Specyficzna książka, dziwna, ekscentryczna bym rzekła. Myślę, że pierwsze skrzypce grają tu ilustracje i podejście artystki Marty Ignerskiej do tematu. Jej interpretacja bardzo prostego tekstu Mikołaj Łozińskiego jest zaskakująca i intrygująca.
Sam tekst... podobał mi się... poza końcem. Końcówka, mogę śmiało napisać, że nie podobała mi się. Historia jednak jest angażująca, wciągająca i połączona z geometrycznymi, wizualnie bardzo ciekawymi obrazami sprawia, że całość poznaje się dobrze - a raczej fascynująco.
W tej pozycji to czytelnik decyduje, co widzi. Nawet wolałabym, gdyby tekstu nie było wcale. Może jakieś pojedyncze słowa, nazywające postaci, kierujące fabułą, ale bardzo dyskretnie. To świetny przykład niestandardowego myślenia artysty - Marty Ignerskiej - która to zrobiła, z... dość przeciętnej opowieść Łozińskiego - swoiste dziełko sztuki.
Zdecydowanie wizualne jest to przynajmniej ciekawostka, ale nawet bym odważyła się na stwierdzenie, że jest to wizualna potańcówka. Kolory, kształty, linie, koła, pasy, zawijasy - fajne. Ilustratorsko nie ma się do czego przyczepić, jest to świetnie zrealizowany projekt i dla zainteresowanym sztuką współczesną, sztuką ekstrawagancką i pełną niedopowiedzeń - super.
Jeśli chodzi o tekst... cóż, tak jak wspomniałam, opowieść mi się podoba, ale nie do końca. DOSŁOWNIE nie do KOŃCA, bo koniec mi się nie podoba. Jednak myślę, że jest to odczucie całkowicie subiektywne i każdy może mieć skrajnie odmienne zdania. I to jest naprawdę dobre.
Podsumowując - to nie jest typowy komiks, to nie jest typowa książka, ona wymaga od czytelnika pewnej wytrwałości i chęci skupienia się na obrazie. Jeśli się da tej opowieść szansę, to może w głowie zadziać się impreza.
PRAWDZIWA BAJKA jest znakomicie wydana, a użyty papier to jest WOW! Świetny, gruby, trochę chropowaty, trochę taki, jak w profesjonalnych szkicownikach, ale nie całkiem, bo posiada ślizg. Kolory są świetne i jest to gratka dla oka i wyobraźni.


BAJKA o... podróżniku na gapę
6/10
Wydawnictwo Kultura Gniewu

Specyficzna książka, dziwna, ekscentryczna bym rzekła. Myślę, że pierwsze skrzypce grają tu ilustracje i podejście artystki Marty Ignerskiej do tematu. Jej interpretacja bardzo prostego tekstu Mikołaj Łozińskiego jest zaskakująca i intrygująca.
Sam tekst... podobał mi się... poza końcem. Końcówka, mogę śmiało napisać, że nie podobała mi się. Historia jednak jest angażująca,...