Leciutki miks kryminału z lekko futurystyczną powieścią obyczajową, czyli historia śledztwa toczonego w Edo, wydzielonej z Japonii enklawie rządzącej się swoimi własnymi prawami, zorganizowanej na kształt szogunatu Tokugawy (wliczając w to poziom techniki i nauki). Śledztwo dotyczy tajemniczej zarazy sprzed lat, być może znów wracającej, a dowodzone jest przez tytułową komisarz, kobietę ogromnych gabarytów i błyskotliwego umysłu. Cała sytuacja jest zaś podawana z punktu widzenia młodzieńca, któremu udaje się otrzymać pozwolenie na przenosiny z Japonii do Edo, na co dzień zamkniętego dla przybyszów i utrzymującego mniej więcej stałą liczbę ludności.

Założenia są ciekawe, konstrukcja tak świata, jak i fabuły, też nie daje większych powodów do niezadowolenia, jest tutaj również kapka leciutkiego humoru i nawet ciekawy klimat, tyle że jako całość książka mimo wszystko rozczarowuje. Przede wszystkim jest napisana w sposób nieznośnie naiwny. Dialogi często są głupiutkie, poczynania bohaterów - notabene niezbyt lotnych umysłowo i skomplikowanych jak szpatułka do lodów - trącą wręcz dziecięcą egzaltacją, a akcja często jest uproszczona na tyle, że przypomina coś w rodzaju komiksu, tyle że napisanego słowami. Na to nakładają się irytujące chwilami zapędy edukacyjne autorki, ewidentnie zauroczonej dawnymi czasami. W związku z tym w fabule znalazło się wiele elementów, których zadaniem jest wyłącznie przybliżenie czytelnikowi techniki i obyczajów minionych wieków. Owszem, są to informacje ciekawe, ale niekiedy sprawiają wrażenie doklejonych trochę na siłę.

Ostatni zarzut to zauważalne rozwodnienie fabuły. Zarówno intryga, jak i istotne dla przebiegu akcji poczynania bohaterów zajmują może jedną trzecią objętości książki. Reszta to różne błahe dialogi i spacery po enklawie, przybliżające sposób, w jaki żyli przodkowie Japończyków kilka wieków wcześniej, bądź zwyczajnie nabijające objętość książki. Przez to po lekturze nabiera się nieprzepartego wrażenia, że "Konparuya Gomez" jest raczej opowiastką młodzieżową, i to przeznaczoną dla niezbyt wyrobionego odbiorcy. Owszem, jest napisana ze sporą kulturą i dość ładnie przetłumaczona, ma też sporo odniesień do kina samurajskiego, ale jej lektura nie przynosi spodziewanej satysfakcji.

Natomiast tak zupełnie na marginesie - osławiona Japan Fantasy Novel Award to nie żadna prestiżowa nagroda, a zwyczajny konkurs literacki, w którym główną wygraną jest... druk nadesłanej powieści. Więc nie, książka nie jest przykładem najlepszej literatury rodem z Kraju Kwitnącej Wiśni.

Leciutki miks kryminału z lekko futurystyczną powieścią obyczajową, czyli historia śledztwa toczonego w Edo, wydzielonej z Japonii enklawie rządzącej się swoimi własnymi prawami, zorganizowanej na kształt szogunatu Tokugawy (wliczając w to poziom techniki i nauki). Śledztwo dotyczy tajemniczej zarazy sprzed lat, być może znów wracającej, a dowodzone jest przez tytułową...