Wyobraźcie sobie najbardziej pokręcone, brutalne i prowokujące historie. Takie w których występują odcięte kończyny, hodowcy dzieci na organy czy dziecięca prostytucja. Historie, których bohaterami są narkomani walczący z potęga głodu. Teraz weźcie do ręki "Krawędź". Jestem przekonana, że Wasze najśmielsze wyobrażenia będą się umywały do mikrohistorii, które zaserwowała nam Lidia Yuknavitch.

Autorka oddaje głos ludziom z marginesu. Tym, którzy znajdują się na tytułowej krawędzi. Historii jest tu dużo. Jest pływaczka uciekająca przed wojną, sierota z Europy Wschodniej, która specjalizuje się jako handlarka organów, siostry zaspokajające się podczas inseminacji czy kobieta, która się okalecza. Spisane tu historie teoretycznie mogą się wydarzyć. Ba! Niektóre pewnie się wydarzają i gdzieś tam w świecie będą się wydarzać. Ale nie w tym rzecz. Nie o prawdopodobieństwo tu idzie, ale o przekaz. Autorka łączy tu wątki nierealne z realnymi - do szpiku smutnymi i bolesnymi historiami. I niestety te wątki nierealne mnie zgubiły. Mam wrażenie, że poprzez to zespolenie Autorka tworzy historie zamazane, odklejone. Jakby wyśnił je jakiś typ spod ciemnej gwiazdy na największym narkotykowym głodzie jakiego doznał w życiu. Historie te oblepiają ciało smołą, ktorej nie można zeskrobać. Są jak pęknięte wrzody. Brutalne. Obrzydliwe. Bolesne do szpiku. Negatywne. Brudne. Dla mnie niestety jednak zbyt. Ten zbitek realizmu ze snem sprawił, że nie potrafiłam się odnaleźć. Nie mogłam wczuć się w problemy bohaterek. Nie umiałam współczuć bohaterkom. Nie potrafiłam obdarzyć ich żadnym pozytywnym uczuciem, choć wiedziałam, że cierpią. Czułam tylko dziwny niesmak i złe emocje. Czy o to chodziło?

Książka składa się z dwudziestu fragmentarycznych, mikroopowieści. Poziom ich jest różny. Wielu mam wrażenie nie zrozumiałam, w kilku mogłabym odnaleźć potencjał, ale całość to zdecydowanie nie mój klimat. Nie odnalazłam się na krawędzi. Nie zrozumiałam przesłania. Poetycki język i piękny styl w zderzeniu z opisywaną tu brutalnością tworzy coś na wskroś oryginalnego. To pozycja dla osób o mocnych nerwach, którzy lubują się w prowokacyjnych i mocnych treściach.

Wyobraźcie sobie najbardziej pokręcone, brutalne i prowokujące historie. Takie w których występują odcięte kończyny, hodowcy dzieci na organy czy dziecięca prostytucja. Historie, których bohaterami są narkomani walczący z potęga głodu. Teraz weźcie do ręki "Krawędź". Jestem przekonana, że Wasze najśmielsze wyobrażenia będą się umywały do mikrohistorii, które zaserwowała nam...