Lubię się czasem zadumać. Szczególnie TERAZ. Nad przyszłością.
I tak wczoraj oddałam się lekturze "Rozmów o przyszłości". Na początku muszę jednak przyznać, że nie tego się spodziewałam, a okładka jest nieco zwodnicza. Te nazwiska (które bardzo cenię i które podziałały na mnie jak magnes) oraz słowo "rozmowy" w tytule były dla mnie obietnicą wywiadów z tymi pisarzami, filozofami, naukowcami, itp. Jak się jednak później okazało, książka ta składa się owszem z kilku rozmów (między innymi z Jackiem Dukajem, Maciejem Zarembą Bielawskim, dr Aleksandrą Kardaś i Martinem Caparrosem), ale jeśli chodzi o Olgę Tokarczuk, Yuvala Harariego, Margaret Atwood czy Michela Houellebecqa, to mamy tu do czynienia jedynie z analizą ich twórczości, poglądów, myśli. I o ile faktyczne rozmowy były dość ciekawe i dotyczyły genetyki, migracji, głodu, nowych technologii, przyszłości słowa pisanego i katastrofy klimatycznej, to jeśli chodzi o te analizy, to ja wolę jednak przeczytać teksty źródłowe - przemowę noblowską Tokarczuk, trylogię MaddAddam Atwood, "Homo deus, krótka historia jutra" Harariego czy "Serotoninę" Houellebecqua.

Lubię się czasem zadumać. Szczególnie TERAZ. Nad przyszłością.
I tak wczoraj oddałam się lekturze "Rozmów o przyszłości". Na początku muszę jednak przyznać, że nie tego się spodziewałam, a okładka jest nieco zwodnicza. Te nazwiska (które bardzo cenię i które podziałały na mnie jak magnes) oraz słowo "rozmowy" w tytule były dla mnie obietnicą wywiadów z tymi pisarzami,...