Gombrowiczowzga forma w swojej całej okazałości. Świństwem byłoby naświnić tutaj, że to dramat świński i byle jaki, bo naprawdę jest z tych lepszych. Przez cały dramat idzie o to, gdzie my właściwie jezteśmy? W śnie, czy na jawie? W pierwszym akcie razem z Hendrykiem próbowałem dowieść, gdzie my właściwie jesteśmy? Sprawa wciągająca, ponieważ główna postać wie tyle co my, ale dalej to już groteska, świnia, komedia, dywagacje Hendrusia o tym, co może, a czego nie w zależności od tego w jakiej rzeczywistości albo imaginacji się znalazł. Choć treść wydaje się zawiła, a czasem można się pogubić w akcji, to Gombrowicz nakreślił to w formie zabawowej. Pogrywanie ze strukturą dzieła to przecież jego wizytówka i ekscentryzm. Zatem nie miałem jakichś wyrzutów sumienia, gdy wydało mi się coś dziwnego, ba! - gdyby świński Ślub nie był dziwny, nie mielibyśmy frajdy z czytania dramatu. Dzieło nie jest nadęte, ani patetyczne. Po prostu miłe czytanko. Ale czemu tylko 6? To jedyne moje świństwo na jakie sobie pozwoliłem ;)

Gombrowiczowzga forma w swojej całej okazałości. Świństwem byłoby naświnić tutaj, że to dramat świński i byle jaki, bo naprawdę jest z tych lepszych. Przez cały dramat idzie o to, gdzie my właściwie jezteśmy? W śnie, czy na jawie? W pierwszym akcie razem z Hendrykiem próbowałem dowieść, gdzie my właściwie jesteśmy? Sprawa wciągająca, ponieważ główna postać wie tyle co my,...