Slavoj Žižek zaplusował sobie u mnie występem w filmie dokumentalnym pod tytułem "Žižek", tam właśnie poznałem jego podejście do rzeczywistości, filozofii, filmów i od cholery innych tematów. Ale nie mnogość zainteresowań sprawiła, że zacząłem go lubić, a sposób przekazywania swoich racji.

Slavoj Žižek do każdej rzeczy podchodzi filozoficznie. Sam uważa się za marksistę, jest komentatorem psychoanalityka Jacques'a Lacana. Jeśli sprawdzi się jego umiejętności, to można zauważyć, że "zna się" na wszystkim. A każdy w nim znajdzie plusy i minusy.

Dla mnie Slavoj Žižek to świetny krytyk kultury, który za pomocą pozostałych swoich "tytułów", analizuje scena po scenie każdy film. Jego "Z-boczona historia kina", trzy odcinkowy miniserial dokumentalny, pokazuje multum tytułów, z jego własnym komentarzem. Można się nie zgadzać z tym co mówi, ale trzeba to zobaczyć, ile można wynieść z jednego filmu.

Po oglądaniu, chciałem się zabrać za którąkolwiek z książek, jaka została przez niego napisana. Na święta wymusiłem na bracie sprezentowanie mi losowego tytułu. Głównie liczył się stosunek ilość stron/cena. Takim sposobem dostałem do ręki "Rewolucje u bram".

I polskie wydanie, moim zdaniem, mocno próbuje oszukać okładką. Każde zagraniczne ma informację, że autorem jest Lenin, a "edited by Slavoj Žižek". Tutaj wydaje się pomijać tę kwestię. Chociaż to jest czepianie się na siłę.

Już na pierwszy ogień mamy przedmowę Sławomira Sierakowskiego, który mnie przestraszył i zniechęcił do książki... Pamiętam, że czytałem gdzieś komentarz na temat relacji Wydawnictwa Krytyki Politycznej, a autora. Slavoj Žižek ponoć nie byłby zadowolony z samych poglądów, a co za tym idzie, z publikowania jego książek, przez to wydawnictwo. Ile w tym prawdy? Nie wiem. Biorę pod uwagę, że jeśli chodzi o politykę, to różne brudy wprawiane są w ruch, niekoniecznie prawdziwe. W każdym razie w przedmowie dowiaduję się, że mowa będzie o lewicy na świecie, jakie błędy popełnia, jak je zwalczać i jaką postawę powinno się przyjmować.

Po przedmowie mamy głównego bohatera - Lenina. Są tu opublikowane jego listy, które pisane były pomiędzy dwoma rewolucjami. Moim zdaniem problem w nich polega na tym, że analizowane powinny być na bieżąco. Tutaj mamy przez kilkaset stron listy Lenina, które po setnej zaczęły mnie nużyć. Aż chce się krzyknąć: "Załapałem!", ale nikt nie słucha. Musiałem to zaliczyć, większość pewnie dałaby sobie spokój i przeszła do komentarza. Jednak, by móc napisać recenzję książki, powinno się ją całą przeczytać. Lenin nieźle mnie wynudził...

Kolejny etap książki, to Slavoj Žižek i jego komentarz. W tym momencie następuje jakieś odrodzenie. Chce się czytać! Anegdoty są kapitalne, analizowanie filmów przyprawia o dreszcze. A wszystko to w kontekście Lenina, lewicy i społeczeństwa. To najjaśniejszy punkt tej książki.

I jak wrażenia? Wydaje mi się, że umieszczanie pism Lenina na początku było błędem. Nie było w nich, moim zdaniem, nic takiego, by nie można byłoby ich pominąć. Zamiast przedmowy Sierakowskiego, można byłoby w skrócie opisać o tym, co Lenin chciał przekazać.

Ciężko powiedzieć, czy można polecić ten tytuł. Slavoj Žižek spisał się perfekcyjnie, chociaż czuję się za głupi na jego psychoanalizę. Co nie zmienia faktu, że dobrze się bawiłem podczas czytania. Jeśli ktoś ma zamiar brać do ręki tę książkę, spokojnie może zacząć od komentarza. Za wiele się nie traci, a Žižek i tak przytacza słowa Lenina, gdy są mu akurat w danym momencie potrzebne. Chętnie przeczytam "Lacrimae rerum", które traktuje o filmach.

A dla zainteresowanych, jakie filmy Slavoj Žižek wziął na warsztat podczas analizowania pism Lenina, umieszczam listę:
- Co się wydarzyło w Madison County;
- The Thin Blue Line;
- Wróg u bram;
- Exotica;
- Intymność;
- Zgadnij kto przyjdzie na obiad;
- Rób co należy;
- When a Stranger Calls;
- cały Dekalog (głównie: VIII, I, X);
- Vertigo;
- Gasparone;
- Przełamując fale;
- Tańcząc w ciemnościach;
- Orkiestra;
- Medea (a raczej tłumacz o tym wspomina);
- Taksówkarz;
- Ścigany;
- Salo, czyli 120 dni Sodomy;
- Truman Show;
- Zardoz;
- Ucieczka Logana;
- Ptaki;
- Matrix;
- Ucieczka z Nowego Jorku;
- Dzień Niepodległości;
- Podziemny krąg;
- Ja, Irena i Ja;
- Brudny Harry;
- Czas Apokalipsy: Powrót;
- Październik;
- Łąki Bieżyńskie;
- Last Bolshevik;
- Szczęście;
- Mężowie i żony;
- Mężczyźni wolą blondynki;
- Wróg publiczny;
- Informator;
- Buena Vista Social Club;
- Memento;
- Miłość Elviry Madigan;
- Metropolis;
- seria James Bond, jako całość;
- Przypadek;
- Podwójne życie Weroniki;
- Rodzice miejcie się na baczności.

Slavoj Žižek zaplusował sobie u mnie występem w filmie dokumentalnym pod tytułem "Žižek", tam właśnie poznałem jego podejście do rzeczywistości, filozofii, filmów i od cholery innych tematów. Ale nie mnogość zainteresowań sprawiła, że zacząłem go lubić, a sposób przekazywania swoich racji.

Slavoj Žižek do każdej rzeczy podchodzi filozoficznie. Sam uważa się za marksistę,...