Każde z nas przykłada własne kryteria do oceny książek; kryteria, które wykształciły się w nas pod wpływem doświadczenia życiowego, lektur, które odzwierciedlają naszą wrażliwość, otwartość na odczytywanie symboli, wyczucie języka… Dla mnie jedną z najważniejszych zasad, przez której pryzmat przyglądam się powieści jest – obok jakości języka, jako zasady fundamentalnej – umiejętność pisarza łamania schematów, przekraczania granic gatunku, sięgania do odniesień kulturowych.

Powieść „Mężczyzna, który tańczył tango” spełnia znakomicie moje oczekiwania, gdyż jest fantastycznym melanżem powieści szpiegowskiej, romansu, powieści historycznej, przygodowej i obyczajowej. A Perez Reverte z niebywałym wyczuciem językowym (chwała tłumaczce Joannie Karasek, która doskonale przetwarza język pisarza na polszczyznę!) gra na nastrojach i emocjach czytelnika.

I jeszcze ta galeria portretów: słynni muzycy, włoscy, frankistowscy, republikańscy i radzieccy szpiedzy, mistrzowie szachowi i ich asystenci. A to wszystko w scenerii luksusowych statków wycieczkowych, obskurnych kabaretów w podejrzanych dzielnicach Buenos Aires, pałaców na Riwierze Francuskiej, Neapol i Capri …

To jest po prostu piękna powieść znakomitego pisarza.

Każde z nas przykłada własne kryteria do oceny książek; kryteria, które wykształciły się w nas pod wpływem doświadczenia życiowego, lektur, które odzwierciedlają naszą wrażliwość, otwartość na odczytywanie symboli, wyczucie języka… Dla mnie jedną z najważniejszych zasad, przez której pryzmat przyglądam się powieści jest – obok jakości języka, jako zasady fundamentalnej –...