Trudna lektura jakkolwiek po pierwszej części powinienem już czuć się wstępnie zahartowany. Mniej irytującym jest nadal zastosowany rodzaj nijaki wypowiadany przez bohaterów, ale ciężar lektury rośnie przez intensywniejsze nasycenia dialogami i uprawianej nimi szermierki.

Intryga odkrywa się ujawnieniem zaprzęgnięcia mordu, jako swoistego wzmacniacza prawdopodobieństwa dla lepszej przyszłości społeczności siedmiu Pasiek. Po prostu statystycznie antycypowana najbardziej prawdopodobna przyszłość jest uprawdopodabniana selektywną eliminacją jednostek w imię „spokoju i kruchej jak się okazuje równowagi" dzięki nie-eliminacji tysięcy, czy milionów w nieuniknionych ponoć konfliktach. Diaboliczna inżynieria wyboru mniejszego zła, a jakże użyteczna dla załatwiania przy okazji swoich interesów przez znikanie bardziej lub mniej faktycznych oponentów.

Utopia społeczeństwa żyjącego bez konfliktów jest w istocie plutokracyjną antyutopią, samożywną i przegniłą absolutyzmem władzy.

Książka z gatunku trudno czytalnych, która zmęczyła mnie srodze mimo, że czytałem jednorazowo po góra 20-30 stron, a zdarzało się też kilku stronnicowe powracanie wstecz dla utrzymania się w strumieniach zdarzeń.

Tylko dla twardych zawodników.

Trudna lektura jakkolwiek po pierwszej części powinienem już czuć się wstępnie zahartowany. Mniej irytującym jest nadal zastosowany rodzaj nijaki wypowiadany przez bohaterów, ale ciężar lektury rośnie przez intensywniejsze nasycenia dialogami i uprawianej nimi szermierki.

Intryga odkrywa się ujawnieniem zaprzęgnięcia mordu, jako swoistego wzmacniacza prawdopodobieństwa dla...