Książka to zbiór czterech opowiadań o ludziach, których los połączył w wigilię, poprzez postać ekscentrycznego Pana Mi. Jej przekaz jest dosyć jasny i… naprawdę ciepły, jednak jeszcze kilku rzeczy zabrakło. Uważam, że Pani Marzena ma zadatki na pisanie ciekawych książek, ale potrzebuje jeszcze trochę pracy nad warsztatem.

Dużo dobrego zrobiłoby tej historii, gdyby każde opowiadanie trzymało poziom historii Pana Mi – tutaj zaskoczyłam się pozytywnie. Gdyby reszta zawierała taką ilość opisu, a nie tylko suchego opowiadania, oraz retrospekcji, zapewne poczułabym ten świąteczny klimat. Poza tym – kilka scen było lekko absurdalnych, naiwnych – mam na myśli to, co zrobiła w szpitalu Anna oraz historię o aniołku Heleny.

Książka wymagałaby także trochę dłuższej pracy redakcyjnej. Podczas czytania zaznaczałam powtórzenia, których było całkiem sporo – nawet trzy w ciągu zdania. Kilkakrotnie jeden akapit rozdzielono w dziwny, przypadkowy sposób na dwa, co jest wyraźnym niedopatrzeniem.

Zbiór jest ciekawy, ale niedopracowany. Brakuje w nim opisu budującego klimat oraz pracy nad, na razie, dosyć prostym stylem. Gdyby tych elementów znalazło się trochę więcej, nie trzeba by było sztucznie wydłużać książkę poprzez duży krój pisma oraz puste strony. Widać jednak literacki zapał, który kiedyś zaskoczy.

Książka to zbiór czterech opowiadań o ludziach, których los połączył w wigilię, poprzez postać ekscentrycznego Pana Mi. Jej przekaz jest dosyć jasny i… naprawdę ciepły, jednak jeszcze kilku rzeczy zabrakło. Uważam, że Pani Marzena ma zadatki na pisanie ciekawych książek, ale potrzebuje jeszcze trochę pracy nad warsztatem.

Dużo dobrego zrobiłoby tej historii, gdyby każde...