Przede wszystkim – to nie jest żart – cieszę się, że ją skończyłam czytać. Do zakupu tej książki skusiłam się z kilku powodów:

Przedłużony pobyt w mieście i brak własnej książki,
Okładka,
Cena.

Od pierwszych chwil nie potrafiłam wczuć się w klimat panujący w książce, a treść była dla mnie tak chaotyczna, że czytałam, ale tak naprawdę nie wiedziałam co czytam. Słowo po słowie, zdanie po zdaniu, kartka po kartce. Bywały chwile, że doznawałam olśnienia i nagle jakbym wyjeżdżając do Chin spotkała na drodze Polaka, w końcu zaczęłam coś rozumieć z tego co mam przed sobą.

Posiłkując się opisem z tyłu – bo bez niego nawet nie byłabym w stanie napisać Wam z czym się „je” tę pozycję, przedstawię fabułę tej książki, a raczej jej… brak? Miałam wrażenie, że czytam jakieś pourywane od tyłka strony historie nie posiadające początku i końca. Głównymi bohaterkami tej książki są trzy dziewczyny, które trafiają do armii na różne stanowiska.

Yael szkoli strzelców wyborowych i przebiera w chłopakach, Avishag strzeże… granicy? Przez którą próbują przedostać się uciekinierzy (prawdopodobnie uchodźcy… kojarzę, że była mowa o Palestyńczykach, chcących przedostać się do Egiptu.), natomiast Lea przygląda się ludziom na posterunku.

Historie dziewczyn są przedstawione, ale styl w jakim jest to ukazane wydaje się być nieco psychiczny.

Kontynuację możecie przeczytać na blogu:
https://literackafantazja.blogspot.com/2018/02/shani-boianjiu-narod-ktory-nie-zna.html

Przede wszystkim – to nie jest żart – cieszę się, że ją skończyłam czytać. Do zakupu tej książki skusiłam się z kilku powodów:

Przedłużony pobyt w mieście i brak własnej książki,
Okładka,
Cena.

Od pierwszych chwil nie potrafiłam wczuć się w klimat panujący w książce, a treść była dla mnie tak chaotyczna, że czytałam, ale tak naprawdę nie wiedziałam co czytam. Słowo po...