Są tacy autorzy, których premiera nowej książki oznacza dla mnie porzucenie wszystkiego, co aktualnie czytam i zagłębienie się w lekturę ich powieści. Do takich należy mój ulubiony obecnie - a w zasadzie od kilkunastu lat - Jo Nesbø! Nesbø ponownie odchodzi od gatunku, z którym słusznie jest kojarzony, choć w związku z tym jego znakomita "twórczość poboczna" z zakresu literatury dziecięcej, dramatu obyczajowego i - wreszcie - horroru (bowiem "Nocny dom" nie jest jego pierwszym "wypadem" w tę dziedzinę - kilkukrotnie zabierał tam czytelników w swoich opowiadaniach), bywa marginalizowana i nie tak dobrze znana. Sam bardzo lubię te jego "wycieczki" międzygatunkowe, stąd też nie miałem obaw, jeśli chodzi o oczekiwany od dawna "Nocny dom", zapowiadany jako horror młodzieżowy, odwołujący się do tej sfery twórczości autorów takich, jak Joe Hill, Stephen King, Dan Simmons czy Robert McCammon. I zaiste, udało się! Jakkolwiek, skoro już przywołałem powyższych pisarzy, którym ze swym "Nocnym domem" Nesbø nie ustępuje, to muszę dodać, że po lekturze około 2/3 powieści, musiałbym uznać tę książkę za przyzwoity kawałek prozy doskonale wpisujący się w ustalone przez poprzedników reguły i formy. Czytało się bardzo dobrze, klimat był gęsty, element horroru był silny i wywoływał w umyśle niepokojące obrazy. Pomyślałem, bardzo dobra książka, brawo Nesbø, świetnie odnalazłeś się w tej formule, daję 6/10! Ale... ...nie chcąc psuć nikomu doświadczenia, które ja miałem w trakcie lektury, napiszę tylko, że w drugiej części "Nocnego domu" autor robi coś, co wywraca do góry nogami, wszystko, czego byliśmy dotąd pewni - my i główny bohater - a pierwsza partia jest tylko częścią dużo bardziej złożonej układanki... I żeby jeszcze bardziej zachęcić Was do lektury, dodam tylko, że w finale, kiedy myślimy, że mamy już pełen obraz, Nesbø robi to znowu, serwując kolejnego twista. I żeby nie było - wszystko okazuje się doskonale zaplanowane i spójne i nie stanowi tylko elementu zaplanowanego na wywołanie zaskoczenia. Podsumowując, "Nocny dom" jet teoretycznie horrorem młodzieżowym, który trzykrotnie zmienia koncepcje i wywraca do góry nogami nasze postrzeganie rzeczywistości przedstawionej. I nie to, że nikt wcześniej na takie rozwiązania fabularne nie wpadł, ale tutaj działają one świetnie a całość jest naprawdę tak wybornym horrorem pełnym pamiętnych i dostarczających dreszczyku emocji scen, że nie pozostaje mi nic innego, jak polecić ją wszystkim miłośnikom gatunku (bo wielbicielom książek Jo Nesbø chyba nie muszę?)!