Wiecie, może i książka jest bardzo krótka, co niektórych zniechęci do czytania. Druczek faktycznie jest mniejszy, a rozdziały bardzo krótkie z dużą ilością dialogów. Jednak sama powieść... Nawet nie wiem, czy będę umiała się o niej wypowiedzieć. Jest przerażająco wzruszająca i niepokojąca, aż serce niemal chwilami przystawało, by się upewnić, czy zamierzam wziąć ten oddech, czy już nie...
Pisana w formie pamiętnika, choć jak sama bohaterka twierdzi, nawet nie wie czy umie i czy w ogóle powinna go pisać. Jest nastolatką, więc ktoś powie, że w takim razie jej problemy są znikome. Jednak nikt nie chciałby przejść jej życia na własnej skórze. Wyobraźcie sobie bowiem taką sytuację, że czekacie na powrót rodziców. Czas mija niemiłosiernie, zaczynacie się niepokoić, wyglądać przez okno, chodzić nerwowo po pokoju, ale to nic nie daje. Oni po prostu nie wracają... Jaki to musi być szok, kiedy nie wiecie na temat ich zaginięcia dosłownie nic. Można by rzec, że jedynym jej szczęściem jest posiadanie przyjaciółki, która wraz z jej mamą postanawiają przyjąć ją pod swój dach. Lata mijają, a z każdym dniem męczy ją coraz to większa liczba koszmarów. Nawet przypuszcza, to jej najbliżsi zsyłają je na nią, by mogła ich odnaleźć. Jednak kiedy stara się to zrobić, ktoś jakby marzył o tym, by ją za to ukarać. Robi się naprawdę niebezpiecznie, gdyż otrzymuje groźby, które inni bagatelizują. Wolą przyjąć za pewnik, że ona zwyczajnie wariuje...
Nawet nie wiecie jak bardzo się ucieszyłam, kiedy mogłam wgryźć się w ten klimat. Taki nieco psychologiczny z dość zagadkowym tłem. Czasami nie bardzo można od razu określić co jest tutaj prawdą, a co wyobraźnią. Niewątpliwie bohaterka odczuwa tutaj wszystkie emocje całą sobą. Jest bardzo wrażliwa na złe bodźce, co przechodzi na nas podczas czytania. Do samego końca czujemy niewyobrażalne zaniepokojenie, gdyż historia wciąż nam dokłada nowych wyzwań. Ja już wiem, że w ciemno wezmę każdą książkę autorki, bo choć napisana jest zwyczajnym językiem, to jednak gra na emocjach jak niejeden długookresowy pisarz, a to przecież debiut:-)

Wiecie, może i książka jest bardzo krótka, co niektórych zniechęci do czytania. Druczek faktycznie jest mniejszy, a rozdziały bardzo krótkie z dużą ilością dialogów. Jednak sama powieść... Nawet nie wiem, czy będę umiała się o niej wypowiedzieć. Jest przerażająco wzruszająca i niepokojąca, aż serce niemal chwilami przystawało, by się upewnić, czy zamierzam wziąć ten oddech,...