Nie potrafiłem się wbić w przekaz tej książki - jakby nie miała dobrego rytmu. Nic z niej nie wyniosłem.

Nie potrafiłem się wbić w przekaz tej książki - jakby nie miała dobrego rytmu. Nic z niej nie wyniosłem.

Fajnie motywuje do biegania

Fajnie motywuje do biegania

Jeśli szukacie w tej książce szczegółów technicznych, przygotowania do biegu, metod treningowych, diety i tym podobnych, to zdecydowanie nie ten adres.
Ta książka to opis zmagań wybitnego biegacza długodystansowego, ale nie z innymi zawodnikami, nawet nie z własnym, wyżyłowanym do granic możliwości ciałem, ale przede wszystkim z własną psychiką.
Sam sporo biegam i od zawsze uważałem, że bieganie, zwłaszcza długich dystansów to 20% nogi, a 80% głowa.
Kilian Jornet opisuje kilka ze swoich wybitnych wyczynów, skupiając się głównie na emocjach, kryzysach, które mu często towarzyszyły na trasach i sposobach w jaki sobie z nimi radził.
Książka jest napisana niezłym stylem, czytało mi się to jednych tchem, zwłaszcza że dostrzegałem w niej swoje własne odbicie (w skali mikro oczywiście).

Jeśli szukacie w tej książce szczegółów technicznych, przygotowania do biegu, metod treningowych, diety i tym podobnych, to zdecydowanie nie ten adres.
Ta książka to opis zmagań wybitnego biegacza długodystansowego, ale nie z innymi zawodnikami, nawet nie z własnym, wyżyłowanym do granic możliwości ciałem, ale przede wszystkim z własną psychiką.
Sam sporo biegam i od zawsze...

Ta książka jest w pewnym sensie oniryczna. Główy bohater opowiada o bieganiu tak jakby było doświadczeniem z pogranicza jawy i snu. Jego poziom fiksacji na sporcie ogólnie, umiejętność podporządkowania temu fragmentowi rzeczywistości całego otaczającego go świata, wszystkiego co składa się na "normalne" funkcjonowanie człowieka, jest nie do podrobienia. Historia Kiliana jest ewenementem w biegowym świecie, ciężko tu znaleźć elementy które można by próbować naśladować, ale lektura jest po prostu przyjemna.

Ta książka jest w pewnym sensie oniryczna. Główy bohater opowiada o bieganiu tak jakby było doświadczeniem z pogranicza jawy i snu. Jego poziom fiksacji na sporcie ogólnie, umiejętność podporządkowania temu fragmentowi rzeczywistości całego otaczającego go świata, wszystkiego co składa się na "normalne" funkcjonowanie człowieka, jest nie do podrobienia. Historia Kiliana...

„Kim chciałbyś zostać, gdy dorośniesz”? Każdy z nas spotykał się z takim pytaniem w dzieciństwie. Zadawali nam je inni, bądź sami się nad tym zastanawialiśmy. Wśród odpowiedzi z dużym prawdopodobieństwem znalazły się takie zawody jak: strażak, lekarz, piłkarz. Nigdy nie spodziewałabym się jednak usłyszeć z ust dziecka: „Chcę liczyć jeziora. Gdy dorosnę, chcę liczyć jeziora!”. Takiej odpowiedzi udzielił Kilian Jornet, który od najmłodszych lat doskonale wiedział, co jest jego przeznaczeniem. Chciał chodzić po górach, obcować z naturą, żyć z dala od wielkich miast i cywilizacji. Dziecięce marzenia zmienił w uprawnianie sportów ekstremalnych, po górach zaczął biegać, a jego zdumiewającą historię mamy okazję poznać dzięki książce „Biec albo umrzeć”.

Nigdy nie słyszeliście o tym sportowcu? Nic dziwnego, w końcu uprawiane przez Hiszpana dyscypliny raczej nie pojawiają się w mediach. Kim więc jest Kilian Jornet? To kataloński biegacz długodystansowy, skialpinista (połączenie narciarstwa wysokogórskiego ze wspinaczką),kolarz górski i dwuboista (bieg górski i rower górski). Wielokrotny rekordzista. Człowiek wyjątkowy.

