Książka dotyka bardzo ciekawego tematu piastowskiego Śląska pod koniec średniowiecza. Główną postacią jest tytułowy Jan Żagański, który prowadził bardzo ambitną politykę, wobec innych książąt piastowskich i potężnych monarchów z krajów ościennych. Mamy tutaj przedstawionego bardzo pragmatycznego księcia-rycerza, władcę małego terytorium, który sprzymierza się "królem heretykiem" Jerzym z Podiebradów byle zachować prawa do swojego księstwa. Jego starszy brat weteran wojny trzynastoletniej Baltazar również nie zasypuje gruszek w popiele i prowadzi wojska katolickie przeciw Janowi. Nie trzeba wspominać że cała sprawa rozbija się nawet o Rzym. Kolorytu nadaje dalsze wejście na scenę najpotężniejszego człowieka w Europie Macieja Korwina z którym Jan też wiąże swoje plany, nie zawsze po myśli tego pierwszego.

Autorka rzuca nowe światło na konflikt między braćmi Janem i Baltazarem, które starsze tytuły (np. Boras "Książęta Piastowscy Śląska") nie zawsze potrafiły dobrze zinterpretować. Na dodatek jest to ciekawy przyczynek do historii regionalnej oraz tematu panowania piastowskiego na Śląsku.

Książka dotyka bardzo ciekawego tematu piastowskiego Śląska pod koniec średniowiecza. Główną postacią jest tytułowy Jan Żagański, który prowadził bardzo ambitną politykę, wobec innych książąt piastowskich i potężnych monarchów z krajów ościennych. Mamy tutaj przedstawionego bardzo pragmatycznego księcia-rycerza, władcę małego terytorium, który sprzymierza się "królem...