Ślub

- Kategoria:
- utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia)
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Literackie
- Data wydania:
- 2013-09-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2013-09-01
- Data 1. wydania:
- 2011-01-01
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788308051290
- Tagi:
- ślub gombrowicz dramat
Ślub jest drugim utworem scenicznym Witolda Gombrowicza.
Henryk — młody żołnierz — znajduje się na froncie we Francji. Motywem przewodnim jest sen, który przenosi go w rodzime strony, do karczmy prowadzonej przez jego rodziców. Zastany tam porządek jest jednak zgoła inny od tego, jaki Henryk zapamiętał. Rodzice są terroryzowani przez urzędujących w karczmie pijaków, a jego narzeczona — Mania — zostaje sprowadzona do roli dziewki. Rozpoczyna się konflikt, polegający na ciągłym przybieraniu coraz to innych form. Ojciec staje się królem, pijak — ambasadorem, a Henryk — dyktatorem. Wszystko w jednym celu…
Utwór został napisany w 1946 roku. Przez krytyków jest uważany za zjawisko prekursorskie w stosunku do twórczości Becketta i Ionesco. Gombrowicz podejmuje w nim problematykę wykorzystania formy do kreowania siebie w relacjach z innymi, popadania w sztuczność, a wszystko to zostaje ukazane w onirycznej atmosferze niepewności.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oceny
Książka na półkach
- 487
- 219
- 31
- 13
- 11
- 8
- 6
- 6
- 6
- 5
OPINIE i DYSKUSJE
Doskonały! Gombrowicz perfekcyjnie wprowadza nas w labirynt między formami, jakże gęstymi od emocji i wielowarstwowych znaczeń. Oniryczna forma dramatu nadaje jeszcze większego smaku, pozostawiając szerokie pole do filozoficzno-psychologicznej rozprawy nad ludzkim ego. Jednak wydaje mi się, że poprzez sen autor przywdziewa bohaterowi maskę "formując" w ten sposób bezpieczną przestrzeń do interpretacji, w której bez ponoszenia odpowiedzialności może pozwolić sobie na wszystko, bo przecież to tylko sen, który może być zarówno marzeniem jak i koszmarem. I to czyni Gombrowicza niepowtarzalnym.
Doskonały! Gombrowicz perfekcyjnie wprowadza nas w labirynt między formami, jakże gęstymi od emocji i wielowarstwowych znaczeń. Oniryczna forma dramatu nadaje jeszcze większego smaku, pozostawiając szerokie pole do filozoficzno-psychologicznej rozprawy nad ludzkim ego. Jednak wydaje mi się, że poprzez sen autor przywdziewa bohaterowi maskę "formując" w ten sposób bezpieczną...
więcej Pokaż mimo toW porównaniu do Iwony Ślub jest bardzo dobry. Zestawiając te dwa dramaty można wprowadzić rozróżnienie gniot-dzieło, może nie arcydzieło, ale dzieło. Tym, co wypada korzystnie i sprawia, że tekst jest bardziej wartościowy, są przede wszystkimi dialogi - momentami lityczne, momentami mające w sobie tę absurdalność teatru absurdu, której zabrakło w słabej Iwonie. Przede wszystkim, na takim najprostszym poziomie odbioru, sztuka jest po prostu dużo bardziej ciekawa i wciągająca (co nie znaczy, że jest wybitnie ciekawa czy porywająca),czego nie dało się powiedzieć o nudnej, przewidywalnej i prostackiej Iwonie.
Tematycznie wciąż Gombro wadzi się ze swoimi demonami. Idzie tu o relacje między ludzkie oparte na formie, która jest zarówno narzucana, jak i przywdziewana. Chętnie przyjmujemy role, by poczuć się swobodnie i bezpiecznie. Nie zawsze jest to celowe działanie. Tak bywa, jest to wtedy cyniczny zabieg, ale nierzadko jest to automatyczny proces będący efektem sieci społecznych powiązań, z których nie zdajemy sobie sprawy.
Widzę tu też zachłyśnięcie się Gombrowicza postmodernizmem. Choć, nie zauważyłem, żeby ktoś zwracał na to uwagę, to w mojej ocenie ewidentnie pojawia się tu motyw alternatywnej rzeczywistości i jej kreowania, zaprzeczenia możliwości istnienia obiektywnego świata. Ile oczu i umysłów, tyle światów chciałoby się powiedzieć, co poniekąd jest efektem „formowania” otoczenia, które każdy postrzega inaczej.
No, muszę powiedzieć, że dramat dużo lepszy od Iwony, ale jednak tylko przeciętny.
W porównaniu do Iwony Ślub jest bardzo dobry. Zestawiając te dwa dramaty można wprowadzić rozróżnienie gniot-dzieło, może nie arcydzieło, ale dzieło. Tym, co wypada korzystnie i sprawia, że tekst jest bardziej wartościowy, są przede wszystkimi dialogi - momentami lityczne, momentami mające w sobie tę absurdalność teatru absurdu, której zabrakło w słabej Iwonie. Przede...
więcej Pokaż mimo toNiezwykłe, nieprzewidywalne, niecodzienne - po prostu Gombrowicz!
Niezwykłe, nieprzewidywalne, niecodzienne - po prostu Gombrowicz!
