Czy można być jednocześnie samotnym i szczęśliwym? Katarzyna Tubylewicz wyrusza w podróż po Szwecji, by się o tym przekonać. Wychodzi z założenia, że jeśli gdziekolwiek jest to możliwe, to w Szwecji właśnie. Wierzy, że Szwecja, z jej surowymi, z rzadka zamieszkanymi przestrzeniami, sprzyja doświadczeniu samotności. Jako jej wieloletnia mieszkanka i kulturoznawczyni, ale wciąż imigrantka, potrafi na szwedzką mentalność spojrzeć z zewnątrz, i być może dzięki temu dostrzec więcej niż ktoś kto w tej kulturze wyrósł. Przemierzając kraj szuka odpowiedzi na swoje pytania w rozmowach z nietuzinkowymi osobami. Właściwie to ich format stanowi największą wartość książki. Emanują siłą płynącą z życiowego doświadczenia i, mimo że nie zawsze podzielają zdanie swojej rozmówczyni, wnoszą na karty książki wiele mądrych słów.

Autorka stara się odczarować jednowymiarowe, negatywne postrzeganie samotności i uwypuklić bezsprzeczne korzyści płynące z tego stanu. Pokazuje, że samotność to nie tylko pustka, na jaką ktoś bywa z różnych względów skazany, ale coraz częściej świadomy wybór, przynoszący wiele pożytku. Wszak, nie w tłumie, ale dopiero przebywając sam na sam z własnymi myślami, jesteśmy w stanie naprawdę dobrze poznać siebie, swoje upodobania. Szwedzki system pozwala młodym ludziom szybko się usamodzielnić i zamieszkać w pojedynkę. Daje potrzebny czas, aby zastanowić się nad tym, jaki model życia młodemu człowiekowi odpowiada. Nie zmusza do płynnego przechodzenia z domu rodzinnego bezpośrednio w inne związki, bo tak prościej i taniej. Również inne rozwiązania, jak np. płacenie podatków jest z założenia skrojone pod pojedynczego człowieka. Czy jest to przyczyna relatywnie często wybieranego w Szwecji życia w pojedynkę? I czy samotność to rzeczywiście wybór, a nie przykra konieczność w społeczeństwie introwertyków?

Z całą pewnością w Szwecji istnieje większe społeczne przyzwolenie i akceptacja dla różnych modeli życia, np. samotnego rodzicielstwa. Współgra to z systemowymi ułatwieniami dla żyjących w pojedynkę, stąd zwyczajnie łatwiej się na taki model zdecydować. I choć samotność nie zawsze jest chciana i poszukiwana, to przynajmniej nie jest w tej kulturze stygmatyzowana.
Celebrowanie samotności jest w Szwecji nierozerwalnie związane z czasem spędzanym na zewnątrz. Umiejętności czerpania siły z niespiesznego delektowania się krajobrazem można jej mieszkańcom pozazdrościć. Będąc w kontakcie z naturą, zwłaszcza w pojedynkę, odczuwa się przynależność do otaczającego świata. W trakcie lektury możemy doświadczyć tego odrobinę na własnej skórze, oglądając liczne fotografie krajobrazów z podróży po kraju. Zaprezentowane widoki są kwintesencją harmonii, doskonałym tłem dla odpoczynku. Książka nie tylko dla samotników i pasjonatów Szwecji. Doskonale sprawdzi się w chwili wytchnienia po dniu pełnym wrażeń.

Monika Kurek