„Väki. Lato skowronków" Eliny Rouhiainen przyciągnęło mnie do siebie piękną okładką. Gdy przeczytałam opis, wiedziałam, że muszę poznać historię Kiuru, młodej dziewczyny, która widzi wspomnienia ludzi pod postacią... Ptaków. Nikt poza jej najlepszym przyjacielem, który jest taki sam jak ona, nie wie o jej wyjątkowych zdolnościach. Pewnego dnia spotyka jednak Daia, chłopaka, który odwiedza ludzi w ich snach. I wtedy wszystko się zmienia.

Myślałam, że „Väki" będzie po prostu lekką, przyjemną fantasy dla młodzieży. Jak bardzo się myliłam...! Jest mrocznie, niepokojąco, przez całą książkę czułam dziwnie podenerwowanie i niepewność. Kiuru jest naprawdę niesamowicie wykreowaną postacią. Zdecydowanie różni się od typowych bohaterek książek młodzieżowych – jest mniej niż one irytująca i lekkomyślna. Nie zachowuje się w sposób irracjonalny i bezmyślny. Jest wrażliwa i cicha, ale jednocześnie niezwykle odważna i dojrzała. Moje serce skradł jednak Dai, chłopiec tak niezwykły, że trudno przejść obok niego obojętnie. Zraniony, zamknięty w sobie, senny wędrowiec, który kocha do szaleństwa i gotów jest poświęcić wszystko, aby ponownie nie zostać samemu.

Książka zmusza też do licznych refleksji — o inności na tle etnicznym czy seksualnym, o przyjaźni i rodzinie, o oddaniu przyjaciołom, o tolerancji... Nie spodziewałam się tego zupełnie. No i... To zakończenie! Wylałam całe morze łez i zamiast spać chlipałam pół nocy w poduszkę, nie mogąc się pogodzić z tym, jak kończy się książka. Na szczęście, to dopiero pierwszy tom. I na pewno sięgnę po kolejny...!

„Väki. Lato skowronków" Eliny Rouhiainen przyciągnęło mnie do siebie piękną okładką. Gdy przeczytałam opis, wiedziałam, że muszę poznać historię Kiuru, młodej dziewczyny, która widzi wspomnienia ludzi pod postacią... Ptaków. Nikt poza jej najlepszym przyjacielem, który jest taki sam jak ona, nie wie o jej wyjątkowych zdolnościach. Pewnego dnia spotyka jednak Daia, chłopaka,...