Nikt nie jest winien, że urodził się niewolnikiem, jednakże niewolnik, któremu nie tylko są obce dążenia do własnej wolności, lecz który usp...
Najnowsze artykuły
Artykuły
Mole książkowe, czyli co pożera nasze książki. Uwaga! ZdjęciaAnna Sierant1Artykuły
Upoluj jesienne nowości w super cenach! Przegląd promocjiLubimyCzytać1Artykuły
Weź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę „Na jedną noc“LubimyCzytać1Artykuły
Przeczytaj przedpremierowy fragment książki „Doppelganger. Sobowtór “!LubimyCzytać1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Włodzimierz Lenin

Źródło: By Pavel Semyonovich Zhukov (1870-1942) - [1], Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=95435100
Znany jako: Władimir Iljicz UljanowZnany jako: Władimir Iljicz Uljanow
84
6,5/10
Urodzony: 22.04.1870Zmarły: 21.01.1924
Rosyjski polityk socjaldemokratyczny i komunistyczny, organizator i przywódca rewolucji październikowej, a następnie pierwszy przywódca Rosji radzieckiej. Współzałożyciel i lider partii bolszewickiej. Teoretyk ideologii komunizmu i twórca idei leninizmu.
Urodził się w Symbirsku w południowo-zachodniej części Rosji nad Wołgą, w rodzinie urzędnika szkolnego pochodzenia kałmucko-rosyjskiego Ilji Uljanowa i Anny z domu Blank, pochodzenia żydowsko-niemiecko-szwedzkiego. Rewolucyjnie lewicowymi poglądami zainteresował się po egzekucji brata Aleksandra w 1887 roku, którego skazano za przygotowania do zamachu na cara. Za udział w protestach przeciwko carskiemu reżimowi relegowany z Uniwersytetu Kazańskiego. W kolejnych latach zainteresował się marksizmem, a po przenosinach do Petersburga stał się jednym z przywódców Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR). Aresztowany za działalność wywrotową i skazany na trzy lata zesłania na Syberii. Po odbyciu kary wyemigrował do Europy Zachodniej. W 1903 roku stanął na czele frakcji bolszewickiej w SDPRR. W trakcie I wojny światowej prowadził działalność antywojenną. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu powrócił do Rosji, gdzie przeprowadził rewolucję październikową, wprowadzając dyktaturę partii bolszewickiej. Po zbrojnym przejęciu władzy utworzył rząd bolszewicki i zadecydował o rozpędzeniu siłą wybranego w demokratycznych wyborach w grudniu 1917 Zgromadzenia Ustawodawczego Rosji (konstytuanty Rosji). W nowym państwie rosyjskim utworzył system monopartyjny, w którym rządzącą partią była Rosyjska Komunistyczna Partia (bolszewików). Jako przywódca wycofał Rosję z udziału w I wojnie światowej zawierając separatystyczny pokój z państwami centralnymi. Sprzeciw wobec narzuconych siłą rządów bolszewickich wywołał trwającą od 1917 do 1922 roku wojnę domową, z której jako przywódca bolszewików wyszedł zwycięsko. Inicjator Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu). W 1921 roku rozpoczął proces powojennej odbudowy kraju, inicjując Nową Politykę Ekonomiczną będącą mieszanym systemem gospodarczym określanym jako kapitalizm państwowy. W 1922 roku połączył większą część dawnych terenów Imperium Rosyjskiego, tworząc Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pozostaje jedną z najbardziej znaczących i wpływowych postaci historycznych XX wieku, budząc jednocześnie wiele kontrowersji. Krytycy widzą w nim dyktatora odpowiedzialnego za wybuch wojny domowej w Rosji, wprowadzenie systemu totalitarnej monopartyjnej dyktatury, opartej na masowym terrorze Czeka, i stworzonym w 1918 roku dla przeciwników politycznych systemie obozów koncentracyjnych przekształconych już po jego śmierci w system Gułagu. Dokładna liczba ofiar rządów Lenina nie jest znana. Amerykański historyk Warren H. Carroll stwierdził, że za rządów Lenina około 5 mln ludzi zmarło podczas głodu wywołanego przez bolszewickie rewizje, zaś liczba osób rozstrzelanych i zmarłych w więzieniach wynosi ponad 1 mln, co razem daje 6 mln ofiar.
Urodził się w Symbirsku w południowo-zachodniej części Rosji nad Wołgą, w rodzinie urzędnika szkolnego pochodzenia kałmucko-rosyjskiego Ilji Uljanowa i Anny z domu Blank, pochodzenia żydowsko-niemiecko-szwedzkiego. Rewolucyjnie lewicowymi poglądami zainteresował się po egzekucji brata Aleksandra w 1887 roku, którego skazano za przygotowania do zamachu na cara. Za udział w protestach przeciwko carskiemu reżimowi relegowany z Uniwersytetu Kazańskiego. W kolejnych latach zainteresował się marksizmem, a po przenosinach do Petersburga stał się jednym z przywódców Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR). Aresztowany za działalność wywrotową i skazany na trzy lata zesłania na Syberii. Po odbyciu kary wyemigrował do Europy Zachodniej. W 1903 roku stanął na czele frakcji bolszewickiej w SDPRR. W trakcie I wojny światowej prowadził działalność antywojenną. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu powrócił do Rosji, gdzie przeprowadził rewolucję październikową, wprowadzając dyktaturę partii bolszewickiej. Po zbrojnym przejęciu władzy utworzył rząd bolszewicki i zadecydował o rozpędzeniu siłą wybranego w demokratycznych wyborach w grudniu 1917 Zgromadzenia Ustawodawczego Rosji (konstytuanty Rosji). W nowym państwie rosyjskim utworzył system monopartyjny, w którym rządzącą partią była Rosyjska Komunistyczna Partia (bolszewików). Jako przywódca wycofał Rosję z udziału w I wojnie światowej zawierając separatystyczny pokój z państwami centralnymi. Sprzeciw wobec narzuconych siłą rządów bolszewickich wywołał trwającą od 1917 do 1922 roku wojnę domową, z której jako przywódca bolszewików wyszedł zwycięsko. Inicjator Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu). W 1921 roku rozpoczął proces powojennej odbudowy kraju, inicjując Nową Politykę Ekonomiczną będącą mieszanym systemem gospodarczym określanym jako kapitalizm państwowy. W 1922 roku połączył większą część dawnych terenów Imperium Rosyjskiego, tworząc Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pozostaje jedną z najbardziej znaczących i wpływowych postaci historycznych XX wieku, budząc jednocześnie wiele kontrowersji. Krytycy widzą w nim dyktatora odpowiedzialnego za wybuch wojny domowej w Rosji, wprowadzenie systemu totalitarnej monopartyjnej dyktatury, opartej na masowym terrorze Czeka, i stworzonym w 1918 roku dla przeciwników politycznych systemie obozów koncentracyjnych przekształconych już po jego śmierci w system Gułagu. Dokładna liczba ofiar rządów Lenina nie jest znana. Amerykański historyk Warren H. Carroll stwierdził, że za rządów Lenina około 5 mln ludzi zmarło podczas głodu wywołanego przez bolszewickie rewizje, zaś liczba osób rozstrzelanych i zmarłych w więzieniach wynosi ponad 1 mln, co razem daje 6 mln ofiar.
6,5/10średnia ocena książek autora
161 przeczytało książki autora
457 chce przeczytać książki autora
14fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma

2006
Rewolucja u bram. Pisma Lenina z roku 1917
Slavoj Žižek, Włodzimierz Lenin
7,3 z 33 ocen
145 czytelników 7 opinii
2006

2006

1989
Dzieła wszystkie. T. 47, Listy 1905 - listopad 1910
Włodzimierz Lenin
7,3 z 3 ocen
10 czytelników 1 opinia
1989

1989

1989
Dzieła wszystkie. T. 48, Listy listopad 1910-lipiec 1914
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
3 czytelników 1 opinia
1989

1989
Dzieła wszystkie. T. 49, Listy sierpień 1914 - październik 1917
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
3 czytelników 1 opinia
1989

1989
Dzieła wszystkie. T. 50, Dokumenty październik 1917 - czerwiec 1919
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
2 czytelników 1 opinia
1989

1989
Dzieła wszystkie. T. 51, Dokumenty lipiec 1919 - listopad 1920
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
2 czytelników 1 opinia
1989

1989
Dzieła wszystkie. T. 52, Dokumenty listopad 1920 - czerwiec 1921
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
2 czytelników 1 opinia
1989

1989
Dzieła wszystkie. T. 53, Listy czerwiec - listopad 1921
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
3 czytelników 1 opinia
1989

1989
Dzieła wszystkie. T. 54, Listy listopad 1921 - marzec 1923
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
3 czytelników 1 opinia
1989

1989
Dzieła wszystkie. T. 55, Listy do rodziny 1893-1922
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
3 czytelników 1 opinia
1989

1988
Dzieła wszystkie. T. 37, Lipiec 1918 - marzec 1919
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
3 czytelników 1 opinia
1988