Pokaż mimo toKolejne dzieło Gombrowicza, w którym autor z pełną premedytacją wyżywa się na pojęciu "formy", samemu zupełnie poza nie wykraczając. Historia, którą pewnie niejeden jej czytelnik kiedyś musiał przeżyć. Która stawia nas przed obrazem "formy", którą zwykle uważamy za niedorzeczną i głupią, ale jednak postanawiamy ją przyjąć taką, jaką jest. Jednak wtedy pojawia się "on" i nad naszą "formę" podnosi "palec", zupełnie wywracając nasze zamiary. Wtedy, mimo że uwolnieni od starej "formy", wracamy do marzenia stworzenia zupełnie nowej, swojej. A tu masz - to okazuje się wcale nie być takie proste...
Kolejne dzieło Gombrowicza, w którym autor z pełną premedytacją wyżywa się na pojęciu "formy", samemu zupełnie poza nie wykraczając. Historia, którą pewnie niejeden jej czytelnik kiedyś musiał przeżyć. Która stawia nas przed obrazem "formy", którą zwykle uważamy za niedorzeczną i głupią, ale jednak postanawiamy ją przyjąć taką, jaką jest. Jednak wtedy pojawia się...
więcej Pokaż mimo toKlasyka mistrza.
Klasyka mistrza.
Pokaż mimo toZatrzymał mnie początkowy humor i pewna nierealność, zostałem dla jakże mickiewiczowskiej dysputy o bogu, rozpraw z Alter Ego, puszczania oka do odbiorcy, filozofii i Formy.
O ile jest dużo dzieł, które są napisane tak, jakobyśmy sami napisali je w naszym umyśle, tak tutaj kwestie naszego bohatera prezentują meta-myśli. To dosłownie tak, jak myślę. Ale dosłownie tę warstwę głębiej.
Skoro to sztuka: oceniam po obejrzeniu przedstawienia w reżyserii Augustynowicz połączonym ze współbieżnym śledzeniem tekstu (polecam na VOD TVP). Tekst został lekko przycięty, podobnie zresztą jak cała scenografia czy obsada co nadało przedstawieniu charakteru badania słowa, a mniej jakiejś polityczności czy aluzji czynionej bardziej konkretnym umiejscowieniem akcji czy — zgodnie z wizją Gombrowicza — pewną liczbą Dworzan i dosłowniejszym traktowaniem władzy.
Zatrzymał mnie początkowy humor i pewna nierealność, zostałem dla jakże mickiewiczowskiej dysputy o bogu, rozpraw z Alter Ego, puszczania oka do odbiorcy, filozofii i Formy.
więcej Pokaż mimo toO ile jest dużo dzieł, które są napisane tak, jakobyśmy sami napisali je w naszym umyśle, tak tutaj kwestie naszego bohatera prezentują meta-myśli. To dosłownie tak, jak myślę. Ale dosłownie tę warstwę...
Zabawy formą ciąg dalszy. Gombrowicz nie jest łatwy w odbiorze, prywatnie megaloman i egotysta, ale trzeba mu przyznać, że wielkim pisarzem był. A co najważniejsze był on w swoim pisarstwie konsekwentny, pisał zawsze w swojej konwencji, a jego styl jest nie do podrobienia.
W ´Ślubie´ znajdziemy wszystko co najlepsze w jego twórczości: stawanie się poprzez formę, absurd, ironię, trudne relacje rodzinne. Gombrowicza można lubić lub nie, ale nie można zanegować jego miejsca w historii literatury, a jego utwory po prostu trzeba znać.
Zabawy formą ciąg dalszy. Gombrowicz nie jest łatwy w odbiorze, prywatnie megaloman i egotysta, ale trzeba mu przyznać, że wielkim pisarzem był. A co najważniejsze był on w swoim pisarstwie konsekwentny, pisał zawsze w swojej konwencji, a jego styl jest nie do podrobienia.
więcej Pokaż mimo toW ´Ślubie´ znajdziemy wszystko co najlepsze w jego twórczości: stawanie się poprzez formę, absurd,...
Książka ogromnie mi się podobała. Zdecydowanie jest to jeden z najważniejszych tytułów tego roku dla mnie, niekwestionowane Arcydzieło. Nie mam słów, żeby wyrazić jego doskonałość. Są pisarze, którzy czego nie stworzą, będzie to dzieło Wybitne, nieliczne jednostki, giganci. Tutaj zdecydowanie tak właśnie jest. "Ślubem" zachwycał się również sam Sławomir Mrożek i czemu mnie to nie dziwi? Oczywiście, że polecam z całego serca!
Książka ogromnie mi się podobała. Zdecydowanie jest to jeden z najważniejszych tytułów tego roku dla mnie, niekwestionowane Arcydzieło. Nie mam słów, żeby wyrazić jego doskonałość. Są pisarze, którzy czego nie stworzą, będzie to dzieło Wybitne, nieliczne jednostki, giganci. Tutaj zdecydowanie tak właśnie jest. "Ślubem" zachwycał się również sam Sławomir Mrożek i czemu mnie...
więcej Pokaż mimo toNie jestem fanką lektur.
Nie jestem fanką lektur.
Pokaż mimo toSłuchałam w radiu i ubawiłam się, genialne.
Słuchałam w radiu i ubawiłam się, genialne.
Pokaż mimo to