Dzieci dyktatorów

Ludzie opisani w miarę obiektywnie, jak kogoś któraś postać zainteresuje można szukać głębszej literatury. Łatwo się czyta, choć losy nieraz tragiczne.

Ludzie opisani w miarę obiektywnie, jak kogoś któraś postać zainteresuje można szukać głębszej literatury. Łatwo się czyta, choć losy nieraz tragiczne.

Książka ciekawa, ale i przerażająca. Bezwzględni dyktatorzy i często naśladujące ich dzieci. Od dziecka uwikłane w polityczne i brutalne rozgrywki polityczne nie znają innego życia. Stalin, Mao, Pinochet, Hussajn czy Mubarak. Politycy - potwory, którzy przekazali swoje przerażające dziedzictwo.

Książka ciekawa, ale i przerażająca. Bezwzględni dyktatorzy i często naśladujące ich dzieci. Od dziecka uwikłane w polityczne i brutalne rozgrywki polityczne nie znają innego życia. Stalin, Mao, Pinochet, Hussajn czy Mubarak. Politycy - potwory, którzy przekazali swoje przerażające dziedzictwo.

Strasznie się umęczylam przy tej książce. Nie polecam.

Strasznie się umęczylam przy tej książce. Nie polecam.

Urodziło mi się dziecko. Sięgnąłem po tę pozycję, żeby upewnić się, czy wychowanie mojego potomka idzie we właściwym kierunku (dla jasności: w przeciwnym, niż u bohaterów książki).

Urodziło mi się dziecko. Sięgnąłem po tę pozycję, żeby upewnić się, czy wychowanie mojego potomka idzie we właściwym kierunku (dla jasności: w przeciwnym, niż u bohaterów książki).

Cóż powiedzieć, warte poznania losy i dyktatorów, i ich dzieci. I tych wrednych, przesiąkniętych mania wyższości, i tych - jakże nielicznych - pozytywnych albo przynajmniej bez genów zła.

Cóż powiedzieć, warte poznania losy i dyktatorów, i ich dzieci. I tych wrednych, przesiąkniętych mania wyższości, i tych - jakże nielicznych - pozytywnych albo przynajmniej bez genów zła.

A mi się książka podobała. Mimo że historie są napisane dość krótko to nic nie stoi na przeszkodzie, by samemu poszerzyć wiedzę o tych dzieciach, ktorych los nas zaciekawił. Zawsze w tego typu książkach jedni marudzą,że zbyt skrótowo napisane,a innym się podoba. Niestety, wszystkim się nie dogodzi.
A że drobne błędy (12 dzieci,a potem 10) no cóż...zdarza się :) A poza tym tu uwagi do naszego tłumaczenia, tak mi się wydaje. A nie minus dla Autorów!

A mi się książka podobała. Mimo że historie są napisane dość krótko to nic nie stoi na przeszkodzie, by samemu poszerzyć wiedzę o tych dzieciach, ktorych los nas zaciekawił. Zawsze w tego typu książkach jedni marudzą,że zbyt skrótowo napisane,a innym się podoba. Niestety, wszystkim się nie dogodzi.
A że drobne błędy (12 dzieci,a potem 10) no cóż...zdarza się :) A poza tym...

Tyran, despota, dyktator. Odpowiedzialny za masową zagładę milionów istnień ludzkich. Na swoich barkach niesie cały kraj, ale jego ręce pokryte są krwią niewinnych mieszkańców. Za drobne przewinienie surowa kara, za propagowanie innej polityki śmierć w męczarniach. Kim oni są, gdy gasną światła fleszy? Zamieniają się w czułych mężów, troskliwych ojców? Czy może wręcz przeciwnie przenoszą swoja chorą politykę na łono rodziny?

Dzieci dyktatorów, to bogaty przekrój historii o dzieciństwie i wzrastaniu pośród największych i najbardziej brutalnych przywódców tego świata. Czytelnik wraz z autorami podróżuje wzdłuż i wszerz, by poznać tajemnice krwawych rodów. Swoją wędrówkę zaczynami i kończymy w Europie. Środek zaś poświęcony jest dyktatorom z Azji, Afryki i Ameryki Południowej.