1988
Dzieła wszystkie. T. 38, Marzec-czerwiec 1919
Włodzimierz Lenin
2,0 z 1 ocen
4 czytelników 0 opinii
1988

1988
Dzieła wszystkie. T. 39, Czerwiec - grudzień 1919
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
3 czytelników 1 opinia
1988

1988
Dzieła wszystkie. T. 40, Grudzień 1919 - kwiecień 1920
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
3 czytelników 1 opinia
1988

1988
Dzieła wszystkie. T. 41, Maj - listopad 1920
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
2 czytelników 1 opinia
1988

1988
Dzieła wszystkie. T. 42, Listopad 1920 - marzec 1921
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
4 czytelników 1 opinia
1988

1988
Dzieła wszystkie. T. 43, Marzec-czerwiec 1921
Włodzimierz Lenin
0,0 z ocen
2 czytelników 1 opinia
1988
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
tylko ten nie popełnia błędów, kto nic nie robi
3 osoby to lubiąLudzie zawsze byli i zawsze będą głupiutkimi ofiarami oszustwa i oszukiwania samych siebie w polityce, dopóki nie nauczą się pod wszelkimi m...
Ludzie zawsze byli i zawsze będą głupiutkimi ofiarami oszustwa i oszukiwania samych siebie w polityce, dopóki nie nauczą się pod wszelkimi moralnymi, religijnymi, politycznymi, społecznymi frazesami, deklaracjami, obietnicami, odnajdywać interesów tych lub innych klas. “Trzy źródła i trzy części składowe marksizmu", 1913 r.
3 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Materializm a empiriokrytycyzm Włodzimierz Lenin 
8,5

Jest to jedno z moich czytelniczych zaskoczeń i niespodzianek w tym roku. Zaskoczony jestem pozytywnie, a nawet bardzo pozytywnie. Lektura filozoficzna wyborna, znakomicie się tę książkę czyta i potrafi zainteresować. Zaznaczam jednak, że skierowana jest tylko i wyłącznie do grona osób, które pasjonują się filozofią i dość dobrze są już z nią obeznane.
Książka rozpoczyna się od przedmowy do wydania pierwszego, przedmowy do wydania drugiego i części pt. "Zamiast wstępu". Dalej następują trzy niezwykle ciekawe rozdziały mówiące o teorii poznania empiriokrytycyzmu a teorii poznania materializmu dialektycznego. Rozdział czwarty traktuje o idealistach filozoficznych jako pobratymcach i spadkobiercach empiriokrytycyzmu. Rozdział piąty mówi o najnowszej (jak na czasy Lenina oczywiście) rewolucji w przyrodoznawstwie a idealizmie filozoficznym. Rozdział szósty to porównanie empiriokrytycyzmu i materializmu historycznego. Po tym rozdziale następuje zakończenie i dodatek do rozdziału IV.
Lektura filozoficzna z krwi i kości. Lenin to filozof o określonych przekonaniach, który potrafi w pasjonujący sposób broić swych poglądów. Książkę polecam amatorom nauk filozoficznych. Książka ta, którą przeczytałem z dużym zainteresowaniem i która wiele ciekawych kwestii poruszyła, uhonorowana musi zostać wieloma gwiazdkami w ocenie.
Rewolucja u bram. Pisma Lenina z roku 1917 Slavoj Žižek 
7,3

