Kim Young-ha to jeden z najbardziej popularnych współczesnych pisarzy południowokoreańskich. Jego popularność zarówno wśród Koreańczyków, jak i mieszkańców innych krajów, wynika w bardzo dużej mierze stąd, iż stara się on unikać w swoich książkach takich tematów i motywów, które są ściśle związane tylko i wyłącznie z kulturą Dalekiego Wschodu. Fakt ten sprawia, iż utwory literackie Kim Young-ha zyskują charakter uniwersalny. Dzięki temu mogą sięgać po nie czytelnicy z całego świata i w pełni rozumieć, co autor chciał im przekazać. „Wampir i inne opowiadania” to cykl dziesięciu opowiadań wybranych specjalnie dla polskiego czytelnika z trzech różnych tomów opowiadań wydanych w Korei Południowej. Teksty te łączą w sobie elementy realne z nadprzyrodzonymi. Utrzymują one czytelnika w permanentnym balansie emocji, wywołanych w wyniku lektury, pomiędzy pasją i oczarowaniem a oburzeniem i szokiem. Zresztą, wachlarz uczuć towarzyszących czytelnikowi okazuje się bardzo szeroki i niejednokrotnie zaskakujący nawet dla samego odbiorcy. To, co łączy wszystkie teksty zawarte w tym tomie opowiadań, to z pewnością chęć ukazania światu demonicznego wizerunku współczesnego człowieka, którego tragizm polega na próbie zanegowania bądź ukrycia tego wizerunku przy jednoczesnym pierwotnym instynkcie wiodącym do ujawnienia najczarniejszej otchłani duszy. Opowiadanie otwierające tom zatytułowane „Co się stało z tym mężczyzną, który utknął w windzie?” wprowadza uczucie niepokoju, które towarzyszy czytelnikowi do samego końca lektury. W tekście tym Kim Young-ha ukazał naprawdę przerażającą serię niefortunnych zdarzeń odsłaniającą tak powszechne problemy współczesnego świata, jak: brak empatii, ignorowanie problemów innych ludzi, koncentrowanie się na własnych sprawach, oszukiwanie, odmowa pomocy czy też niesłuszne oskarżenia. Bohater tego opowiadania bez efektu próbuje przebić się przez metaforyczną niewidzialną ścianę, by tylko uzyskać odpowiedź na tytułowe pytanie. Nie inaczej jest w „Morderstwie w zakładzie fotograficznym”. Także i tu bohaterowie wykazują się brakiem empatii oraz kreacją rzeczywistości wykorzystywaną na swój użytek. Dopuszczają się zdrady, obnażając w ten sposób swoje pierwotne potrzeby. Opisane przez autora zaskakujące zbiegi okoliczności skłaniają do wniosku, że nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. „Wampir” to bardzo przygnębiający tekst, niesie on bowiem ze sobą dużą dozę samotności, nihilizmu i tęsknoty za śmiercią. Nadmiernemu ekscentryzmowi towarzyszy utrata radości życia i tak charakterystyczne dla wielu ludzi dostosowywanie się do otaczającego ich świata. Otwartym pozostaje natomiast pytanie, kto jest prawdziwym wampirem i kogo należy się bać. Teksty Kim Young-ha ukazują także niezdrowe obsesje i uzależnienia. W „Piorunochronie” mamy do czynienia z szokującą wręcz obsesją doświadczania wstrząsów elektrycznych, w „Linii wysokiego napięcia” – z miłością będącą zagrożeniem i siłą niszczącą człowieka oraz nadmiernym przywiązaniem do pieniędzy, zaś w „Twoim drzewie” – z efektem motyla wykorzystywanym jako pretekst do ucieczki przed jakąkolwiek odpowiedzialnością. Tutaj reakcja łańcuchowa ukazuje, ponadto, uzależnienie od relacji z drugim człowiekiem i próbę odpowiedzi na pytanie, kto lub co stanowi źródło naszych życiowych ograniczeń. Chyba najbardziej przerażającym tekstem w całym tomie jest „Śrubokręt – moja miłość”, które ukazuje totalny brak dobrych uczuć do drugiego człowieka objawiający się wszelką formą przemocy usprawiedliwianą przez dewiacyjną osobowość seksualizacją narzędzi. To, do czego zdolny jest człowiek, wywołuje ogromne przerażenie, ale i budzi z letargu naiwności i nieświadomości. Okrutna staje się również odpowiedź na pytanie, co dla poszczególnych ludzi może stanowić wartość, w imię której są w stanie przekroczyć wydawać by się mogło nieprzekraczalne granice. Toksyczność relacji niszczy więc nie tylko wspomnianą relację, ale i cały świat, w którym ona zaistniała. O hierarchii wartości traktuje również tekst zatytułowany „Rozdzierając płótno”. Inicjacja szamańska współistnieje tu z dewiacjami seksualnymi oraz samobójstwem. Próba doszukiwania się zrozumienia w przedstawionej historii jest niczym marsz stada flamingów na pustyni, które kroczy z nogami obciążonymi solnymi kajdanami. Potrzeba przetrwania okazuje się bardzo trudna do zaspokojenia. Dopełnieniem tej galerii jakże osobliwych historii jest ksiądz niezachowujący celibatu i seria tajemniczych samospaleń opisana w opowiadaniu „Mężczyzna, który sprzedał cień”, a także smutny los liczącej tysiąc pięćset lat ceramiki ukradzionej z pewnego grobowca, nieformalnej bohaterki finalnego tekstu tomu pod tytułem „Przeprowadzka”. Niezbyt profesjonalna ekipa firmy zajmującej się organizacją przeprowadzek stanowi wyraźne domknięcie klamry zapoczątkowanej w pierwszym opowiadaniu. Ignorancja, bezduszność oraz myślenie tylko i wyłącznie o własnych korzyściach są codziennością we współczesnym świecie. Świat przedstawiony przez Kim Young-ha nie jest zbyt optymistyczny, wręcz przeciwnie odczuwalny jest w nim swego rodzaju pesymizm usankcjonowany świadomością zagrożenia czyhającego na człowieka oraz słabą kondycją jego psychiki chętnie odsłaniającą swoją mroczną stronę. Niemniej jednak, literacko teksty te są utrzymane na najwyższym poziomie. Nie sposób się od nich oderwać, tak wielkie napięcie dawkuje ich autor czytelnikowi. Lektura skłania do przemyśleń i głębokiej refleksji. Sprawia, że odbiorca staje się bardziej świadomy natury świata, w którym żyje i innych ludzi, których spotyka w trakcie swego życia. „Wampir i inne opowiadania” to teksty, które na długo pozostają w umyśle czytelnika, a w połączeniu z zaangażowanym procesem czytania mogą nawet dokonać zmiany jego percepcji. Polecam.

