Która mała dziewczynka nie marzy o tym, żeby zostać królewną albo księżniczką? Która nie chciałaby nosić pięknych sukien, lśniącej korony, jeździć powozem?

Jednak życie prawdziwych władczyń niewiele miało wspólnego z bajkowym wyobrażeniem. Sztywne, a czasami wręcz nieludzkie etykiety obowiązujące na dworach, nieprzychylność otoczenia, wyobcowanie – bo pamiętajmy, że często zmuszane były do wyjazdu wiele setek kilometrów od domu i wydawane za mąż tylko po to, żeby przypieczętować sojusz pomiędzy państwami – sprawiały, że ich życie nie było usłane różami.

Najbliższa mojemu sercu jest cesarzowa Sissi. Gdy spaceruję po ogrodach pałacowych, gdy zwiedzam Schönbrunn, gdy odwiedzam Muzeum Sissi, zastanawiam się, jakby wyglądało jej życie, gdyby nie było wciśnięte w sztywne ramy etykiety, gdyby nie jej trudne relacje z arcyksiężną Zofią.

Dzięki tego typu publikacjom poznajemy „ludzkie” oblicze osób stojących na piedestale. Osób, które miały wszystko, ale czy na pewno i czy na pewno były szczęśliwe, odgrywając role, które wyznaczyło im życie?

Która mała dziewczynka nie marzy o tym, żeby zostać królewną albo księżniczką? Która nie chciałaby nosić pięknych sukien, lśniącej korony, jeździć powozem?

Jednak życie prawdziwych władczyń niewiele miało wspólnego z bajkowym wyobrażeniem. Sztywne, a czasami wręcz nieludzkie etykiety obowiązujące na dworach, nieprzychylność otoczenia, wyobcowanie – bo pamiętajmy, że...