Czytałam tą książkę po raz drugi i podobała mi się tak samo jak za pierwszym razem. Choć muszę przyznać, że fabuła jest dość toporna jak sam główny bohater.

Na początku książka przedstawia nam niektóre przygody Rhezusa w poszukiwaniu wymarzonej śmierci. I trzeba przyznać, że forma w jakiej zostały napisane jest dość irytująca. Początek budowany jest skrupulatnie, po czym następuje szybka kulminacja i koniec. Czasami to zakończenie niczego nie wyjaśnia i możemy się tylko domyślać niektórych rzeczy, szczególnie, że potem i tak do nich nie wrócimy. Niektóre z tych opowiadań były lepsze inne gorsze.

Na pewno nie byłam zachwycona czytaniem dwóch rozdziałów poświęconym Erichowi i Kassy. Jednego jak i drugiego wręcz nie toleruje. Historia Ericha była nam pokrótce przedstawiona przez Rhezusa i Ericha w trakcie głównej fabuły i nie odczuwałam potrzeby poznania jej ze szczegółami. To samo tyczy się Kassy to, że jej się nie chciało opiekować rodzicami najmniej mnie obchodziło, ale domyślam się, że po prostu autorka musiała coś dopisać by książka miała jakąś objętość. Widać to także po rosnącej liczbie opisów wszystkiego, zdarzeń, krajobrazów, pomieszczeń itd. Przez co końcówka niekiedy zaczyna powoli mulić. Chyba jedyną moją ulubiona postacią była Agresja, choć nie była ona aż tak złośliwa i agresywna jak opisywała ją książka. Sam Rhezus był dość nijaki.

Jak na debiut to Rhezus mi się podobał i nawet te niektóre głupoty nie były takie złe na tle całej fabuły. I również do ponownego przeczytania pierwszego tomu skłoniła mnie chęć poznania dalszych losów naszego bohatera z którym spotkałam się kilka lat temu.

Czytałam tą książkę po raz drugi i podobała mi się tak samo jak za pierwszym razem. Choć muszę przyznać, że fabuła jest dość toporna jak sam główny bohater.

Na początku książka przedstawia nam niektóre przygody Rhezusa w poszukiwaniu wymarzonej śmierci. I trzeba przyznać, że forma w jakiej zostały napisane jest dość irytująca. Początek budowany jest skrupulatnie, po czym...