https://www.facebook.com/literackakorea/posts/311836904467616

Kim Young-ha to jeden z najbardziej popularnych współczesnych pisarzy południowokoreańskich. Jego popularność zarówno wśród Koreańczyków, jak i mieszkańców innych krajów, wynika w bardzo dużej mierze stąd, iż stara się on unikać w swoich książkach takich tematów i motywów, które są ściśle związane tylko i wyłącznie z kulturą Dalekiego Wschodu. Fakt ten sprawia, iż utwory...

Zbiór kilku opowiadań nagradzanego koreańskiego pisarza. W ciekawy sposób opowiada historie, łącząc codzienność z surrealizmem. Skłania do zatrzymania się na chwilę i skupienia się na lekturze.

Zbiór kilku opowiadań nagradzanego koreańskiego pisarza. W ciekawy sposób opowiada historie, łącząc codzienność z surrealizmem. Skłania do zatrzymania się na chwilę i skupienia się na lekturze.

[7.5] Trochę Kafka, trochę Murakami. Bardzo lubię takie pisanie. Tę niepokojącą, odrealnioną, groteskową i pełną erotyzmu, trochę dziwaczną atmosferę (tak jak i bohaterów). Świetnie mi się czytało ten zbiorek, choć z początku trochę przeszkadzało totalne odcięcie się autora od swoich koreańskich korzeni (i w związku tym tradycji Dalekiego Wschodu) na rzecz uniwersalnego przekazu.

[7.5] Trochę Kafka, trochę Murakami. Bardzo lubię takie pisanie. Tę niepokojącą, odrealnioną, groteskową i pełną erotyzmu, trochę dziwaczną atmosferę (tak jak i bohaterów). Świetnie mi się czytało ten zbiorek, choć z początku trochę przeszkadzało totalne odcięcie się autora od swoich koreańskich korzeni (i w związku tym tradycji Dalekiego Wschodu) na rzecz uniwersalnego...

Niezwykły zbiór opowiadań w surrealistyczny sposób opowiadających o codzienności. Gdyby nie koreańskie nazwy własne, przedstawione historie mogłyby wydarzyć się wszędzie na świecie.

