Jest to jedno z moich pierwszych spotkań z literaturą dalekowschodnią. Nie wiem czy jest to kwestia samej książki czy mojego nieprzyzwyczajenia do takiej literatury ale nie podobała mi się. Jak dla mnie mnie książka była chaotyczna, przeszkadzała mi jej płytkość, brak pogłębienia relacji i częste przeskoki ze sceny na scenę. Ostatnie kilkadziesiąt stron co prawda mnie zaciekawiło ale zdecydowanie większą część książki rozdrabniałam na kilka-kilkanaście stron dziennie, bo była dla mnie męcząca i niesatysfakcjonująca.

Jest to jedno z moich pierwszych spotkań z literaturą dalekowschodnią. Nie wiem czy jest to kwestia samej książki czy mojego nieprzyzwyczajenia do takiej literatury ale nie podobała mi się. Jak dla mnie mnie książka była chaotyczna, przeszkadzała mi jej płytkość, brak pogłębienia relacji i częste przeskoki ze sceny na scenę. Ostatnie kilkadziesiąt stron co prawda mnie...

Wydawnictwo Hanami sporo zaryzykowało, decydując się na wydanie tego rodzaju dzieła na rodzimym rynku. Daleki Wschód i tamtejsza literatura ciągle jest dla przeciętnego mieszkańca kraju nad Wisłą czymś bardzo enigmatycznym. Specyfika sporej części tamtejszych publikacji sprawia, że są to dzieła dla dość wąskiego grona odbiorców, którzy dość mocno interesują się daną tematyką. Tak też jest w przypadku Mistrza Pú Pú. Tytuły zdecydowanie nie można określić mianem publikacji łatwej, prostej i czysto rozrywkowej. Książka co prawda zaliczana jest do grona japońskiej powieści fantasy, jednak daleko odbiega ona od pewnych zachodnich standardów, do których przywykli miłośnicy tego rodzaju dzieł. Bardziej mamy tutaj do czynienia z baśniami, legendami i wierzeniami powiązanymi z chińską mitologią niż z wymyślonym przez autora światem fantasy. Sama przynależność gatunkowa tytułu również nie jest taka oczywista. Mieszanka fantasy, powieści historycznej i literatury drogi, w której dotrzeć można pewną dozę dramatu, szczyptę humoru i małą nutkę romansu, doskonale pokazuje wielowymiarowość i złożoność lektury. Mocno orientalna mieszanka, w której najważniejsza nie jest porywająca fabuła a mistyczna otoczka stworzona przez autora, która potrafi pobudzić wyobraźnię czytelnika i porywać go w meandry Konfucjanizmu i Taoizmu.

Hideyuki Niki już w przedsłowiu jasno określił, że starał się stworzyć dzieło łączące elementy historycznej powieści fantasy i bardziej współczesnej literatury pokazującej niezłomność niektórych ludzi. Książkę, która zainteresowałaby miłośników Dalekiego Wschodu niezależnie od miejsca zamieszkania i wprawiła ich w kontemplacyjny nastrój. W sporej części można uznać, że jego cele zostały osiągnięcie. Udało mu się stworzyć nietuzinkową pozycję, w której każda kolejna strona jest empirycznym doświadczeniem dla czytelnika, który po zakończeniu lektury musi chwilę odetchnąć od nadmiaru emocjonalnych bodźców literackich.

Mistrz Pú Pú to filozoficzna podróż po tradycjach, legendach i bóstwach Państwa Środka, w której można znaleźć wiele historycznych odniesień do prawdziwych osób i zdarzeń. Historia leniwego ucznia, który wyrusza w magiczną podróż ze swoim mistrzem, to podążanie ścieżką ku oświeceniu w celu odnalezieniu prawdy o samym sobie. Przedstawiona tutaj relacja mistrz – uczeń, dobitnie pokazuje nierozerwalność świata ludzi i bogów i możliwość wspólnego czerpania doświadczeń. Cała otoczka religijna dzieła pokazana jest tutaj z perspektywy różnic i reguł Konfucjanizmu i Taoizmu, czyli najważniejszych Chińskich systemów filozoficznych.

Dość istotnym elementem książki jest również próba pokazania wiekowego konfliktu dwóch ważnych elementów życia człowieka: nauki i religii. Autor nie staje po żadnej ze stron, starając się pokazać, że zarówno mistycyzm, wiara, jak i bardziej przyziemne sposoby rozwiązywania problemów są ze sobą nierozerwalnie połączone i muszą nauczyć się ze sobą współegzystować.

Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=119377

Wydawnictwo Hanami sporo zaryzykowało, decydując się na wydanie tego rodzaju dzieła na rodzimym rynku. Daleki Wschód i tamtejsza literatura ciągle jest dla przeciętnego mieszkańca kraju nad Wisłą czymś bardzo enigmatycznym. Specyfika sporej części tamtejszych publikacji sprawia, że są to dzieła dla dość wąskiego grona odbiorców, którzy dość mocno interesują się daną...

Mistrz Pu Pu nie jest łatwą lekturą dla kogoś kto nie miał nigdy styczności z przedmiotem filozofii. Książka jest przepełniona odniesieniami do taoizmu oraz historii Chin. Wątki fantastyczne są jakby pobocznymi upiększeniami wciąż rozwijającej się wewnętrznej, duchowej nauki. Każda scena, każdy dialog jest dla Biana oraz dla czytelnika możliwością do przemyśleń. Fabuła prowadzona jest w sposób dość leniwy jednakże nie zabraknie tutaj ciekawych przygód. Postaci są wyraziste, a ich przekomarzania oraz rozmowy wprowadzają czytelnika w pozytywny nastrój.