Z ogromną przyjemnością sięgnęłam po tę pozycję, bo chciałam poznać niejako od kulis rodziny rządzących. Zobaczyć czy ojcowie swoją tyranie przekładają na dom i rodzinę. Czy miłość ojcowska ma rację bytu, a przede wszystkim czy z powodu polityki tatusiów, dzieci spotykają jakieś przykre konsekwencje.

W książce znajdziemy takie nazwiska jak Stalin, Pinochet, Kim Kaddafi czy Husain. Przekrój jak widać dość duży, co pozwoliło mi sądzić, że zapoznam się ze wszystkimi największymi dyktatorami. I tak też było. Dostałam naprawdę barwne biografie, które nie raz przyprawiały mnie o zawrót głowy.

Niestety, o ile same biografie były bardzo ciekawe, to autorzy niekiedy zgubili sedno całej opowieści. Gdzieś ten tytuł „Dzieci dyktatorów” rozmył się na tle całej historii. Często nie wybrzmiał tak, jak powinien. Owszem motyw dzieci był poruszony, ale przyćmiewał go obraz ojca i jego polityki. Tak naprawdę utkwiły mi w pamięci tylko trzy historię. Pierwsza o córce Stalina, która przez całe życie pokutowały za swojego ojca. Druga o synach Husajna, którzy w swojej brutalności niemal bili na głowę Sadama i ostatnia o umiłowanym nieślubnym synu Łukaszenki. Pozostałe opowieści pozostały tylko mglistym wspomnieniem.

Nie jest to zła książka, bo pokazuje, że za tyranie ojców winy ponoszą ich dzieci. Mimo to spodziewałam się czegoś innego.

Tyran, despota, dyktator. Odpowiedzialny za masową zagładę milionów istnień ludzkich. Na swoich barkach niesie cały kraj, ale jego ręce pokryte są krwią niewinnych mieszkańców. Za drobne przewinienie surowa kara, za propagowanie innej polityki śmierć w męczarniach. Kim oni są, gdy gasną światła fleszy? Zamieniają się w czułych mężów, troskliwych ojców? Czy może wręcz...

Książka jest super, jedyne do czego można się przyczepić to to ,że za krótko są opisane postacie.

Dzieci dyktatorów mają przekichane od samego poczęcia. Żyjące w bańce nie znające innego świata są przeświadczone, o swojej potędze posłuszne rodzicom wykonują ich chore wizje gdy dorosną, często przejmując władzę w kraju. Książka zabiera nas w podróż po życiu tychże "pociech" . Zaczynając od Swietłany córki Stalina na synach Łukaszenki kończąc . Być dzieckiem dyktatora to być dzieckiem zbrodniarza. Stalin, Mussolini, Franco, Mao Zedong, Pinochet, Castro, Husajn itp. To ludzie o, których chciałby zapomnieć świat. Lecz powinien pamiętać, bo historia lubi się powtarzać.

Książka jest super, jedyne do czego można się przyczepić to to ,że za krótko są opisane postacie.

Dzieci dyktatorów mają przekichane od samego poczęcia. Żyjące w bańce nie znające innego świata są przeświadczone, o swojej potędze posłuszne rodzicom wykonują ich chore wizje gdy dorosną, często przejmując władzę w kraju. Książka zabiera nas w podróż po życiu tychże...

Niezła, ale niektóre postacie pisane "po łebkach". Ciekawe rozdziały o dzieciach Franco, Pinocheta.

Niezła, ale niektóre postacie pisane "po łebkach". Ciekawe rozdziały o dzieciach Franco, Pinocheta.

Niestety z dużej chmury mały deszcz. Pomysł dobry, tytuł przyciąga uwagę, okładka też, ale przygotowanie fatalne, niektóre rozdziały tak mętnie napisane, albo przetłumaczone, że trudno zrozumieć o co autorowi chodzi, do tego błędy w datach, brak konsekwencji - na jednej stronie autor stwierdza fakt, na drugiej temu zaprzecza itd. Słaba, a szkoda.

Niestety z dużej chmury mały deszcz. Pomysł dobry, tytuł przyciąga uwagę, okładka też, ale przygotowanie fatalne, niektóre rozdziały tak mętnie napisane, albo przetłumaczone, że trudno zrozumieć o co autorowi chodzi, do tego błędy w datach, brak konsekwencji - na jednej stronie autor stwierdza fakt, na drugiej temu zaprzecza itd. Słaba, a szkoda.