O ludzie, co ja żem właśnie przeczytał xD Oj, zbyt optymistycznie się poczułem ostatnio i postanowiłem znów zaufać ludziom i ich polecankom. Dopiero po lekturze “Gry” zgłębiłem temat i okazuje się, że dookoła tego “dzieła” istnieje cała mitologia. To jakiś fenomen, rosnący niczym pryszcz na gorzejącej skórze nastolatka, aby w końcu wyjrzeć na świat pięknym, wypełnionym łojem wykwitem, którym jest ta książka! Nie będę się tu zbytnio rozpisywał bo nie ma za bardzo o czym…
Otóż jest to historia prawdziwa! To wszystko N A P R A W D E się wydarzyło… Autor, jakiś narcyz, spisał doświadczenia zdobyte podczas zgłębiania tajników stowarzyszenia PUA, czyli niedowartościowanych, wierzących w banialuki chłopaczków których celem w życiu jest parzenie się z jak największa ilością kobiet. Kurde, teraz jak to napisałem, to nawet brzmi ciekawie, może coś jak Hell’s Angels Thompsona, co nie? Nie? Otóż nie… To jest dno jakich mało, a nawet nie, bo żeby było dno to musi być jakaś głębia, którą to dno zamyka, a tu niestety nie ma nawet płycizny. Struktura tej książki jest jakaś rozpieprzona, jakby autor sam nie wiedział co chce przekazać. Niby jakiś wątek klamrowy, ale trochę to nie wypaliło, bo potem autor wciąż pisze dalej. Zresztą jest kilka dziwacznych zmian tonu, więc nie zdziwiłbym się gdyby nad książką pracowało kilku ghost writerów.
Bohaterowie, jak na postacie ze świata rzeczywistego, są nad wyraz mało ciekawi. Ot, grupa nieudaczników, którzy odkryli, że jak się zaczepi odpowiednio dużo kobiet na dyskotece, to któraś w końcu będzie na tyle zdesperowana, że może będą mogli na coś liczyć. Wszelkie “techniki podrywu” to marne próby manipulacji, co samo w sobie jest już obleśne i w sumie wzbudziło by wstręt gdyby całość nie była po prostu śmieszna.
Na koniec autor chyba zdał sobie sprawę, że robi z siebie jednego z tych pajaców, więc postanowił się wybielić i zakończyć wszystko happy endem i jeszcze podlać trochę rzewną historią że dzieciństwo nie było łatwe…
Polecam nastolatkom w wieku dojrzewania, jako pokarm dla dziecięcych fantazji. Myślę, że książka ta przemówi też do facetów, którzy kupują podejrzanego pochodzenia suplementy na turbodoładowanie męskości jak i tych co na siłowni spędzają większość czasu na patrzeniu w lustro. Jeżeli na imprezie kołnierz swojej koszuli z krótkim rękawem stawiasz na sztorc, to też koniecznie przeczytaj tę pozycję!
Czytało się dość szybko i trochę się uśmiałem. W skali od jednej Paris Hilton do dziesięciu, wystawiam trzy Paris Hilton.

O ludzie, co ja żem właśnie przeczytał xD Oj, zbyt optymistycznie się poczułem ostatnio i postanowiłem znów zaufać ludziom i ich polecankom. Dopiero po lekturze “Gry” zgłębiłem temat i okazuje się, że dookoła tego “dzieła” istnieje cała mitologia. To jakiś fenomen, rosnący niczym pryszcz na gorzejącej skórze nastolatka, aby w końcu wyjrzeć na świat pięknym, wypełnionym...