Pandemia 2. Kroniki straconego czasu

W gruncie rzeczy rozważania Zizka w tej części nie wnoszą w kontekście społeczno-politycznym pandemii niczego nowego. Tytuł tej książki to zresztą czysty chwyt marketingowy, bo pandemia sama w sobie staje się praktycznie nieistotnym tłem dla jego męczących wynurzeń antyrasistowskich i antytrumpistowskich.

W gruncie rzeczy rozważania Zizka w tej części nie wnoszą w kontekście społeczno-politycznym pandemii niczego nowego. Tytuł tej książki to zresztą czysty chwyt marketingowy, bo pandemia sama w sobie staje się praktycznie nieistotnym tłem dla jego męczących wynurzeń antyrasistowskich i antytrumpistowskich.

Druga książka Žižka w koronawirusowej tematyce, tym razem o wiele bardziej udana. Parę miesięcy minęło, Žižek zdążył zebrać myśli. Filozof odciął się nieco od optymizmu wyrażanego w części pierwszej. Kapitalizm nie upadł, można nawet powiedzieć, że się umocnił. Najbogatsi wzbogacili się jeszcze bardziej, biedni potracili pracę. Žižek bada populizm, ruchy i protesty wywoływane przez i w czasie koronawirusa. Appendixy są bardzo filozoficzne, odwołujące się do motywu snu Freuda i Lacana w nawiązaniu do COVIDa, z drugiej strony badające nowy right-wing w wykonaniu nieurzędującego już Trumpa. Žižek nie wpada w pesymizm; ostatecznie zmiany na lepsze mogą wydarzyć się bez ludzkiej ingerencji...

Książka zdecydowanie lepsza od części pierwszej i warta polecenia komuś, kto chce przemyśleć wciąż otaczającą go rzeczywistość.

Druga książka Žižka w koronawirusowej tematyce, tym razem o wiele bardziej udana. Parę miesięcy minęło, Žižek zdążył zebrać myśli. Filozof odciął się nieco od optymizmu wyrażanego w części pierwszej. Kapitalizm nie upadł, można nawet powiedzieć, że się umocnił. Najbogatsi wzbogacili się jeszcze bardziej, biedni potracili pracę. Žižek bada populizm, ruchy i protesty...

Slavoj Žižek filozoficznie o pandemii. To warto przeczytać.



Przestałam oglądać wiadomości i nie śledzę statystyk. Przytłoczył mnie temat pandemii polityczne bzdury. Czy to znaczy, że udaję, że jej nie ma? Slavoj Žižek w drugiej części „Pandemii” analizuje postawy społeczne i ma dla nas niepokojące prognozy – zmierzamy w stronę komunizmu. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Relacja, miałam okazję spojrzeć na obecną rzeczywistość okiem filozofa, co więcej, Slavoj Žižek przekonuje w swojej najnowszej książce, że czasy są tak trudne, że każdy z nas musi stać się filozofem.

Kim jesteś?
Dlaczego powinniśmy wszyscy stać się filozofami, gdy wisi nad nami pandemia? Dlatego, że trzeba określić swoje miejsce i swoją postawę w nowej rzeczywistości. Jedni protestują, nie chcą nosić maseczek i bronią „prawa do wolności”. Inni restrykcyjnie przestrzegają zasad, pozwalając nawet na inwigilację. Wpuszczamy do swojej prywatnej przestrzeni drony, udostępniamy swoje położenie. To, co wcześniej władza musiała robić po kryjomu, dziś robi jawnie i za naszą zgodą. Jeszcze inni ignorują temat, uważając, że pandemia to wymysł. Jako skrajny przykład, Slavoj Žižek, podaje Donalda Trumpa. Filozof pokazuje różne postawy, przyczyny i skutki, to dogłębna analiza ludzkiej natury i inspiracja do refleksji nad samym sobą.

Dokąd zmierzasz?
Slavoj Žižek nie ma dla nas dobrych wiadomości. Pandemia nie skończy się nagle i nie wrócimy do normalności, którą znamy. Wszystko się przeciąga, nic już nie będzie takie samo. W sferze politycznej, wieści podążanie drogą ku komunizmowi, oczywiście w nieco innej formie, ale jednak. Jednocześnie filozof pokazuje, jak inne tematy zeszły na dalszy plan, chociaż mają ogromne znaczenie w kontekście epidemii, a jest to na przykład temat ochrony środowiska. Znikająca wieczna zmarzlina uwalnia uśpione dawno wirusy i bakterie. Bardzo ciekawe wydały mi się słowa, w których mówi, że nie chodzi o to, by walczyć o lepszy świat, trzeba walczyć o to, by pozostał taki sam.

