Książka traktowana jako poważny przewodnik czy poradnik roi się niestety od rad i stwierdzeń typu „nie wiadomo”, „bywa różnie”, więc na pierwszy rzut oka może irytować, albo stwarzać wrażenie gawędy o bieganiu, a nie poradnika. Może więc lepiej trzeba było napisać książkę będącą zbiorem samych anegdot z biegów, opisując fantastyczne przygody doświadczonego ultrasa? Mamy tu małą tego próbkę i bywa ona dość smaczna, aczkolwiek jest to próba dość pobieżna i w sumie fragmentaryczna.
Tylko, że w biegach ultra owo „nie wiadomo” często okazuje się to prawdą, bo każdy z biegów pokonywany kilka razy z rzędu rok po roku potrafi pokazać swą odmienną twarz. Po przebiegnięciu jakichś kilkudniowych czy dłuższych zawodów i po nabraniu pewnych niewielkich nawet doświadczeń trochę docenia się ten styl prowadzenia cię przez Koernera: wiesz już, że trzeba być przygotowanym na nieprzewidywalne, na pewną niepewność co do skuteczności założonego treningu i zaakceptować fakt, że nawet dzisiejsze zawody nie będą już takie same za tydzień…
Chyba więc swą wartość książka zyskuje (w ogóle książka zyskuje w trakcie jej czytania), gdy Koerner wylicza sposoby na radzenie sobie z różnymi okolicznościami: burzami, upałami, mrozami (opis hipotermii), błotem. Tu rady doświadczonego biegacza zdecydowanie są na miejscu! Na podstawie tych rad i przemyśleń łatwiej przynajmniej skomponować swą własną check-listę rzeczy do zapakowania na wyjazdowe zawody biegowe…

Książka traktowana jako poważny przewodnik czy poradnik roi się niestety od rad i stwierdzeń typu „nie wiadomo”, „bywa różnie”, więc na pierwszy rzut oka może irytować, albo stwarzać wrażenie gawędy o bieganiu, a nie poradnika. Może więc lepiej trzeba było napisać książkę będącą zbiorem samych anegdot z biegów, opisując fantastyczne przygody doświadczonego ultrasa? Mamy tu...