A oto kolejna kandydatka do listy najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku!
Przyznaję ze skruchą, że nie spodziewałam się aż tak dobrej i wysokojakościowej treści, a jednoczenie tak ciężkiego emocjonalnego kalibru jaki ze sobą niosła. W końcu okładka (która swoją drogą szalenie mi się podoba!) może sugerować lekki, może nawet humorystyczny charakter książki. Tymczasem „Lepszy gatunek” to gorzka opowieść o tym, jakie koszty ponosiły i nadal ponoszą psy z powodu całkowitej zależności od człowieka.

Marcin Wilk pisze bardzo dojrzale. Nie edukuje, nie stara się narzucać swoich poglądów. Powołując się na źródła historyczne opisuje ewolucję psio-ludzkich relacji, głównie w XIX i XX wieku oraz w trakcie międzywojnia. Pisze o wykorzystywaniu psów do pracy i towarzystwa, walce o prawa zwierząt, ludzkiej hipokryzji, a także starości i odchodzeniu naszych przyjaciół.

Nie sądziłam, że ta opowieść pełna będzie tak druzgocących faktów świadczących o ludzkim okrucieństwie wobec zwierząt. Mnóstwo z przytoczonych przez autora historii miało miejsce w Polsce, co jeszcze bardziej wpłynęło na to jak bardzo ta treść się we mnie zakorzeniła.

To prawdziwa i mądra publikacja. Nie liczcie jednak na lekką i przyjemną lekturę, bo to nie tego typu książka. Moim zdaniem jest to jednak pozycja obowiązkowa dla wszystkich psiarzy, która poszerzy ich świadomość bycia lepszym opiekunem. Czegoś tak rzetelnego w psiej tematyce chyba nie było jeszcze na polskim rynku wydawniczym.
I tak - wiem, że wielu czytelników wrażliwych na cierpienie zwierząt będzie bało się po nią sięgnąć i wcale się nie dziwię. Myślę jednak, że warto zmierzyć się z prawdą, aby już nigdy nie powtórzyć błędów naszych przodków. Przeczytajcie ją z szacunku i miłości do Waszych czworonożnych przyjaciół.

PS. To wydanie w twardej oprawie, a wewnątrz jest mnóstwo klimatycznych zdjęć 🫶🏻

A oto kolejna kandydatka do listy najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku!
Przyznaję ze skruchą, że nie spodziewałam się aż tak dobrej i wysokojakościowej treści, a jednoczenie tak ciężkiego emocjonalnego kalibru jaki ze sobą niosła. W końcu okładka (która swoją drogą szalenie mi się podoba!) może sugerować lekki, może nawet humorystyczny charakter...