„Walka jest tym, co wyróżnia zwycięstwo, zwycięzcę.”

„Biec albo umrzeć” to jedna z książek o prawdziwej pasji, napisana z pasją. Opowieść o pokonywaniu granic, nieustannym ich przesuwaniu, walce z samym sobą. To autobiografia i dziennik w jednym. Trzeba jednak zaznaczyć, iż wątki prywatne występują w mniejszości, zdecydowanie dominuje sport. Zwykle w książkach sportowych takie proporcje są krytykowane przez czytelników, ale w tym przypadku to wielki atut lektury. Życie sportowe Hiszpana jest po prostu fascynujące. Kilian zadziwia, motywuje i inspiruje. Ponadto o wszelkich swoich dokonaniach pisze w normalnym sposób, nie traktuje ich wyjątkowo, nie przechwala się. Taką postawą wzbudza w czytelniku sympatię oraz wielki szacunek.

Bez wątpienia to pozycja godna polecenia. Wciąga i szybko się czyta. Jedyne, czego mi brakowało to dołączenia map z zaznaczonymi trasami. Byłby to ciekawy dodatek do treści. Szkoda również, że w książce znajduje się tak niewiele zdjęć. Kilian z dużym szacunkiem i podziwem opisuje przyrodę, czym niejednokrotnie rozbudza wyobraźnię, aż chciałoby się zobaczyć te niezwykłe widoki na własne oczy, przynajmniej na fotografiach. Niemniej jednak te drobne mankamenty w żadnym stopniu nie wpływają na pozytywną ocenę lektury.

„Moje nogi nie mogą już dłużej wytrzymać ognia, który je trawi, i odmawiają posłuszeństwa.”

Sięgając po tę pozycję dowiecie się, w jakim wieku Kilian wspiął się na pierwszy czterotysięcznik, co uznaje za prawdziwe zwycięstwo oraz kiedy doznaje największego uczucia wolności. Przeczytacie, co najpierw robi po powrocie z treningu, a także poznacie metody, które stosuje, aby umysł nie myślał wyłącznie o bólu i wysiłku a godziny podczas biegu mijały szybciej.

Katalończyk zdradza czy istnieje idealna metoda biegania, wyjaśnia czy bardziej uważa siebie za alpinistę czy biegacza oraz tłumaczy, kiedy według niego kończy się magia sportu. Kilian dokładnie opisuje również, co podczas poszczególnych biegów działo się z jego ciałem i psychiką, tak iż czytelnik niemal może poczuć ból i emocje towarzyszące biegaczowi.

„Smak zwycięstwa chwyta cię, uzależnia i niczym jakiś narkotyk zmusza cię, by poczuć go na nowo […].”

Jornet wyjaśnia, dlaczego organizatorzy nie chcieli ogłosić go zwycięzcą Ultra-Trail du Mont-Blanc, stu sześćdziesięciu kilometrowego biegu, choć przekroczył linię mety z ponad godziną przewagi nad drugim uczestnikiem wyścigu. Odkryjecie historię wyścigu Western States 100 oraz dowiecie się, który wyścig znany jest, jako Tour de France skialpinizmu.

„Biec albo umrzeć” to książka pełna niezwykłych opowieści. Przeczytacie jak Kilian przemierzył Pireneje, czy też przebiegł wokół jeziora Tahoe poprzez otaczające je góry w dwa dni i dwie noce. Ponadto dowiecie się czy można wbiec na Kilimandżaro, a następnie zbiec ze szczytu w czasie nieco ponad 7 godzin?!

„[…] jeśli mam odmawiać sobie czekolady, żeby wygrać wyścig, to witajcie, porażki…”

Po książkę Kiliana Jorneta powinni sięgnąć ci, którzy kochają góry, fascynują się sportami ekstremalnymi, bądź bieganiem długodystansowym. „Biec albo umrzeć” to również pozycja idealna dla osób chcących poznać niebanalnego i wybitnego sportowca. Wreszcie dla każdego, kto poszukuje inspiracji i motywacji do działania.

https://floatemnabramke.blogspot.com/

„Kim chciałbyś zostać, gdy dorośniesz”? Każdy z nas spotykał się z takim pytaniem w dzieciństwie. Zadawali nam je inni, bądź sami się nad tym zastanawialiśmy. Wśród odpowiedzi z dużym prawdopodobieństwem znalazły się takie zawody jak: strażak, lekarz, piłkarz. Nigdy nie spodziewałabym się jednak usłyszeć z ust dziecka: „Chcę liczyć jeziora. Gdy dorosnę, chcę liczyć...

