Haidt i Lukianoff kwestionują trzy nieprawdy (jak sami twierdzą), które zdominowały współczesne myślenie, a które, ich zdaniem stoją u podstaw zachowania młodego pokolenia: co cię nie zabije, to cię osłabi, zawsze kieruj się przede wszystkim sercem oraz życie to starcie między dobrymi, a złymi. Wskazują na poważne zaburzenia poznawcze (katastrofizowanie, nadinterpretowanie, negatywne myślenie) oraz na dualistyczne postrzeganie świata, które jest nieprawdziwe i może prowadzić do wielu szkód. Autorzy omawiają problem także pod innymi kątami, jak rosnąca polaryzacja społeczeństwa, czy merkantylizacja wyższych uczelni.

Można polemizować z niektórymi twierdzeniami autorów, jako bardziej intuicyjnymi i zdroworozsądkowymi, niż "potwierdzonymi empirycznie", ale niektórych rzeczy po prostu empirycznie potwierdzić się nie da (i nie ma takiej potrzeby) - np. tego, że człowiek od tego ma rozum, by się nim posługiwać, a nie ulegać emocjom i pierwotnym instynktom. Można twierdzić: dobrze, że młodzi są wrażliwi i nie akceptują pewnych rzeczy (które były akceptowane dawniej) - ok, tylko nie może się to manifestować wyzwiskami i groźbami, a nawet przemocą fizyczną - czym w takim układzie różnią się ci młodzi, od osób, które rzekomo ich obraziły? A gdyby założenie “co cię nie zabije, to cię osłabi” , a co za tym idzie sejfityzm, były jednak prawdziwe, to dlaczego rośnie lawinowo liczba osób (głównie młodych) cierpiących na depresję i wszelkiego rodzaju zaburzenia? "Życie to starcie między dobrymi, a złymi" - to tak, jakby powiedzieć "życie to bajka" - bo tak wygląda to tylko w bajkach (i dorośli powinni z tego poglądu wyrosnąć).

"Rozpieszczony umysł" to także trochę taki poradnik i dla rodziców (co robić, żeby jednak nie wychowywać dzieci w kulturze sejfityzmu), dla studentów, dla władz uniwersytetów (jak radzić sobie z roszczeniami pokolenia iGen). Myślę też, że każdy z nas powinien zatrzymać się na omawianych w tekście zaburzeniach poznawczych i zastanowić się, czy sam im również nie ulega.

Bardzo to było dla mnie ciekawe, pouczające, ale też niepokojące, a momentami nawet przerażające. Kultura call-out połączona z wypaczonym postrzeganiem świata jest zagrożeniem dla wolności, nie tylko słowa i prowadzić może do panoptikonu. Autorzy zastanawiają się, jak ci niedojrzali ludzie będą funkcjonować w prawdziwym świecie, ale co, jeśli ten “prawdziwy” świat będzie wyglądać właśnie tak, jak oni tego chcą - przecież to oni (także) będą go tworzyć?

Haidt i Lukianoff kwestionują trzy nieprawdy (jak sami twierdzą), które zdominowały współczesne myślenie, a które, ich zdaniem stoją u podstaw zachowania młodego pokolenia: co cię nie zabije, to cię osłabi, zawsze kieruj się przede wszystkim sercem oraz życie to starcie między dobrymi, a złymi. Wskazują na poważne zaburzenia poznawcze (katastrofizowanie, nadinterpretowanie,...