Slavoj Žižek zaplusował sobie u mnie występem w filmie dokumentalnym pod tytułem "Žižek", tam właśnie poznałem jego podejście do rzeczywistości, filozofii, filmów i od cholery innych tematów. Ale nie mnogość zainteresowań sprawiła, że zacząłem go lubić, a sposób przekazywania swoich racji.
Slavoj Žižek do każdej rzeczy podchodzi filozoficznie. Sam uważa się za marksistę, jest komentatorem psychoanalityka Jacques'a Lacana. Jeśli sprawdzi się jego umiejętności, to można zauważyć, że "zna się" na wszystkim. A każdy w nim znajdzie plusy i minusy.
Dla mnie Slavoj Žižek to świetny krytyk kultury, który za pomocą pozostałych swoich "tytułów", analizuje scena po scenie każdy film. Jego "Z-boczona historia kina", trzy odcinkowy miniserial dokumentalny, pokazuje multum tytułów, z jego własnym komentarzem. Można się nie zgadzać z tym co mówi, ale trzeba to zobaczyć, ile można wynieść z jednego filmu.
Po oglądaniu, chciałem się zabrać za którąkolwiek z książek, jaka została przez niego napisana. Na święta wymusiłem na bracie sprezentowanie mi losowego tytułu. Głównie liczył się stosunek ilość stron/cena. Takim sposobem dostałem do ręki "Rewolucje u bram".
I polskie wydanie, moim zdaniem, mocno próbuje oszukać okładką. Każde zagraniczne ma informację, że autorem jest Lenin, a "edited by Slavoj Žižek". Tutaj wydaje się pomijać tę kwestię. Chociaż to jest czepianie się na siłę.
Już na pierwszy ogień mamy przedmowę Sławomira Sierakowskiego, który mnie przestraszył i zniechęcił do książki... Pamiętam, że czytałem gdzieś komentarz na temat relacji Wydawnictwa Krytyki Politycznej, a autora. Slavoj Žižek ponoć nie byłby zadowolony z samych poglądów, a co za tym idzie, z publikowania jego książek, przez to wydawnictwo. Ile w tym prawdy? Nie wiem. Biorę pod uwagę, że jeśli chodzi o politykę, to różne brudy wprawiane są w ruch, niekoniecznie prawdziwe. W każdym razie w przedmowie dowiaduję się, że mowa będzie o lewicy na świecie, jakie błędy popełnia, jak je zwalczać i jaką postawę powinno się przyjmować.
Po przedmowie mamy głównego bohatera - Lenina. Są tu opublikowane jego listy, które pisane były pomiędzy dwoma rewolucjami. Moim zdaniem problem w nich polega na tym, że analizowane powinny być na bieżąco. Tutaj mamy przez kilkaset stron listy Lenina, które po setnej zaczęły mnie nużyć. Aż chce się krzyknąć: "Załapałem!", ale nikt nie słucha. Musiałem to zaliczyć, większość pewnie dałaby sobie spokój i przeszła do komentarza. Jednak, by móc napisać recenzję książki, powinno się ją całą przeczytać. Lenin nieźle mnie wynudził...
Kolejny etap książki, to Slavoj Žižek i jego komentarz. W tym momencie następuje jakieś odrodzenie. Chce się czytać! Anegdoty są kapitalne, analizowanie filmów przyprawia o dreszcze. A wszystko to w kontekście Lenina, lewicy i społeczeństwa. To najjaśniejszy punkt tej książki.
I jak wrażenia? Wydaje mi się, że umieszczanie pism Lenina na początku było błędem. Nie było w nich, moim zdaniem, nic takiego, by nie można byłoby ich pominąć. Zamiast przedmowy Sierakowskiego, można byłoby w skrócie opisać o tym, co Lenin chciał przekazać.
Ciężko powiedzieć, czy można polecić ten tytuł. Slavoj Žižek spisał się perfekcyjnie, chociaż czuję się za głupi na jego psychoanalizę. Co nie zmienia faktu, że dobrze się bawiłem podczas czytania. Jeśli ktoś ma zamiar brać do ręki tę książkę, spokojnie może zacząć od komentarza. Za wiele się nie traci, a Žižek i tak przytacza słowa Lenina, gdy są mu akurat w danym momencie potrzebne. Chętnie przeczytam "Lacrimae rerum", które traktuje o filmach.
A dla zainteresowanych, jakie filmy Slavoj Žižek wziął na warsztat podczas analizowania pism Lenina, umieszczam listę:
- Co się wydarzyło w Madison County;
- The Thin Blue Line;
- Wróg u bram;
- Exotica;
- Intymność;
- Zgadnij kto przyjdzie na obiad;
- Rób co należy;
- When a Stranger Calls;
- cały Dekalog (głównie: VIII, I, X);
- Vertigo;
- Gasparone;
- Przełamując fale;
- Tańcząc w ciemnościach;
- Orkiestra;
- Medea (a raczej tłumacz o tym wspomina);
- Taksówkarz;
- Ścigany;
- Salo, czyli 120 dni Sodomy;
- Truman Show;
- Zardoz;
- Ucieczka Logana;
- Ptaki;
- Matrix;
- Ucieczka z Nowego Jorku;
- Dzień Niepodległości;
- Podziemny krąg;
- Ja, Irena i Ja;
- Brudny Harry;
- Czas Apokalipsy: Powrót;
- Październik;
- Łąki Bieżyńskie;
- Last Bolshevik;
- Szczęście;
- Mężowie i żony;
- Mężczyźni wolą blondynki;
- Wróg publiczny;
- Informator;
- Buena Vista Social Club;
- Memento;
- Miłość Elviry Madigan;
- Metropolis;
- seria James Bond, jako całość;
- Przypadek;
- Podwójne życie Weroniki;
- Rodzice miejcie się na baczności.