Samotny jak Szwed? O ludziach Północy, którzy lubią być sami

Czym jest samotność? Karą, ucieczką od zobowiązań, czy też marzeniem o całkowitej wolności? Przebywanie z dala od ludzi, chociaż przez krótkie okresy czasu, dla jednych jest nagrodą, celebracją spokoju, dla innych paraliżującym strachem przed byciem wykluczonym z kręgu społecznego. Ile ludzi, tyle definicji samotności, a książka Katarzyny Tubylewicz „Samotny jak Szwed?” jest opowieścią o różnych jej odcieniach.
97% powierzchni Szwecji to teren niezamieszkany. Tutaj ciszę i przestrzeń znajdziemy prawie wszędzie, nawet w centrum miasta. Szwedzi są wycofanym, introwertycznym narodem, który kocha samotność, szczególnie na łonie natury. Jednak taka samotność jest wyborem, a co jeśli została nam ona narzucona, jeśli samotność dająca wolność zamienia się w permanentne poczucie osamotnienia.
Autorka zbierając materiały do swojej książki przeprowadziła na temat samotności wiele rozmów. Zarówno, ze Szwedami, jak i osobami, które wybrały Szwecję na swoją drugą ojczyznę. W tym zbiorze rozmaitych spojrzeń na samotność przeczytamy nie tylko o jej różnorodnych odcieniach, ale też wspólnie z autorką i jej rozmówcami postaramy się odrobinę ją zrozumieć.
Opowiadając o książce nie mogę nie wspomnieć o przepięknych zdjęciach zrobionych przez syna autorki Daniela Tubylewicza, które są wspaniałym uzupełnieniem tych historii i same w sobie doskonale definiują szwedzką samotność.
„Samotny jak Szwed?” jest książką, która spodobała mi się od pierwszej przeczytanej rozmowy. Może dlatego, że sama będąc introwertykiem odnalazłam się w niektórych zamieszczonych tu historiach, doskonale także rozumiem słowa australijskiego pisarza Dimitria Zaika - „Chcę być sam wspólnie z kimś innym, kto chce być sam”

Czym jest samotność? Karą, ucieczką od zobowiązań, czy też marzeniem o całkowitej wolności? Przebywanie z dala od ludzi, chociaż przez krótkie okresy czasu, dla jednych jest nagrodą, celebracją spokoju, dla innych paraliżującym strachem przed byciem wykluczonym z kręgu społecznego. Ile ludzi, tyle definicji samotności, a książka Katarzyny Tubylewicz „Samotny jak Szwed?”...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem ekstrawertykiem. Nie łatwo więc mi zrozumieć ludzi którzy decydują się poniekąd na samotność. Reportaż Pani Katarzyny Tubulewicz przybliża nam genezę samotności, jej wszelkie oblicza dzięki rozmówcom. Spojrzenia na ten temat są subiektywne, tak jak i osoby którym oddała głos. Postaci przedstawiają konglomerat ludzkich życiorysów. Obnażają istotę samotności, jej przywary i piękno także dzięki otaczającej naturze. Uczą, że bycie introwertykiem potrafi być piękne. I różni się od tego jak je większość społeczeństwa odbiera. Historii tak jak i przekroju osobowości, sytuacji życiowych jest ogrom. I to pozwala na wiwisekcję osób którym samotność jest towarzyszem. Rozmowy zmuszają do zajrzenia wgłąb siebie, do zrozumienia czym właściwie ona jest dla każdego z nas Jak ją definiujemy, ile potrafi nam dać, jak wiele czasem zabiera. Lektura pozwala zajrzeć w ludzką duszę, odzierając ją ze wszystkiego na co się składa. Nie brak i duchowości. Złożoność bohaterów i  ich zupełnie różne jestestwa pokazują, że samotność potrafi być piękna. Otwierać na samego siebie. Potrafi być destrukcyjna... ale i zwyczajnie twórcza. Polecam przeczytać, bo dzięki lekturze można zrozumieć, że ilu ludzi tyle odbioru tego dość osobliwego tematu.

Jestem ekstrawertykiem. Nie łatwo więc mi zrozumieć ludzi którzy decydują się poniekąd na samotność. Reportaż Pani Katarzyny Tubulewicz przybliża nam genezę samotności, jej wszelkie oblicza dzięki rozmówcom. Spojrzenia na ten temat są subiektywne, tak jak i osoby którym oddała głos. Postaci przedstawiają konglomerat ludzkich życiorysów. Obnażają istotę samotności, jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Samotny jak Szwed?" to książka polskiej autorki, która od ponad 20 lat mieszka w Szwecji. To książka o ludziach, którzy lubią być sami. Autorka zwraca uwagę, że "Istnieje wielka różnica pomiędzy spędzaniem czasu w samotności, a bycie samotnym".

