Sięgnęłam po tę książkę zaglądając na regał wstydu. Dlaczego? Wybieram ostatnio te, których chcę się pozbyć aby zrobić miejsca na te bardziej przyszłościowe :). Niegdyś bardzo popularna, wywołująca burzliwe dyskusje, dziś można chyba powiedzieć „gimby nie znajo”.
Po przeczytaniu pierwszą myślą, która mnie naszła była alchemiczna: „ciemna noc duszy”. Autorka opisuje kawałek swojego życia, wyzwolenia seksualnego, lawirowania między przypadkowymi partnerami i „korzystania z życia”. To ostatnie jednak nie jest takie pewne i kończy się na pracy w burdelu i wyzwalającym zakochaniu „od pierwszego wejrzenia”. Bohaterka żyje iluzją, jest zagubiona i samotna, nieświadomie poszukuje siebie w fałszywej przyjemności. Zachowuje się irracjonalnie, brak jej wyważenia: zmienia się z seksualnego drapieżnika w „dorosłą” dziewczynkę, która nie potrafi postawić nawet najcieńszej granicy i użyć krzty asertywności. Pewne momenty czytało mi się średnio, ale skutecznie udawało mi się od nich odciąć. Moralność autorki jest mi obca, nie zgadzam się z nią i odradzam jakiekolwiek naśladownictwo. Nic z tych rzeczy nie uwalnia człowieka i nie rozwija duchowo.
Technicznie czyta się ją szybko i sprawnie – jak każdy pamiętnik.

Sięgnęłam po tę książkę zaglądając na regał wstydu. Dlaczego? Wybieram ostatnio te, których chcę się pozbyć aby zrobić miejsca na te bardziej przyszłościowe :). Niegdyś bardzo popularna, wywołująca burzliwe dyskusje, dziś można chyba powiedzieć „gimby nie znajo”.
Po przeczytaniu pierwszą myślą, która mnie naszła była alchemiczna: „ciemna noc duszy”. Autorka opisuje kawałek...