Mistrz Pu Pu nie jest łatwą lekturą dla kogoś kto nie miał nigdy styczności z przedmiotem filozofii. Książka jest przepełniona odniesieniami do taoizmu oraz historii Chin. Wątki fantastyczne są jakby pobocznymi upiększeniami wciąż rozwijającej się wewnętrznej, duchowej nauki. Każda scena, każdy dialog jest dla Biana oraz dla czytelnika możliwością do przemyśleń. Fabuła...

Pierwsze 100 stron poszło mi całkiem nieźle, ale potem tak mnie zamuliło, że skończyłam dopiero przedwczoraj. Recenzje książki są generalnie całkiem podniosłe, wychwalają książkę z różnych względów, jeden z moich kolegów widząc, że kupuję tę książkę powiedział "O, to jest fajne", więc jeśli chcecie kupić czy przeczytać książkę to pewnie warto zapoznać się z jakąś lepszą jakościowo recenzją. Może wpłynęło na to wszystko, że bardzo dawno nie czytałam książek, bo przedawkowałam i musiałam odstawić czytanie na jakiś czas, ale oczekiwałam czegoś z bardziej wciągającą akcją. Tym razem otrzymałam historię o tym jak Nieśmiertelny o wyglądzie kobiety i dwudziestoletni chłopak podróżują po różnych miejscach w Chinach i w krainie bogów i w każdym z tych miejsc piją alkohol. Tak właśnie mogłabym podsumować tę książkę - być może to trochę okrutne, ale kiedy czytałam, że znowu trafili do kolejnego miejsca i znowu z magicznej tykwy zaczął się lać alkohol to troszkę mnie to śmieszyło. Sama książka nie ma wciągającej wartkiej akcji - jest raczej zbiorem mniejszych przygód z różnych etapów podróży. To w świecie ludzi, to w świecie bogów. tu walczą mieczami, tam kogoś połyka ciemność, tu spotkanie z jakimś kłócącym się małżeństwem nieśmiertelnych, a w międzyczasie picie lejącego się z tykwy alkoholu o brzoskwiniowym posmaku. Trochę wątków politycznych wpływających z boku na główną fabułę, trochę wątku romantycznego, żeby bohater miał co przeżywać. Wszystko składa się jakoś w całość i nie mówię, że nie da się przeczytać - to całkiem przyjemna lektura, ale nie jest porywająca. Nie do końca potrafiłam ogarnąć czemu taka lektura dostała taką nagrodę, dopiero jedna z recenzji podsunęła mi wyjaśnienie, że przy krzykliwych trendach w Japonii ta lektura wyróżnia się spokojem. Nie wiem, może rzeczywiście tak jest. Przy okazji jakiejś promocji warto kupić, ale równie dobrze jeśli ktoś chce przeczytać można najpierw sprawdzić czy nie ma takiego egzemplarza w bibliotece, albo ktoś znajomy nie ma pożyczyć. Jest to taka lekturka na jeden raz, ciekawostka. :)

Pierwsze 100 stron poszło mi całkiem nieźle, ale potem tak mnie zamuliło, że skończyłam dopiero przedwczoraj. Recenzje książki są generalnie całkiem podniosłe, wychwalają książkę z różnych względów, jeden z moich kolegów widząc, że kupuję tę książkę powiedział "O, to jest fajne", więc jeśli chcecie kupić czy przeczytać książkę to pewnie warto zapoznać się z jakąś lepszą...

Jeżeli ktoś lubi mitologię oscylującą miedzy światem rzeczywistym a baśniowym, to będzie mila lektura, bo jest romantycznie i zabawnie. Mnie to przypomniało film "Przyczajony tygrys, ukryty smok" chociaż nie ma tu spektakularnych sztuk walki.
Co do wiedzy historycznej, to jest ona minimalna i trudno z niej czerpać z pełnym zaufaniem.
Samo tłumaczenie też pozostawia wiele do życzenia, nawet jak nie zna się japońskiego, to można zobaczyć błędy językowe.

Jeżeli ktoś lubi mitologię oscylującą miedzy światem rzeczywistym a baśniowym, to będzie mila lektura, bo jest romantycznie i zabawnie. Mnie to przypomniało film "Przyczajony tygrys, ukryty smok" chociaż nie ma tu spektakularnych sztuk walki.
Co do wiedzy historycznej, to jest ona minimalna i trudno z niej czerpać z pełnym zaufaniem.
Samo tłumaczenie też pozostawia wiele...

Książka napisana w duchu taoistycznym, brak w niej zatem wartkiej akcji i czy zapierających dech w piersiach scen walki. Jest za to dużo nawiązań do historii Chin, chińskiej mitologii, wspomnianego już taoizmu, nie zabrakło także (autorowi) poczucia humoru, przejawiającego się w doszczętnym obalaniu stereotypów na temat bogów i Nieśmiertelnych. Polecam, sama zaś wyczekuję części kolejnych.

Książka napisana w duchu taoistycznym, brak w niej zatem wartkiej akcji i czy zapierających dech w piersiach scen walki. Jest za to dużo nawiązań do historii Chin, chińskiej mitologii, wspomnianego już taoizmu, nie zabrakło także (autorowi) poczucia humoru, przejawiającego się w doszczętnym obalaniu stereotypów na temat bogów i Nieśmiertelnych. Polecam, sama zaś wyczekuję...

89 / 2015

89 / 2015

Subiektywnie: fajna powieść taoistyczna.

Subiektywnie: fajna powieść taoistyczna.