"Może jest tak, że szwedzka samotność to po prostu marzenia o wolności?"

Muszę też wspomnieć, że książka zawiera piękne zdjęcia malowniczych widoków Szwecji, zrobione przez syna autorki. Tworząc wspólnie książkę odwiedzili wiele miejsc. Patrząc na te krajobrazy mamy wrażenie ciszy, jest tylko człowiek i natura, która nas uspakaja, puste plaże, łąki, na których żyją szczęśliwe zwierzęta - wtedy mamy czas tylko dla siebie.

Autorka przeprowadziła wywiady z ciekawymi ludźmi: m. in. profesorem religioznawstwa, reżyserem czy profesorem medycyny. To oni stwierdzają, że w czasie samotnych spacerów np. po lesie, nie czują się absolutnie samotni. Mają wokół siebie naturę, którą uważają, że leczy ich dusze. Książka na pewno skłania do refleksji.

Pobyt w samotności na łonie natury jest czasem lepszy niż przebywanie w tłumie, gdzie inni nie mają nic ciekawego do powiedzenia :) Może wtedy lepiej spędzić czas z książkę - więc gorąco polecam!

"Samotny jak Szwed?" to książka polskiej autorki, która od ponad 20 lat mieszka w Szwecji. To książka o ludziach, którzy lubią być sami. Autorka zwraca uwagę, że "Istnieje wielka różnica pomiędzy spędzaniem czasu w samotności, a bycie samotnym".

"Może jest tak, że szwedzka samotność to po prostu marzenia o wolności?"

Muszę też wspomnieć, że książka zawiera piękne zdjęcia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka to dla mnie spore zaskoczenie. Nie spodziewałam się po niej tylu ważnych dla mnie słów, inspiracji, odczarowania koncepcji samotności i... rozmowy z pewną autorką, ale po kolei.

Katarzyna Tubylewicz i jej rozmówcy w bardzo ciepły, ludzki, czuły i ciekawy sposób mówią o samotności - i to zarówno tej z wyboru, jak i tej niechcianej.

I nie dajcie się zwieść tytułowi "Samotny jak Szwed?", bo przypisywana Szwedom skłonność do samoizolacji i introwertyzmu jest tu tylko pretekstem do szerszej dyskusji.

A te dyskusje (zresztą z bardzo ciekawymi osobami), dotyczą samotności introwertyka, samotności imigranta, samotności pisarza, szpiega, matki, osoby starszej, ciężko chorej i tej znajdującej się już w obliczu końca. Samotności w tłumie, w rodzinie, w grupie znajomych. Samotności w małżeństwie i medytacji, a także w obliczu niemożności wypowiedzenia na głos tego, co tak naprawdę myślimy w obawie przed wykluczeniem i samotnością właśnie.

Książka ta niewątpliwie odczarowuje samotność z wyboru, ale i otwiera na innych. Dla mnie - tak jak wspomniałam na samym początku, była ogromnym zaskoczeniem, bo nie przewidziałam, że te rozmowy poruszą tak wiele kwestii, o których często myślę, gdy jestem sama. To momenty i stan, który lubię. Teraz jeszcze bardziej i bardzo świadomie.

W książce poza masą zdań zmuszających do refleksji znajdziecie także piękne zdjęcia samotnego szwedzkiego krajobrazu, wykonane przez syna autorki, który wraz z nią pracował nad tą książką - Daniela Tubylewicza

oraz rozmowę z Therese Bohman, między innymi o książce i bohaterce "Tej drugiej" @wydawnictwo_pauza ale głównie o samotności w związkach i samotności kobiet wyzwolonych...

ale tak jak wspomniałam wcześniej, znajdziecie tu wiele ciekawych postaci i jeszcze więcej twarzy samotności.

Polecam bardzo, szczególnie jeśli lubicie być sami, jesteście introwertykami lub po prostu nużą was puste gadki z ludźmi, z którymi nic Was tak naprawdę nie łączy i szczerze mowiąc zamiast siedzieć z nimi przy stole, wolelibyście w tym czasie poczytać książkę. Jeśli lubicie zaglądać w głąb człowieka, w głąb współczesnego społeczeństwa (nie tylko szwedzkiego) i w głąb siebie, zachęcam.

Ta książka to dla mnie spore zaskoczenie. Nie spodziewałam się po niej tylu ważnych dla mnie słów, inspiracji, odczarowania koncepcji samotności i... rozmowy z pewną autorką, ale po kolei.

Katarzyna Tubylewicz i jej rozmówcy w bardzo ciepły, ludzki, czuły i ciekawy sposób mówią o samotności - i to zarówno tej z wyboru, jak i tej niechcianej.

I nie dajcie się zwieść...

więcej

mniej

Pokaż mimo to