Kilian to dla ludzi z kręgu ultra biegów, ktoś w rodzaju Cristiano Ronaldo lub Messiego w piłce. Z racji zamiłowania do sportu, książka fajna, motywująca. Lepsze i gorsze momenty, aczkolwiek dla mnie na duży plus.

Kilian to dla ludzi z kręgu ultra biegów, ktoś w rodzaju Cristiano Ronaldo lub Messiego w piłce. Z racji zamiłowania do sportu, książka fajna, motywująca. Lepsze i gorsze momenty, aczkolwiek dla mnie na duży plus.

Kilian to mój idol, w pierwszej kolejności postawiłem sobie za cel przeczytanie tej książki.
A kiedy ją skończyłem, wiedziałem z czego czerpie tak wielką radość do gór i przesuwania swoich granic.
Krótko mówiąc człowiek gór, koń wydolnościowy, maszyna, człowiek który trenuje cały rok. Niesamowita postać.
Książka pięknie pokazuje jak ważną rzeczą w naszym życiu jest pasja, stawianie sobie nowych, poważniejszych celów. A góry? Potrafią być jak lustro? Pokazać człowieka, kim jest.
Warto przeczytać. Polecam ja!

Kilian to mój idol, w pierwszej kolejności postawiłem sobie za cel przeczytanie tej książki.
A kiedy ją skończyłem, wiedziałem z czego czerpie tak wielką radość do gór i przesuwania swoich granic.
Krótko mówiąc człowiek gór, koń wydolnościowy, maszyna, człowiek który trenuje cały rok. Niesamowita postać.
Książka pięknie pokazuje jak ważną rzeczą w naszym życiu jest...

Historie opowiedziane przez znakomitego długodystansowego biegacza, a napisane tak lekko i szczerze, że ma się wrażenie biegnięcia razem z nim.
Po przeczytaniu masz ochotę założyć buty i po prostu wybiec z domu, żeby gdzieś na swojej biegowej ścieżce spotkać Kiljana i choć chwilę biec razem z nim.

Historie opowiedziane przez znakomitego długodystansowego biegacza, a napisane tak lekko i szczerze, że ma się wrażenie biegnięcia razem z nim.
Po przeczytaniu masz ochotę założyć buty i po prostu wybiec z domu, żeby gdzieś na swojej biegowej ścieżce spotkać Kiljana i choć chwilę biec razem z nim.

Niezwykle inspirująca książka osoby, która o bieganiu wie chyba wszystko. Szczerze polecam nietylko biegaczom.

Niezwykle inspirująca książka osoby, która o bieganiu wie chyba wszystko. Szczerze polecam nietylko biegaczom.

Niestety, pierwsza książka o sportowcu, która mnie nie ujęła. Tak naprawdę nie jest to biografia, bardziej zlepek przemyśleń i niezbyt ustrukturyzowanych wspomnień. Z przykrością stwierdzam, że dla mnie to grafomaństwo. Do tego strasznie górnolotne i egzaltowane - bardzo nie lubię takiego stylu. W połączeniu ze słabym warsztatem wychodzi mieszanka bardzo mdłej prozy. Mogłabym przeżyć bez czytania tej książki.

Niestety, pierwsza książka o sportowcu, która mnie nie ujęła. Tak naprawdę nie jest to biografia, bardziej zlepek przemyśleń i niezbyt ustrukturyzowanych wspomnień. Z przykrością stwierdzam, że dla mnie to grafomaństwo. Do tego strasznie górnolotne i egzaltowane - bardzo nie lubię takiego stylu. W połączeniu ze słabym warsztatem wychodzi mieszanka bardzo mdłej prozy....