Slavoj Žižek filozoficznie o pandemii. To warto przeczytać.



Przestałam oglądać wiadomości i nie śledzę statystyk. Przytłoczył mnie temat pandemii polityczne bzdury. Czy to znaczy, że udaję, że jej nie ma? Slavoj Žižek w drugiej części „Pandemii” analizuje postawy społeczne i ma dla nas niepokojące prognozy – zmierzamy w stronę komunizmu. Dzięki uprzejmości wydawnictwa...

Druga książka filozofa i teoretyka na temat zmian politycznych, społecznych i nieuchronnego, wymuszonego koronawirusem postępu w relacjach międzyludzkich.

Źiźek przygląda się zmianom społecznym, które wyniknęły z lockdownu, obostrzeń, zwiększonej zachorowalności i śmiertelności w poszczególnych grupach społecznych czy wśród określonych grup pracownicych. Autor w gorzkich słowach wytyka podział klasowy, jaki ma aktualnie miejsce, gdzie najbogatsi stają się jeszcze bardziej uprzywilejowani i skorzy do regulowania swoim życiem tak, by wobec Covid-19 być niemal nietykalnymi. Pracownicy sezonowi, personel medyczny - w interpretacji autora nowa klasa geospołeczna, która niewidoczna była wcześniej, aktualnie wiedzie prym, by zapewnić pozostałej części społeczeństwa jako taki komfort w dobie pandemii.
Nie bez kozery wspomina o problemach, które dotychczas negowane i spychane na margines zwany "problemu nie ma, my go nie widzimy" wypłynęły na światło dzienne ze zdwojoną siłą. Mocniej też ujawniła się dominacja pragnienia niewiedzy, którą można podsumować podejściem: "Wiem, że jest pandemia, ale..." i tutaj można dokończyć myśl szeregiem teorii spiskowych, które rekompensują i po części uspokajają człowieka niejako czyniąc barierę ochronną względem rzeczywistości.

Czytając drugą książkę autora na temat pandemii i przede wszystkim wynikających z jej powodu zmian na wielu istotnych gruntach dla każdego człowieka, mam wrażenie, że Źiźek ma pomysł, ma talent do rozważań, ale nie ma umiejętności chronologii a skacze z tematu na temat, jakby pragnąć coś zakomunikować, ale zbytnio się nad tym nie rozwodząc. Przez jego rozważania przebijają jego poglądy, które niekoniecznie mogą leżeć czytelnikowi o innym podejściu do wielu tak ważnych spraw, jakie poruszył. Niby nie atak na liberalizm i prawicę, a jednak ciężko utożsamić się z podejściem autora do poruszonych kwestii i z czystym sumieniem się pod nimi podpisać.

Druga książka filozofa i teoretyka na temat zmian politycznych, społecznych i nieuchronnego, wymuszonego koronawirusem postępu w relacjach międzyludzkich.

Źiźek przygląda się zmianom społecznym, które wyniknęły z lockdownu, obostrzeń, zwiększonej zachorowalności i śmiertelności w poszczególnych grupach społecznych czy wśród określonych grup pracownicych. Autor w gorzkich...

Bardzo ciekawa książka. Autor merytorycznie i konstruktywnie komentuje rzeczywistość społeczną i polityczną oraz gospodarczą w kontekście pandemii. Główna wada, to niezbyt dobre tłumaczenie i polska redakcja, ale nie na tyle, żeby odradzać przeczytanie. Polecam.

Bardzo ciekawa książka. Autor merytorycznie i konstruktywnie komentuje rzeczywistość społeczną i polityczną oraz gospodarczą w kontekście pandemii. Główna wada, to niezbyt dobre tłumaczenie i polska redakcja, ale nie na tyle, żeby odradzać przeczytanie. Polecam.

Ej, Żiżek, daruj sobie te wtręty o Zuej Poprawności Politycznej, bo serio psujesz niegłupią całość krindżem

Ej, Żiżek, daruj sobie te wtręty o Zuej Poprawności Politycznej, bo serio psujesz niegłupią całość krindżem

Lubię Zizka, chciałem dać ***** *** (słownie osiem) gwiazdek, ale już mnie męczy ta pandemia 😂.

Lubię Zizka, chciałem dać ***** *** (słownie osiem) gwiazdek, ale już mnie męczy ta pandemia 😂.