połączeń i wierzeń, że to jednak jakaś historia relacji"?

Ta książka uczy. Może jest to bolesna nauka, ale na pewno ważna. Zadaje pytania. Zmusza do myślenia. Choć swoją objętością drobna to jednak mieści w sobie ogromny ładunek emocjonalny. Pokazuje chaos rodzinnych relacji. Przenosi do krainy ciemności i smutku.

"W tamtą noc, z piątku na sobotę, moje rany krzyczały do rana. Odciąłeś mi, tato, prąd w duszy, a tam też ciężko bez światła. Zwłaszcza, że ciemność znowu milczała".

Ten cytat cały czas wybrzmiewa w mojej głowie. Boję się, co mogę usłyszeć od moich dzieci, a najbardziej tego, czego od nich nie usłyszę.

Tytułowe trucizny sączyły się z każdej literki, oblepiały mnie, pękały we mnie...

"Przecież ranią poranieni. Szczęśliwi nie krzywdzą. Nie biją. Są blisko ".

Czytajcie! Naprawdę warto!

TRUCIZNY to poruszający obraz rodziny pokazany z czterech perspektyw: ojca, matki, córki i syna. Napisana wprost bezpośrednim językiem. Pełna emocji.

Ta historia krzyczała do mnie. Bolała. Wywołała niepokój. Czytając ją "zaglądałem ukradkiem do środka" tej rodziny i zadawałem sobie pytanie: "Ile można będzie wpatrywać się w historię nieodebranych połączeń i wierzeń, że to...

Mam dla Was pozycję do przeczytania rzeczywiście w jeden wieczór, ale do powracania wielokrotnie (sama przekartkowałam ją więcej niż raz natychmiast po zakończeniu). Nie chcą dać się zapomnieć naszpikowane emocjami frazy, powbijane jak sztylety, sączące się w czytelniku niczym tytułowe TRUCIZNY.

Mikropowieść Piotra Dardzińskiego jest laureatką Ogólnopolskiego Konkursu na Książkę Literacką „Nowy Dokument Tekstowy”, organizowanego przez Instytut Literatury. Stanowi ciekawy eksperyment kompozycyjny - w opowieść wplecione są wiersze, fragmenty opowiadań, głosy. Głos i język to zresztą kluczowe, powtarzające się w świetnych połączeniach słownych motywy „Trucizn”.

Odbiór miejscami zakłóca, w mojej opinii, nadmiar kolokwializmów i wulgaryzmów (umieszczenie ich tuż obok poetyckiego języka zgrzyta),a kilka fragmentów sprawia trudność interpretacyjną, ale całość z sukcesem porusza struny wrażliwości.

Przemoc, alkohol, zatruta rodzina. Autor oddaje głos kolejno wszystkim uczestnikom zdarzeń: tacie, mamie, córce i synowi. Każdy może głośno opowiedzieć swój ból i sposób, w jaki sobie z nim radzi.
Ojciec, fanatyk religijny o wymownym imieniu Adam, zdaje się utożsamiać samego siebie z Bogiem, mając kobietę za ogniwo słabe i grzeszne. Obrazy świata dorosłych, kobiety i mężczyzny, są skrajnie różne, krzywdzące dla siebie nawzajem. Rykoszetem, jak to zwykle bywa, obrywają dzieci, tworzące toksyczne związki zarówno z rodzicami, jak i w przyszłym życiu.
---

Ania
https://www.instagram.com/double.bookspresso/

Mam dla Was pozycję do przeczytania rzeczywiście w jeden wieczór, ale do powracania wielokrotnie (sama przekartkowałam ją więcej niż raz natychmiast po zakończeniu). Nie chcą dać się zapomnieć naszpikowane emocjami frazy, powbijane jak sztylety, sączące się w czytelniku niczym tytułowe TRUCIZNY.

Mikropowieść Piotra Dardzińskiego jest laureatką Ogólnopolskiego Konkursu na...

Bardzo podobała mi się ta książka. Pomimo niewielkiej liczby stron pozostawiła po sobie naprawdę wiele emocji.

Mamy tu perspektywę czterech różnych osób na tę samą sytuację. Pomimo że mowa tu o członkach tej samej rodziny, każdy z nich widzi i przeżywa wszystko inaczej. Odkrywanie poszczególnych punktów widzenia było fascynujące, ale i równie zruzgocące. Doświadczenia, przemyślenia i traumy wszystkich bohaterów są tu szokujące i realistyczne. Nie zaszkodziłoby pogłębić temat i napisać więcej, jednak tak też jest dobrze.

Mam negatywne odczucia jedynie co do ostatniej części dotyczącej syna. Uważam, że zmiana formy rozdziałów nie była konieczna i wprowadziła niepotrzebny chaos. Przypominało to bardziej zlepek przypadkowych wspomnień i skrawków pamięci, aniżeli wyjaśnienie i podsumowanie, jakie dostajemy w przypadku ojca, matki i córki. Niemniej jednak jest to naprawdę wartościowa i godna polecenia pozycja.

Bardzo podobała mi się ta książka. Pomimo niewielkiej liczby stron pozostawiła po sobie naprawdę wiele emocji.

Mamy tu perspektywę czterech różnych osób na tę samą sytuację. Pomimo że mowa tu o członkach tej samej rodziny, każdy z nich widzi i przeżywa wszystko inaczej. Odkrywanie poszczególnych punktów widzenia było fascynujące, ale i równie zruzgocące. Doświadczenia,...