Nie mamy tu zatem magii orientu, co wcale nie jest minusem! Czytając te opowiadania czuje się jakby ktoś ze znajomych opowiadał mi niezwykłą historię, dziwny dzień ze swojego życia. Prosty język na początku trochę drażni, ale z czasem zaczyna właśnie sprawiać, że zapominamy ze czytamy książkę.

Bardzo podobało mi się wplatanie surrealizmu, motywów fantastycznych w codzienność i w ten sposób opowiadanie o emocjach. Przykładowo w jednym z opowiadań przedstawiona jest historia mężczyzny, który zaczął dosłownie znikać po tym jak naprawdę się zakochał. W innym w formie listu kobieta opisuje swoje podejrzenia, że jej mąż jest wampirem. W świetnym "Człowieku, który utknął w windzie" poznajemy taki jeden pechowy dzień, gdzie wszystko idzie bardzo nie po naszej myśli - po prostu wszystko jest przeciwko nam kiedy chcemy tylko dotrzeć na czas do pracy, a przy okazji być przyzwoitym człowiekiem i zgłosić, że ktoś utknął w windzie.

Jeśli Lubicie klimaty Kafki czy Murakamiego to serdecznie polecam. Jedyny minus jest taki, że obecnie książka ta jest bardzo trudna do zdobycia.

Niezwykły zbiór opowiadań w surrealistyczny sposób opowiadających o codzienności. Gdyby nie koreańskie nazwy własne, przedstawione historie mogłyby wydarzyć się wszędzie na świecie.

Nie mamy tu zatem magii orientu, co wcale nie jest minusem! Czytając te opowiadania czuje się jakby ktoś ze znajomych opowiadał mi niezwykłą historię, dziwny dzień ze swojego życia. Prosty...

Po około 8 latach od dodania książki na listę książek, które chcę przeczytać udało mi się ją kupić i przeczytać w końcu. Trochę czasu minęło ale to dobrze. Obawiam się, że gdybym sięgnął po opowiadania Kima Youngha wcześniej mogłaby mi one nie przypaść do gustu.
"wampir i inne opowiadania" to zbiór 10 opowiadań koreańskiego pisarza Kima Youngha.
W gruncie rzeczy są to opowiadania, które skłaniają nas do zastanowienia nad naszą codziennością. Akcja opowiadań toczy się w Korei jednak świadczą o tym głównie koreańskie nazwy własne, których nie ma zbyt wiele więc zbytnio nie zaburzają immersji świata opowiadań.
Moim zdaniem opowiadania są bardzo dobre i warto sięgnąć po zbiór, jedynym problemem może być dostępność (w większości księgarni jest ona niedostępna).

Po około 8 latach od dodania książki na listę książek, które chcę przeczytać udało mi się ją kupić i przeczytać w końcu. Trochę czasu minęło ale to dobrze. Obawiam się, że gdybym sięgnął po opowiadania Kima Youngha wcześniej mogłaby mi one nie przypaść do gustu.
"wampir i inne opowiadania" to zbiór 10 opowiadań koreańskiego pisarza Kima Youngha.
W gruncie rzeczy są to...

Przeczytałem kilka opowiadań. Humorystyczne, proste, a jednocześnie przenikliwe.

Przeczytałem kilka opowiadań. Humorystyczne, proste, a jednocześnie przenikliwe.

Z trzech przeczytanych pozycji tego autora, ta najmniej przypadła mi do gustu. Może dlatego, że ogólnie nie przepadam za opowiadaniami – zanim historia rozkręci się na dobre już się kończy. W Wampirze i innych opowiadaniach zabrakło mi więc napięcia i klimatu, którym autor oczarował mnie w powieściach (Mogę odejść, gdy zechcę, Imperium świateł). Nie zdążyłam wciągnąć się w jego genialną grę formą i treścią, ponieważ zbyt szybko następował jej koniec. Jednak, co pragnę podkreślić, o tym, co pisze Kim Young-ha nie można powiedzieć niczego złego, nie ma się do czego przyczepić. Chyba tylko do tego, że spodziewamy się, że autor czymś nas zaskoczy. Niby się dziwimy, ale przecież wiedzieliśmy, że będziemy się dziwić. Tym samym przewidujemy pewne fakty.

