📖🐲
DNF str. 62
Coś nie mam ostatnio szczęścia do lekkiej lektura na lato. W tej książce w zasadzie nic się nie dzieje. Historia jest zwyczajnie nudna, bo co interesującego może się dziać w życiu studentki, który tylko się uczy, chodzi do pracy i spotyka z wkurzającą as f@ck "przyjaciółką" czytaj samolubnym pasożytem.

Emely ma poza tym zero dystansu do siebie, jest irytująca, bo niepotrzebnie nakręca dramę, obrażając się o coś, co wydaje się totalną głupotą i przypomina przez to bardziej pięciolatkę a nie laskę po dwudziestce. Jest po za tym egzaltowana, ale nie ma nic ciekawego do powiedzenia. W ogóle nie wierzę, że jej jakoś idą te studia z literaturoznawstwa, bo przez te sześćdziesiąt kilka stron nie przeczytałam ani jednej jej oryginalnej myśli. O zabawnych spostrzeżeniach można pomarzyć. Czasami mamy za to mało zgrabne i zawiłe porównania i nie wiem, czy to wynik nieudanego tłumaczenia, czy oryginału.

Polecam osobom, które mają kłopoty ze snem i chcą posłuchać o nudnym życiu nudnej i marudnej osoby, która narzeka na przykład, że nie ma kondycji, ale nic nie robi, żeby to zmienić. Cała reszta może spokojnie zająć się lektura czegoś innego, bo tutaj kolor wiśni jest bardzo mdły.

📖🐲
DNF str. 62
Coś nie mam ostatnio szczęścia do lekkiej lektura na lato. W tej książce w zasadzie nic się nie dzieje. Historia jest zwyczajnie nudna, bo co interesującego może się dziać w życiu studentki, który tylko się uczy, chodzi do pracy i spotyka z wkurzającą as f@ck "przyjaciółką" czytaj samolubnym pasożytem.

Emely ma poza tym zero dystansu do siebie, jest...