Całość: http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2014/08/autoportret-czowieka-xxi-wieku-wampir-i_3.html

Z trzech przeczytanych pozycji tego autora, ta najmniej przypadła mi do gustu. Może dlatego, że ogólnie nie przepadam za opowiadaniami – zanim historia rozkręci się na dobre już się kończy. W Wampirze i innych opowiadaniach zabrakło mi więc napięcia i klimatu, którym autor oczarował mnie w powieściach (Mogę odejść, gdy zechcę, Imperium świateł). Nie zdążyłam wciągnąć się w...

Książka składająca się z opowiadań,szczególnych ,bo wychodzących w pewnym sensie,poza zakres określonego pisania. W tym rozumieniu, że czytając zapominasz, w pewnych momentach, że czytasz książkę.Niekiedy jednak,trudno było przez pewne elementy przejść(do kolejnej historii),ale to moja niejednorodna opinia. W sumie, wszystkie opisy i opowiadania wnosiły coś niesamowitego do myślenia czytającego i to jest wielki plus całego tytułu.

Książka składająca się z opowiadań,szczególnych ,bo wychodzących w pewnym sensie,poza zakres określonego pisania. W tym rozumieniu, że czytając zapominasz, w pewnych momentach, że czytasz książkę.Niekiedy jednak,trudno było przez pewne elementy przejść(do kolejnej historii),ale to moja niejednorodna opinia. W sumie, wszystkie opisy i opowiadania wnosiły coś niesamowitego...

79 / 2012

79 / 2012

Kafka po koreańsku. Byłam zdumiona, że Piotr Kofta (na stronie dziennik.pl) określił tego pisarza dokładnie tak samo jak ja. Miło, że ktoś potwierdza moją opinię. Dalszej części artykułu nie przeczytałam, bo, szczerze mówiąc, nie była mi do niczego potrzebna.

Jak kocham literaturę orientalną, tak nie lubię uniwersalnego wydźwięku. Nie tego w niej szukam, chcę poznać lepiej obcą kulturę. Niestety nie wiedziałam, że europejska nijakość jest aż tak zaraźliwa. To mnie rozczarowało. Ale postarajmy się na tym na razie nie skupiać.

Książka była na mojej liście do przeczytania od dawna. Może ten wampir w tytule mnie skusił, może koreański autor, a może samo wydawnictwo, które zajmuje się literaturą z tego kraju. Jednak pewnie bym na nią nie trafiła, gdybym oddając do biblioteki jakąś inną książkę, nie zauważyła na półce z nowościami (choć przede mną czytało ją kilkanaście osób),że stoi i na mnie patrzy, choć nie ma oczu. Tracąc miejsce w kolejce pobiegłam ją zabrać, zanim ktoś mnie ubiegł. Byłam bardzo zadowolona z tego przypadku. Aż zaczęłam ją czytać.

Autor pisze ciekawie. Przez tekst się płynie, nic nie stoi na drodze, ale język jest prosty. Brakuje w nim magii, którą w Azji uwielbiam. Jest zbyt prosto, zbyt nijako. I muszę przyznać, że spodobałoby mi się o wiele bardziej, gdyby nie świadomość pochodzenia autora. A tak patrzę na niego z lekką niechęcią, choć czytało się bardzo dobrze.

Spodobało mi się to, że w opowiadaniach głównymi bohaterami są zupełnie różni ludzie - z zawodu, z zainteresowań, z poglądów. Były to dla mnie bardziej portrety niż opowiadania. Ledwie kilkanaście stron jedno, wampiry, pioruny, przeprowadzki i windy. Zwyczajne-niezwyczajne życie. Podoba mi się, że nie są banalne w swojej prostocie. Niestety nie przemawiają do mnie w pełni. Kafka też nie przemawia, choć z nim sytuacja jest gorsza, bo za nim po prostu nie przepadam.

Nie wiem, czy polecam. Szczerze nie wiem, bo ja czuję się zawiedziona, choć nie było źle. Może kogoś to zainteresuje. Ale nawet ten tytułowy wampir był jakiś mało wampirzy. Na trzy przeczytane przeze mnie książki z Korei Południowej tylko jedna miała w sobie ten cudowny klimat. Czyżby to jakaś narodowa tendencja do upraszczania?

Kafka po koreańsku. Byłam zdumiona, że Piotr Kofta (na stronie dziennik.pl) określił tego pisarza dokładnie tak samo jak ja. Miło, że ktoś potwierdza moją opinię. Dalszej części artykułu nie przeczytałam, bo, szczerze mówiąc, nie była mi do niczego potrzebna.

Jak kocham literaturę orientalną, tak nie lubię uniwersalnego wydźwięku. Nie tego w niej szukam, chcę poznać lepiej...